Hogfather, μία διαφορετική Χριστουγεννιάτικη ιστορία
Πριν λίγες μέρες, στα περισσότερα μέρη του κόσμου, πολλά μικρά -αλλά και μεγαλύτερα- παιδιά, ξαγρύπνησαν τα Χριστούγεννα περιμένοντας, φυσικά, τον αγαπημένο τους Santa Claus. Ή ίσως όχι σε όλα τα μέρη, γιατί κάποια περιμένουν μια άλλη γιορτή. Μια γιορτή, η οποία ονομάζεται Hogswatch και αναμένουν τον Hogfather.
Αυτή η διαφορετική, αλλά συνάμα τόσο παρόμοια με τη δική μας, εορταστική περίοδος, περιγράφεται γλαφυρά στο 20ο βιβλίο της σειράς του Discworld, του Sir Terry Pratchett, με τίτλο Hogfather. Και σαν κάθε σωστή αφήγηση, έχει ήρωες, κακούς και ένα ηθικό δίδαγμα, αυτή τη φορά για τη δύναμη της πίστης, αλλά και της φαντασίας.
Η ιστορία μας ξεκινάει με τη Susan Sto Helit, που δείχνει μια απλή καθημερινή κουβερνάντα, εξειδικευμένη όχι μόνο στο να βλέπει τους μπαμπούλες και τα τέρατα κάτω από το κρεβάτι, αλλά και να τα βάζει στη θέση τους, προστατεύοντας έτσι τα παιδιά της οικογένειας Gaiter. Λίγο πιο μακριά, το μυστικό συμβούλιο των Auditor of Reality, αποφασίζει ότι το σύμπαν θα ήταν σίγουρα πολύ καλύτερο χωρίς καθόλου ζωή μέσα του και για να επιτύχουν κάτι τέτοιο, θα πρέπει να σκοτώσουν την πίστη των ανθρώπων. Ο πρώτος τους στόχος δεν είναι άλλος, από τον τροφαντό Hogfather που φέρνει τα δώρα, καβάλα σε ένα έλκηθρο που το σέρνουν τέσσερα τεράστια γουρούνια. Για να επιτύχουν αυτόν τον μοχθηρό τους σκοπό, επιστρατεύουν έναν εξαιρετικό δολοφόνο, τον Teatime (προφέρεται Teh-ah-tim-eh παρακαλώ), ο οποίος με τη σειρά του φτιάχνει τη δική του πενταμελή συμμορία, συν έναν μάγο (παντού χωράει ένας μάγος) και έναν κλειδαρά.
Sir Terry Pratchett's Discworld by Marc Simonetti
Στο ίδιο διάστημα, ο Θάνατος, νιώθοντας ένα είδος ευθύνης για την κενή θέση και μην μπορώντας να επέμβει άμεσα, καθώς δεν του επιτρέπεται να παραβιάσει την ισορροπία την οποία εξυπηρετεί, πηγαίνει και βρίσκει την εγγονή του. Η εγγονή του, που είναι η κόρη της θετής του κόρης με τον Mortimer -μια άλλη, διαφορετική ιστορία-, δεν είναι άλλη από τη Susan. Εκεί την ενημερώνει ότι θα αναλάβει αυτός να μοιράσει τα δώρα, μιας και ο Hogfather δεν είναι πλέον διαθέσιμος και η εγγονή του περίεργη και ενοχλημένη, αποφασίζει να πάει εξερευνήσει την υπόθεση, καθώς γνωρίζει πολύ καλά ότι ο Θάνατος της κρύβει τις λεπτομέρειες αυτής της παράξενης εξαφάνισης.
Η νεαρή κουβερνάντα καταλήγει να επισκεφτεί το Κάστρο των Οστών, το σπίτι δηλαδή του Hogfather, για να ανακαλύψει τον Bilious, The Oh God of Hangovers, τον οποίο διασώζει τελευταία στιγμή, καθώς το οίκημα καταρρέει, μιας και οι άνθρωποι δεν πιστεύουν πια στον ένοικό του. Όπως είναι αναμενόμενο, η έλλειψη μιας τόσο μεγάλης παρουσίας αφήνει έναν κενό χώρο πίστης, χώρο που καταλαμβάνουν άλλοι μικρότεροι Θεοί ή όντα. Σε ένα άλλο κομμάτι του κόσμου, ο Θάνατος, έχοντας αναλάβει τη νέα αυτή εργασία με ζήλο, αρχίζει να τοποθετεί δώρα στις κάλτσες, φορώντας ένα μακρύ κόκκινο μανδύα και μια γενειάδα, ενώ σε αντίθεση με τον πραγματικό Hogfather, παίρνει τα γράμματα των παιδιών μάλλον κυριολεκτικά, νιώθοντας συγκλονισμένος από αυτά που διαβάζει και βλέπει.
Το τι γίνεται στη συνέχεια; Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να ανακαλύψετέ μόνοι σας!
Τα έργα του Sir Terry Pratchett, έχουν πολλά υπέροχα γνωρίσματα όπως το χιούμορ, οι αστείοι διάλογοι και τα λογοπαίγνια και αυτό το βιβλίο δεν αποτελεί εξαίρεση. Βέβαια, αυτό που το κάνει ένα must read για εμένα, πέραν της ιστορίας φυσικά, είναι οι ενδιαφέροντες χαρακτήρες, τα αναπάντεχα και αναπάντητα ερωτήματα που δεν είχαμε συλλογιστεί ποτέ πριν και η εξαίσια -φιλοσοφική- ματιά, του κατά τ’ άλλα, αξιαγάπητου Θανάτου. Και αν αυτά δεν είναι αρκετά για να σας πείσουν ή αν απλά δεν θέλετε να δείτε ξανά τα ίδια και τα ίδια τις ημέρες των γιορτών, ρίξτε μια ματιά και στο trailer της ταινίας και ίσως αποφασίσετε και εσείς, να απολαύσετε τον μύθο και την ιστορία του Hogfather.
Καλές γιορτές!
«Εντάξει», είπε η Σούζαν. «Δεν είμαι ανόητη. Λες ότι οι άνθρωποι χρειάζονται… φαντασία για να κάνουν τη ζωή τους υποφερτή».
«ΑΛΗΘΕΙΑ; ΣΑΝ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΡΟΖ ΧΑΠΙ; ΟΧΙ. ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ».
Σούζαν και Θάνατος, Hogfather
Guest Post
Η Ιωάννα-Ελίζα Πολιτσοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Από πολύ μικρή τής άρεσε το διάβασμα και περνούσε πολλές ώρες χαμένη μέσα σε ένα βιβλίο. Καθώς μεγάλωνε, ανέπτυξε μια ιδιαίτερη συμπάθεια στους μύθους, στα παράξενα πλάσματα και στις μαγικές τοποθεσίες. Και ποιο το καλύτερο μέρος γι’ αυτά από την Ιρλανδία και τη Σκοτία; Αγαπώντας ιδιαίτερα την παραδοσιακή τους μουσική αλλά και τις απομονωμένες περιοχές τους, δε θα μπορούσε παρά να έχει γράψει μια ιστορία που να διαδραματίζεται σε αυτά τα μέρη. Πράγματι, με ηρωίδα ένα ασυνήθιστο κορίτσι, μας ταξιδεύει σε πρωτόγνωρους μαγικούς τόπους, που δεν είναι πάντοτε και τόσο ακίνδυνοι.
Η σειρά σύγχρονης μυθοπλασίας που φέρει τον τίτλο Ουροβόρος Κρίνος πραγματεύεται μύθους, δολοφονίες και ιδιαίτερα επικίνδυνες θεωρίες, μα πάνω απ' όλα αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής κοκκινομάλλας Κέλτισσας, της Μόριγκαν Κρόου.