The Grinch - σύντομο αφιέρωμα στον αγαπημένο αντιήρωα των Χριστουγέννων
Ο Grinch είναι αδιαμφισβήτητα ένας απ’ τους πιο αγαπημένους «μισητούς» ήρωες των Χριστουγέννων. «Παιδί» του παραμυθά και σκιτσογράφου Theodor Seuss Geisel, ευρέως γνωστού ως Dr. Seuss, ο Grinch έγινε ίσως ένας από τους πιο γνωστούς του χαρακτήρες, έχοντας λάβει την πέμπτη θέση στη λίστα της Αμερικανικής ιστοσελίδας TV Guide για τους «50 Σπουδαιότερους Χαρακτήρες Καρτούν Όλων των Εποχών» αλλά και βλέποντας το όνομά του να εντάσσεται άτυπα στα Αγγλικά λεξικά, περιγράφοντας πλέον κάθε στριφνό κι άπληστο κατεργάρη.
Κάνοντας την πρώτη του εμφάνιση ως δευτερεύων χαρακτήρας στο ποίημα The Hoobub and the Grinch που κυκλοφορεί για πρώτη φορά στο περιοδικό Redbook το Μάιο του 1995, ο Grinch συστήνεται ως ένας κατεργάρης, ένας απατεώνας, προσπαθώντας να πείσει τον Hoobub του τίτλου, ο οποίος κάνει ηλιοθεραπεία ένα ηλιόλουστο καλοκαιρινό πρωινό, ότι μια πράσινη κλωστή κοστίζει περισσότερο κι απ’ τον ίδιο τον ήλιο. Σαφώς, έχει ειπωθεί πως δεν υπάρχουν χειροπιαστές αποδείξεις ότι ο Grinch του εν λόγω ποιήματος είναι ο ίδιος με εκείνον του μετέπειτα παραμυθιού –άλλωστε, στο πρώτο ονομάζεται ως «ένας» Grinch και όχι ως «ο» Grinch– πάντως όπως ήδη θα έχετε συνειδητοποιήσει, οι ομοιότητες είναι πολλές.
Δύο χρόνια αργότερα, το 1957, ο Grinch γίνεται πρωταγωνιστής στο δικό του πια βιβλίο, με τίτλο How the Grinch Stole Christmas. Όπως διαβάζουμε στο βιβλίο «Όλοι οι Who στη Who-ville λάτρευαν τα Χριστούγεννα… αλλά ο Grinch, που έμενε βόρεια της Who-ville, ΟΧΙ!». Για 53 χρόνια, ο Grinch ζούσε σε μια σπηλιά στα πλάγια του βουνού μισώντας όσο τίποτε άλλο τα Χριστούγεννα. Μέχρι που αποφάσισε να τα καταστρέψει μια για πάντα! Το παραμύθι αυτό, στο οποίο οι κάτοικοι της Who-ville –και συχνοί πρωταγωνιστές των βιβλίων του Dr Seuss, π.χ. Horton Hears a Who– μαθαίνουν στον Grinch τη μαγεία των Χριστουγέννων, διδάσκει –με τον μοναδικό τρόπο του Dr. Seuss να ενσωματώνει στις αφηγήσεις του ηθικά διδάγματα– τους νεαρούς αναγνώστες να κάνουν κι εκείνοι καλές πράξεις.
Εννιά χρόνια αργότερα, ο Grinch γνωρίζει σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό την αγάπη του κοινού όταν το παραμύθι μεταφέρεται το 1966 στην ομώνυμη τηλεοπτική ταινία κινουμένων σχεδίων σε σκηνοθεσία του Chuck Jones, με τον Boris Karloff (Frankenstein, Bride of Frankenstein, Son of Frankenstein, The Mummy) να χαρίζει τη φωνή του στον ίδιο τον Grinch. Είναι σε αυτή την ταινία που ο Grinch λαμβάνει το χαρακτηριστικό του πράσινο χρώμα, ενώ ως τότε απεικονιζόταν στις εικονογραφήσεις ασπρόμαυρος, με κόκκινες πινελιές στα μάτια και στο Αγιο-Βασιλιάτικο κοστούμι του, φυσικά. Επίσης, είναι σε αυτή την ταινία που ακούγεται για πρώτη φορά το τραγούδι “You’re a Mean One, Mr. Grinch”, τραγουδισμένο από τον Thurl Ravenscroft, το οποίο έκτοτε έχει διασκευαστεί πολλάκις. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Thurl Ravenscroft είχε χαρίσει τη φωνή του για ένα διάστημα και στον Tony the Tiger, τη γνωστή μασκότ της Kellogg’s. Η ταινία, με διάρκεια μόλις 26 λεπτά, κόστισε περίπου 300 χιλιάδες δολάρια με την τότε αξία του νομίσματος, ένα ποσό ανήκουστο για μια τόσο μικρή παραγωγή.
Στα χρόνια που ακολουθούν, ο Grinch κάνει «εμφανίσεις» σε prequel τηλεοπτικές ταινίες (Halloween is Grinch Night), σε cross-over τηλεοπτικές ταινίες (The Grinch Grinches the Cat in the Hat, με πρωταγωνιστή τον Cat in the Hat από το ομώνυμο παραμύθι του Dr. Seuss) αλλά και σε ποικίλα επεισόδια της σειράς The Wubbulous World of Dr. Seuss με μορφή, αυτή τη φορά, κούκλας κουκλοθέατρου.
Το 2000 κυκλοφορεί η πρώτη κινηματογραφική ταινία με ηθοποιούς βασισμένη στο παραμύθι του Dr. Seuss, σε σκηνοθεσία του Ron Howard (The Da Vinci Code, Cowboys and Aliens, Solo: A Star Wars Story) με πρωταγωνιστή τον Jim Carrey, τη μικρή τότε Taylor Momsen (Gossip Girl) και αφηγητή τον Anthony Hopkins. Παραλίγο, η πρώτη αυτή κινηματογραφική μεταφορά του παραμυθιού να είχε σκηνοθετηθεί από τον Tim Burton, ωστόσο το αρχικό αυτό σχέδιο δεν ευοδώθηκε λόγω της προηγούμενης δέσμευσης του σκηνοθέτη με την ταινία Sleepy Hollow. Επίσης παραλίγο τον πρωταγωνιστικό ρόλο να λάβουν ο Eddie Murphy ή ο Jack Nicholson. Η ταινία, αν και δεν λαμβάνει διθυράμβους από τους κριτικούς, αγαπιέται από το κοινό, περνάει τέσσερις εβδομάδες στην πρώτη θέση του Αμερικανικού Box-Office, εισπράττει 345 εκατομμύρια δολάρια, δηλαδή σχεδόν τρεις φορές το κόστος παραγωγής της και κερδίζει το βραβείο της Ακαδημίας για Καλύτερο Μακιγιάζ και Μαλλιά. Ταυτόχρονα κυκλοφορεί ένα βιντεοπαιχνίδι, βασισμένο στην ταινία, επονομαζόμενο γενικά The Grinch, σε πληθώρα κονσόλων, για να κυκλοφορήσει και αργότερα, το 2007, για το Nintendo DS, λαμβάνοντας πλέον ολόκληρο το όνομα της ταινίας.
Σαφώς, όσο αγαπημένη και κλασική είναι πλέον η πρώτη κινηματογραφική μεταφορά του How the Grinch Stole Christmas, άλλο τόσο «δύσκολη» ήταν η παραγωγή της. Είναι γνωστό πως το προσθετικό μακιγιάζ που προαπαιτούσε ο ρόλος του Grinch έκανε τον Jim Carrey να αισθάνεται τόσο άβολα, που χρειάστηκε συμβουλευτική υποστήριξη για «αντίσταση σε βασανιστήρια» από ειδικό του Αμερικανικού Στρατού για να αντέξει τόσο τα γυρίσματα (που διήρκησαν 92 ημέρες) όσο και τις δυόμιση ώρες που έπαιρνε η εφαρμογή των προσθετικών κάθε πρωί, αλλά και τη μία ώρα που έπαιρνε η αφαίρεση τους κάθε βράδυ. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι κίτρινοι φακοί που έπρεπε να φοράει ενοχλούσαν τόσο τα μάτια του που ήταν αδύνατο να τους φοράει σε όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων. Έτσι, σε πολλά πλάνα τα μάτια του χρωματίστηκαν στο post-production της ταινίας. Βέβαια, στην ταινία δεν ήταν μόνο ο Jim Carrey μεταμφιεσμένος, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες, συμπληρώνοντας στη διάρκεια του συνόλου των γυρισμάτων περισσότερες από χίλιες ώρες για το «βάψιμό» τους. Αξίζει να σημειωθεί πως το 2000, όταν κυκλοφόρησε η ταινία, έλαβε τον τίτλο της ταινίας με μεγαλύτερο αριθμό χαρακτήρων σε τόσο έντονο μακιγιάζ και προσθετικά, από την κυκλοφορία του The Wizard of Oz το 1939. Επίσης αξίζει να σημειωθεί πως ένα σημαντικό τμήμα των Who της ταινίας δεν ενσαρκώθηκαν από ηθοποιούς, αλλά από performer του Cirque du Soleil.
Ο Grinch δεν θα μπορούσε να παραλείψει το θέατρο από τον χώρο των «σκανταλιών» του, κι έτσι το 2006 η ιστορία του λαμβάνει τη μορφή μιούζικαλ από την Παιδική Θεατρική Ομάδα της Minneapolis και παρουσιάζεται για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στο Broadway. Ήδη, βέβαια, το 2000, ο Grinch έχει κάνει την εμφάνισή του στο μιούζικαλ Seussical των Lynn Ahrens και Stephen Flaherty (Anastasia) το οποίο αφού κάνει το ντεμπούτο του στο Broadway, πραγματοποιεί περιοδείες στην Αμερική αλλά και εγκαθίσταται προσωρινά στο West End, το αντίστοιχο Broadway της Αγγλίας. Το Seussical, αν και βασίζει την κεντρική του πλοκή στην ιστορία Horton Hears a Who, περιλαμβάνει στοιχεία και χαρακτήρες από ποικίλα παραμύθια του Dr. Seuss.
Σε λίγες ημέρες, και σε «ηλικία» 63 ετών, ο Grinch περνάει και στο βασίλειο του animation, με την ταινία της Illumination (Despicable Me, Minions) The Grinch. Αποτελεί τη δεύτερη μεταφορά βιβλίου του Dr. Seuss από την εταιρία, ακολουθώντας το επιτυχημένο κι άκρως συγκινητικό κι επίκαιρο The Lorax, του 2012. Στην αγγλική βερσιόν της ταινίας, χαρίζουν τις φωνές τους οι Benedict Cumberbatch (Star Trek Into Darkness, Doctor Strange, Avengers: Infinity War), Cameron Seely (The Greatest Showman), Pharrell Williams κ.ά. Στην ελληνική μεταγλώττιση της ταινίας χαρίζουν τις φωνές τους οι Έφη Παπαθεοδώρου (Στο Παρά Πέντε), Γιώργος Καπουτζίδης (Στο Παρά Πέντε) κ.ά.
Η ταινία, που έκανε πρεμιέρα στις αίθουσες της Αμερικής πριν περίπου έναν μήνα, έχει ήδη εισπράξει περίπου 218 εκατομμύρια δολάρια (σχεδόν τα τριπλάσια πάλι από το κόστος παραγωγής της –και πάλι όμως πολύ λιγότερα από τη live-action μεταφορά του 2000), κι έχει λάβει μέτριες κριτικές με τους κριτικούς να επισημαίνουν πως ναι μεν το animation είναι φαντασμαγορικό, μα πως σαν μεταφορά λίγα προσφέρει στο προϋπάρχον υλικό.
Στην υπόθεση της ταινίας διαβάζουμε:
«Ο Γκρίντς, ζει μοναχικά μέσα σε μια σπηλιά με μόνη συντροφιά τον πιστό του σκύλο Μαξ. Εφοδιασμένος με εφευρέσεις και αντικείμενα για τις καθημερινές ανάγκες του, ο Γκρίντς βλέπει τους γείτονές του στο Χούβιλ μόνο όταν του τελειώσουν τα τρόφιμα. Κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα, οι κάτοικοι του Χούβιλ τού χαλάνε την ήρεμη μοναχικότητά του, με τους όλο και πιο μεγάλους, όλο και πιο φωτεινούς, όλο και πιο δυνατούς εορτασμούς τους. Όταν δηλώνουν πως θα κάνουν τα φετινά Χριστούγεννα 3 φορές πιο μεγάλα, ο Γκριντς συνειδητοποιεί ότι υπάρχει μόνο ένας τρόπος να ξανακερδίσει την ηρεμία του: Αποφασίζει να ντυθεί Άγιος Βασίλης και παρέα με τον Μάξ και έναν τάρανδο, να κλέψει τα Χριστούγεννα! Στο μεταξύ, κάτω στο Χούβιλ, η Σίντι-Λου, ένα κορίτσι που λατρεύει τα Χριστούγεννα, σχεδιάζει με τους φίλους της να παγιδεύσει τον Άγιο Βασίλη, έτσι ώστε να τον ευχαριστήσει που βοηθάει τη μητέρα της να τα βγάλει πέρα. Καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, ωστόσο, η καλοσύνη της οδεύει σε σύγκρουση με τον κατεργάρη Γκριντς. Θα καταφέρει η Σίντι-Λου να γνωρίσει τον Άγιο Βασίλη; Θα καταφέρει ο Γκρίντς να σταματήσει τους κατοίκους του χωριού να σταματήσουν τους εορτασμούς μια και καλή;»
Η ταινία κάνει πρεμιέρα στις Ελληνικές Αίθουσες, στις 6 Δεκεμβρίου.
Βιβλιογραφία, Φιλμογραφία και Διαδικτυακές Πηγές
Dr. Seuss. How the Grinch Stole Christmas. Redbook. 1957.
en.wikipedia.org/wiki/Grinch
How the Grinch Stole Christmas. Directed by Chuck Jones. MGM Television. 1966.
How the Grinch Stole Christmas. Directed by Ron Howard. Imagine Entertainment. 2000.
Nel, Philip. Dr. Seuss: American Icon. The Continuum International Publishing Group Inc. 2005.
The Grinch. Directed by Scott Mosier and Yarrow Cheney. Universal Pictures/Illumination. 2018.
www.babble.com/entertainment/16-things-you-didnt-know-about-how-the-grinch-stole-christmas/
www.biography.com/people/dr-seuss-9479638
www.grinchmovie.com/?redirect=off
www.thefactsite.com/2017/12/facts-about-the-grinch.html
www.villagecinemas.gr/el/tainies/prosehos/movie/?c=104922