Διαβάζοντας: Ο Δράκος του Πάγου, του George R.R. Martin
Ένα διαφορετικό παραμύθι από τον δημιουργό του Game of Thrones και τον εικονογράφο Luis Royo.
Ο Δράκος του Πάγου (The Ice Dragon), ένα παιδικό fantasy αφήγημα του George R.R. Martin, εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1980, στη συλλογή Dragons of Light, την οποία επιμελήθηκε ο Orson Scott Card (Ender’s Game). Έκτοτε κυκλοφόρησαν δύο (κατά βάση) διαφορετικές εκδοχές του βιβλίου, η μία το 2007 με εικονογραφήσεις της Yvonne Gilbert κι άλλη μία (η τρέχουσα) το 2014, με εικονογραφήσεις του Luis Royo. Σε αυτή τη δεύτερη έχει βασιστεί και η ελληνική μετάφραση των εκδόσεων Μεταίχμιο.
Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από την Adara, η οποία γεννήθηκε μέσα στον χειρότερο παγετό που είχε πέσει ποτέ στον τόπο της, ενώ η μητέρα της πέθανε στη γέννα. Μαζί με τον πατέρα της και τα δύο της αδέλφια, ζει στην οικογενειακή φάρμα όπου η ζωή είναι απολύτως προβλέψιμη, πέραν της περιστασιακής επίσκεψης του θείου Χαλ, ο οποίος ανήκει στο Τάγμα των Δρακοκαβαλάρηδων και κάθε φορά, μαζί με τα δώρα, τους φέρνει τα νέα από τον πόλεμο στο βορρά.
Η Adara, όμως, δεν είναι ένα παιδί σαν τα άλλα. Ψυχρή και ανέκφραστη σαν το χιόνι, είναι χαρούμενη μονάχα όταν έρχεται ο χειμώνας, όταν οι άνθρωποι λένε πως ο Δράκος του Πάγου φέρνει το ψύχος πάνω στα λευκά φτερά του. Όμως η Adara ξέρει πως ο δράκος αυτός δεν είναι απλά «τρόπος του λέγειν» ή κάποιος θρύλος. Είναι πραγματικός. Τον έχει δει, έχει ανέβει στη ράχη του κι έχει πετάξει μαζί του πάνω από τον χιονισμένο κόσμο.
Όταν όμως ο πόλεμος χτυπά τις χώρες του νότου και φτάνει ως τη φάρμα τους, η Adara ανακαλύπτει για πρώτη φορά το φόβο και κατανοεί τη θυσία.
Αναμενόμενα, ίσως, από τον George R.R. Martin, πρόκειται για ένα σκοτεινό παραμύθι, παρόλο που εκδόθηκε 16 χρόνια πριν το πρώτο βιβλίο του Song of Ice and Fire. Για όποιον ασχολείται με το παραμύθι, ο χαρακτηρισμός «σκοτεινό» ίσως φαντάζει τετριμμένος, καθότι τα περισσότερα μαγικά παραμύθια στην πρώτη τους μορφή έχουν κάτι το ιδιαιτέρως σκοτεινό που αμβλύνθηκε με το πέρας των χρόνων και των αιώνων. Ωστόσο, αυτό που κάνει σκοτεινό το συγκεκριμένο παραμύθι δεν είναι τόσο τα γεγονότα του, όσο η Adara, η οποία δεν παρουσιάζεται διόλου ως ένα συμπαθές παιδάκι. Αθώο, ίσως, αλλά συμπαθές όχι.
Το σύνολο δένει με τις πανέμορφες εικονογραφήσεις του Luis Royo, ο οποίος -κακά τα ψέματα- είναι πρωτίστως γνωστός για τις φαντασιακές γυναίκες του και εδώ αποδεικνύει πως εξίσου άρτια μπορεί να εικονογραφήσει ένα παιδικό ανάγνωσμα, λες και βρίσκεται μέσα στον κόσμο του και τον σκιτσάρει δια ζώσης με το μολύβι του.
Ο Δράκος του Πάγου κυκλοφορεί σκληρόδετος από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Illustrations by Luis Royo
Ο Ανδρέας Μιχαηλίδης είναι μεταφραστής, συγγραφέας και αφηγητής, ενώ στο παρελθόν έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος και φωτογράφος. Ανά τα χρόνια έχει γράψει πληθώρα άρθρων γύρω από τα comics και την κουλτούρα τους, ξεκινώντας από το περιοδικό «9» της Ελευθεροτυπίας και το Comicdom.gr.
Έχει μεταφράσει, από τα αγγλικά και τα γαλλικά, βιβλία εκλαϊκευμένης επιστήμης, ιστορίας και λογοτεχνίας (μεταξύ των οποίων, Ο Ιππότης των Επτά Βασιλείων και Τα Ταξίδια του Ταφ του George R.R. Martin, τα Χρονικά της Τσακισμένης Θάλασσας του Joe Abercrombie και τη σειρά με τις Περιπέτειες του Νεαρού Σέρλοκ Χολμς του Andrew Lane). Έχει συμμετάσχει με αστυνομικά διηγήματα σε ανθολογίες όπως: Οικοεγκλήματα, Είσοδος Κινδύνου, Ελληνικά Εγκλήματα 4, Κλέφτες και Αστυνόμοι.
Τα τελευταία χρόνια συμμετέχει σε φεστιβάλ comics της Ελλάδας και του εξωτερικού με αυτοεκδόσεις, σε συνεργασία με τη Βάλια Καπάδαη, τον Παύλο Παυλίδη (Νέκυια, Iasis, Last Flight of the Swordbreaker κ.α.) και άλλους καλλιτέχνες, στην πλοκαμοφόρο κολεκτίβα LarLarLar Comics.
Μέχρι σήμερα έχει γράψει τρία βιβλία: Το Αμόνι που Τραγουδά (Εκδόσεις Mamaya) και δύο νουβελέτες στη σειρά Ο Εθισμός του Κριστιάν Αμπρόζ (Εκδόσεις Nightread). Είναι ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας και της Στέγης Προφορικότητας και Παράδοσης «Μυθολόγιο».
Κατά βάση είναι παραμυθάς, χωμένος συνήθως σε μια σπηλιά φτιαγμένη εξ’ ολοκλήρου από βιβλία.