Μινώταυρος, απ’ την ελληνική μυθολογία στην παγκόσμια φαντασία

Πολλές εκδοχές του μύθου του θρυλικού Μινώταυρου Αστερίωνα απαντώνται στην αρχαιότητα. Σύμφωνα με τον Λουκιανό, ο μύθος του Μινώταυρου αποτελεί μια αλληγορία για τη μύηση της Πασιφάης στην τέχνη της Αστρολογίας, ενώ σύμφωνα με τον Πλούταρχο, στον Βίο του Θησέως, ο Μινώταυρος ήταν ένας παντοδύναμος Κρητικός στρατηγός, τον οποίο οι Αθηναίοι νέοι καλούνταν να αντιμετωπίσουν σε γυμνικούς αγώνες. Η πιο γνωστή εκδοχή του αρχαίου μύθου, ωστόσο, πιθανόν αθηναϊκής προέλευσης, εμποτίζει τα γεγονότα με μια γερή δόση… φαντασίας.

Σύμφωνα με την εκδοχή αυτή, ο Μινώταυρος Αστερίων γεννήθηκε όταν η Πασιφάη, κόρη του Ήλιου και σύζυγος του βασιλιά της Κρήτης, Μίνωα, ζευγάρωσε με τον Ταύρο της Κρήτης. Ο ταύρος αυτός είχε σταλεί από τον Ποσειδώνα στον Μίνωα, σαν ένδειξη ότι ο θρόνος της Κρήτης ήταν δικαιωματικά δικός του κι όχι του αδερφού του, με τον όρο να τον θυσιάσει στο όνομά του. Κι όμως ο Μίνωας παράκουσε τις εντολές του θεού της θάλασσας και κράτησε τον ταύρο, θυσιάζοντας έναν άλλο στη θέση του και προκαλώντας τη μάνητα του Ποσειδώνα: Ο θεός έκανε την Πασιφάη να ερωτευτεί τον ταύρο αυτό κι από την άνομη ένωσή τους, υποβοηθούμενη από ένα ομοίωμα αγελάδας το οποίο κατασκεύασε ο Δαίδαλος, γεννήθηκε ο Μινώταυρος, ένα αφύσικο πλάσμα που μπορούσε να φάει μονάχα ανθρώπους. Ο Μίνωας, τότε, τρομοκρατημένος, συμβουλεύτηκε την Πυθία των Δελφών κι ανέθεσε στον Δαίδαλο να χτίσει έναν λαβύρινθο κάτω απ’ το παλάτι του, για να σφραγίσει τον Μινώταυρο στο κέντρο του.

Όταν κάποτε ο γιός του Μίνωα, Ανδρόγεως, σκοτώθηκε κατόπιν της νίκης του στους «Παναθηναϊκούς Αγώνες», ο Μίνωας ορκίστηκε εκδίκηση κι αφού επιτέθηκε στην Αθήνα, όρισε πως κάθε χρόνο δεκατέσσερις νέοι και νέες θα έπρεπε να στέλνονται στην Κρήτη για να θυσιάζονται στα χέρια του Μινώταυρου. Τότε ο Θησέας, γιός του βασιλιά των Αθηνών, Αιγέα, αποφάσισε να γίνει ένα από αυτά τα δεκατέσσερα άτομα, να ταξιδέψει στην Κρήτη και να σκοτώσει το τέρας, ώστε να σπάσει μια για πάντα αυτή τη βάναυση ποινή. Κι ενώ αρχικά οι πιθανότητες δε φαίνονταν να είναι με το μέρος του, με τη βοήθεια της Αριάδνης (και του μίτου της), της κόρης του Μίνωα η οποία τον ερωτεύτηκε, ο Θησέας κατάφερε να σκοτώσει τον Μινώταυρο κι ύστερα να βγει από το λαβύρινθο ζωντανός.

Αυτό φαίνεται να ήταν το τέλος του Μινώταυρου. Ήταν όμως; Ένα ταξίδι στις σελίδες, τα καρέ και τα πίξελ του φανταστικού είναι αρκετό για να μας πείσει πως ο Μινώταυρος δεν πέθανε στα έγκατα του παλατιού του Μίνωα αλλά, συνεχίζει να ζει έως και σήμερα.

Στη σειρά βιβλίων φαντασίας «Camp Half-Blood Chronicles» του Rick Riordan (2005-2009), με πρωταγωνιστή το νεαρό ημίθεο Percy Jackson, ο Μινώταυρος κάνει νωρίς την εμφάνιση του, πιστός στις μυθολογικές καταγωγές και περιγραφές του. Στο πρώτο βιβλίο της σειράς, με τίτλο The Lightning Thief, προσπαθεί να εμποδίσει το νεαρό Percy να εισέρθει στην Κατασκήνωση Half-Blood, ωστόσο ο Percy καταφέρνει να νικήσει το τέρας, έστω και προσωρινά. Στο τελευταίο βιβλίο της αρχικής πενταλογίας, με τίτλο The Last Olympian, ο Μινώταυρος έχει επανέλθει από τα Τάρταρα και έχει αναδειχθεί σε στρατηγός του τιτάνιου στρατού του Κρόνου, φορώντας πια πανοπλία και κρατώντας ένα τσεκούρι με κόψη στο σχήμα του γράμματος Ωμέγα.

Στη σειρά βιβλίων φαντασίας «The Chronicles of Narnia» του C.S. Lewis, οι Μινώταυροι υπηρετούν τη μοχθηρή White Witch, ηγούμενοι του στρατού της ήδη απ’ την πρώτη στιγμή που κατέκτησε τη Narnia ή ακόμη και νωρίτερα. Ήταν παρόντες στη θυσία του Aslan και πολέμησαν με το μέρος της White Witch στην Πρώτη Μάχη της Beruna. Οι Μινώταυροι δεν συγκαταλέγονται ανάμεσα στα πλάσματα που ο Aslan έπλασε στη γέννηση της Narnia, οπότε πιθανότατα η White Witch τους γνώρισε και τους στρατολόγησε στη χώρα στην οποία την εξόρισε ο Aslan. Σε αντίθεση με τη σειρά του C.S. Lewis, αλλά και την πρώτη ταινία (The Lion, the Witch and the Wardrobe, 2005), στη δεύτερη και την τρίτη ταινία της σειράς (Prince Caspian, 2008 & The Voyage of the Dawn Treader, 2010) οι Μινώταυροι φαίνεται να μετανοούν και καθοδηγούμενοι από τον Asterius, βοηθούν τόσο τον πρίγκιπα Caspian και τα αδέρφια Pevensie στην προσπάθεια τους να νικήσουν τον σφετεριστή Miraz, όσο και στο ταξίδι του πρίγκιπα με το πλοίο Dawn Treader, με στόχο τον εντοπισμό των χαμένων συμμάχων του πατέρα του.

Στη βρετανική τηλεοπτική σειρά επιστημονικής φαντασίας Doctor Who, οι Μινώταυροι παρουσιάζονται ως ένα ανθρωποειδές είδος με οπλές στα χέρια και τα πόδια τους, καθώς και πέντε κέρατα στα κεφάλια τους. Τροφή τους αποτελεί η «πίστη», την οποία αντλούν από ανθρώπους καθώς και άλλα είδη, σκοτώνοντας τους όταν πια αυτή στερέψει από μέσα τους. Καταδυόμενοι σε πλανήτες με πρωτόγονους πολιτισμούς, οι Μινώταυροι συνήθιζαν να παρουσιάζουν τους εαυτούς τους ως θεούς και τρέφονταν από την πίστη των ιθαγενών. Ένας τέτοιος Μινώταυρος έκανε την εμφάνιση του στην έκτη «σειρά» του τηλεοπτικού σόου, στο επεισόδιο «The God Complex» (2011), αιχμάλωτος σε μια πλωτή φυλακή κατασκευασμένη ώστε να προσελκύει θύματα για τον Μινώταυρο.

Στην ταινία Wrath of the Titans (2012), που αφηγείται τις περιπέτειες του Περσέα στην προσπάθεια του να σώσει τον πατέρα του τον Δία και να κατατροπώσει τους Τιτάνες, o Μινώταυρος παρουσιάζεται να φρουρεί τον Λαβύρινθο που περιβάλλει τα Τάρταρα. Καταδιώκει τους εισβολείς και παίζει με τον νου τους, προκαλώντας τους παραισθήσεις. Όταν ο Περσέας, η Ανδρομέδα και ο Αγήνορας εισέρχονται στο λαβύρινθο και χωρίζονται, ο Μινώταυρος προσπαθεί να ξεγελάσει τον Περσέα δείχνοντας του τον γιο του, Ήλιο, με σκοπό να τον εγκλωβίσει και να του επιτεθεί. Η μάχη, όμως, τότε ξεκινάει πραγματικά.

*Art by https://pablofernandezartwrk.deviantart.com/*

Στη μικρή ιστορία φαντασίας «La casa de Asterión» (Το σπίτι του Αστερίου, 1947) του Αργεντινού συγγραφέα Jorge Luis Borges, ο Αστερίων προσπαθεί μέσω του μονολόγου του να διαψεύσει τις όποιες συκοφαντίες επικρατούν γύρω από το όνομα του. Κατόπιν, περιγράφει με λεπτομέρεια το δαιδαλώδες σπίτι του και τους μοναχικούς τρόπους ζωής του σ’ αυτό το απέραντο κτίριο, καρτερώντας τον λυτρωτή του, εκείνον που θα τον πάρει μακριά. Μόνοι του επισκέπτες είναι εννιά άντρες που καταφθάνουν σε αυτόν κάθε εννιά χρόνια με σκοπό τον εξαγνισμό τους. Μονάχα στο τέλος του διηγήματος, που φτάνει με μια φράση από τον Θησέα, συνειδητοποιεί ο αναγνώστης πως ο Αστερίων είναι πράγματι ο Μινώταυρος της Κρήτης.

Οι Μινώταυροι αποτελούν μία από τις πρώτες φυλές πλασμάτων που εμφανίστηκαν στο παιχνίδι Dungeons and Dragons. Όντας υβρίδια ανθρώπου και ταύρου με ανθρωποφαγικές τάσεις, οι περισσότεροι Μινώταυροι του D&D λατρεύουν τον Δαιμονικό Άρχοντα Baphomet, ο οποίος κυριαρχεί στο 600ο επίπεδο της Αβύσσου, γνωστό και ως Endless Maze. Δεν είναι λίγοι οι «επώνυμοι» Μινώταυροι που εμφανίζονται στις ποικίλες εκδόσεις του D&D, σε βιβλία που έχει εμπνεύσει το ίδιο, αλλά και στην πληθώρα μυθιστορημάτων που έχουν βασιστεί στο πολυσύμπαν του.

Ως τέρατα εμφανίζονται ήδη στο Monster Manual της πρώτης έκδοσης του AD&D (1977) κι έπειτα στις περιπέτειες που αποτέλεσαν τη βάση για τον κόσμο του Dragonlance. Στα modules Dragons of Dreams (1985) και Dragons of Triumph (1986) συναντάμε τους συγκριτικά πολιτισμένους Bloodsea Minotaurs, που είναι δυνατόν να συμμαχήσουν με τους παίκτες, καθώς και στο συνοδευτικό βιβλίο Dragonlance Adventures Hardcover (1987). Στο ίδιο βιβλίο παρουσιάζονται υπό την ευρύτερη κατηγορία Krynn Minotaurs (Krynn είναι πλανήτης όπου εκτυλίσσονται οι ιστορίες του Dragonlance), όπου πλέον είναι διαθέσιμοι ως φυλή για τους παίκτες.

Οι Μινώταυροι συνεχίζουν να παίζουν κεντρικό ρόλο στο συγγραφικό σύμπαν του Dragonlance, σε όλες τις εκδόσεις του: γνωστοί και ως “Kothians” παρουσιάζονται ως ένας σχετικά πολιτισμένος λαός, με ξακουστές ικανότητες στη στρατηγική, τον πόλεμο και τη ναυσιπλοΐα. Ένας από τους πιο γνωστούς Μινώταυρους του Dragonlance είναι ο Kaz, ο οποίος ενώ αρχικά πολεμά με το μέρος της Takhisis, της Σκοτεινής Βασίλισσας, σύντομα εγκαταλείπει τον στρατό της και συμμαχεί με εκείνους που προσπαθούν να της αντισταθούν. Ο Μινώταυρος Kaz, έχοντας κάνει την πρώτη του εμφάνιση στο βιβλίο του Richard A. Knaak, The Legend of Huma, το πρώτο βιβλίο της σειράς Heroes του Dragonlance, πρωταγωνιστεί στα βιβλία Kaz the Minotaur και Land of the Minotaurs (Dragonlance: Lost Histories #4) του ίδιου συγγραφέα, το δεύτερο από τα οποία εξερευνά την πατρίδα και την ιστορία του αξιότιμου γένους των Μινώταυρων. Ο Richard A. Knaak έχει επίσης υπογράψει την τριλογία Dragonlance: The Minotaur Wars, η οποία φέρνει τους Μινώταυρους του Krynn στο προσκήνιο της δράσης.

Στη Mystara, έναν άλλο κόσμο του D&D, ο ηγεμόνας των τεράτων και Βασιλιάς των Μινώταυρων, Minoides, εμφανίστηκε στο Boxed-Set Wrath of the Immortals (1992) και οι Μινώταυροι γενικότερα συνέχισαν να παίζουν σημαντικό ρόλο και σε μεταγενέστερες εκδόσεις του D&D ή άλλων παραγώγων του (όπως το Pathfinder).

Στην τετραλογία φαντασίας «Companions Quartet», της Βρετανίδας συγγραφέως Julia Golding, η Connie είναι μία Universal, έχει δηλαδή την ικανότητα να μιλά στα ζώα και είναι συμβατή με όλα τα είδη μυθικών πλασμάτων. Στο τρίτο βιβλίο της τετραλογίας, με τίτλο Mines of the Minotaur, η Connie αισθάνεται ένα σκοτεινό κάλεσμα και συνειδητοποιεί πως ξάφνου έχει γίνει κάτοχος επικίνδυνων δυνάμεων. Όταν η Κοινότητα Προστασίας των Μυθικών Πλασμάτων την απομακρύνει, η Connie βρίσκει καταφύγιο σε ένα εγκαταλελειμμένο ορυχείο κασσίτερου κι εκεί γνωρίζει έναν τυφλό Μινώταυρο, ο οποίος τη συστήνει σε μια σειρά πληγωμένων πλασμάτων που τόσο η Κοινότητα όσο και ο υπόλοιπος κόσμος έχει ξεχάσει.

*Art by https://liamsharp.deviantart.com/*

Στο πρώτο βιβλίο της τριλογίας «Legendeer» του Άγγλου συγγραφέα Alan Gibbons, με τίτλο Shadow of the Minotaur o Phoenix, ένας έφηβος, μετακομίζει με την οικογένεια του –και παρά τη θέλησή του- στη μικρή πόλη Brownleigh. Βλέπετε, ο πατέρας του Phoenix εργάζεται πάνω σε ένα νέο διαδικτυακό παιχνίδι ονόματι Legendeer κι ενώ ο Phoenix σιχαίνεται το νέο του σπίτι και το καινούριο του σχολείο, η εμπιστοσύνη που του δείχνει ο πατέρας του να δοκιμάσει το παιχνίδι για τυχόν λάθη του δίνει κουράγιο. Κι ύστερα είναι και το ίδιο το παιχνίδι. Μέσα σ’ αυτό μπορεί να ζήσει τους αρχαίους ελληνικούς μύθους: γίνεται ο Θησέας και πολεμάει τον Μινώταυρο, γίνεται ο Περσέας και πολεμάει την τρομερή Μέδουσα. Και παίζοντας, νιώθει σαν να είναι πράγματι εκεί. Καθώς άνθρωποι αρχίζουν να εξαφανίζονται απ’ τον πραγματικό κόσμο και να εγκλωβίζονται στον κόσμο του Legendeer, ο Phoenix θα συνειδητοποιήσει πως το παιχνίδι αυτό δεν είναι ένα απλό παιχνίδι.

Στο manga One Piece και τη σειρά anime που βασίστηκε σε αυτό, συναντάμε τον Minotaurus, έναν από τους πέντε Jailer Beasts, τους φρουρούς της υποβρύχιας φυλακής Impel Down. Η υβριδική μορφή του οφείλεται στο φρούτο Zoan, ένα από τα Devil Fruit, το οποίο του επιτρέπει να μεταμορφώνεται ολόκληρος ή κατά το ήμισυ σε ζώο. Παρά την ίσως κωμική και «αθώα» εμφάνιση του, είναι πανίσχυρος και ιδιαίτερα επικίνδυνος. Γι’ αυτό, μαζί με τους άλλους τέσσερις υβριδικούς φρουρούς, τον Minorhinoceros, τον Minokoala, τον Minozebra και τον Minochihuahua, συγκαταλέγεται ανάμεσα στα πιο τρομερά πλάσματα της Impel Down, τιμωρώντας σκληρά πιθανούς αποστάτες και εχθρούς.

Στο σύμπαν των Digimon, συναντάμε το σκοτεινό Animal-Digimon Minotarumon. Το Minotarumon έχει την ικανότητα να προκαλεί με το μηχανικό Δαιμονικό Χέρι του τρομερούς σεισμούς ενώ επιτίθεται και σαν ταύρος. Εμπνευσμένο άμεσα από τον Μινώταυρο της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, το Minotarumon έχει κεφάλι ταύρου και ένα τρομερά γυμνασμένο ανθρώπινο σώμα, καλυμμένο εξολοκλήρου με καφετιά γούνα. Η γούνα αυτή, ωστόσο, μοιάζει με κοστούμι, με ραφές να γίνονται ορατές ανά σημεία και με ένα μεταλλικό φερμουάρ εμφανές κατά μήκος της κοιλιάς και του θώρακά του.

Στη σειρά κόμικς Wonder Woman, κάνει την εμφάνιση του ο Μινώταυρος Ferdinand. Για την ακρίβεια, και δεδομένης της καταγωγής του από τα Κήθυρα, ο ίδιος προσδιορίζει τον εαυτό του ως Kythotaur αντί για το κλασικό Minotaur, παρόλο που άλλοι χαρακτήρες εξακολουθούν να τον φωνάζουν έτσι. Ο Ferdinand είναι ο σεφ της Thermysciran Embassy, της πρεσβείας δηλαδή που ίδρυσαν η Wonder Woman και οι Αμαζόνες με σκοπό να διαθέσουν το όραμά τους και να βελτιώσουν τον κόσμο.

Στην σειρά βιβλίων fantasy για παιδιά του Αμερικάνου συγγραφέα Brandon Dorman, με τίτλο «Fablehaven», ανακαλύπτουμε το ομώνυμο καταφύγιο Fablehaven, ένα καταφύγιο διαφορετικό από τα άλλα. Το Fablehaven είναι ένα καταφύγιο μαγικών πλασμάτων και στα δάση, τις κοιλάδες, τις αλυκές και τα έλη του κατοικούν μυριάδες είδη φανταστικών ζώων. Ένα από αυτά τα είδη είναι και οι Μινώταυροι. Περίπου ένα κεφάλι ψηλότεροι απ’ τους ανθρώπους και με διάφορα χρώματα στο τρίχωμα τους, οι Μινώταυροι του Fablehaven έχουν ιδιαίτερα ανεπτυγμένη όσφρηση. Εξαιρετικά δυνατοί, προτιμούν βαρύ οπλισμό στη μάχη, όπως ρόπαλα με καρφιά και τσεκούρια.

Στο βιβλίο Unwrapped Sky του Rjurik Davidson ταξιδεύουμε στην Caeli-Amur, μια αρχαία πόλη χτισμένη πάνω σε μυστικά και μυστήρια, η οποία κυβερνάται από τρείς Οίκους σε διαρκή πόλεμο μεταξύ τους. Κάποτε, οι θεοί χρησιμοποιούσαν τη μαγεία –ή τη θαυματουργία, όπως είναι γνωστή σε τούτο τον κόσμο– για να δημιουργήσουν την πραγματικότητα. Τώρα, υπό την καταπίεση των κυρίαρχων τάξεων, η μαγεία αυτή φαντάζει σαν μακρινό όνειρο. Οι καιροί αλλάζουν, όμως, στην Caeli-Amur καθώς ορδές Αρχαίων Μινώταυρων καταφθάνουν από μακριά για το παραδοσιακό Φεστιβάλ του Ήλιου. Η ώρα πλησιάζει τρεις άνθρωποι να κληθούν να σώσουν την πόλη τους· αρκεί, φυσικά, να παραμερίσουν τις προσωπικές τους βεντέτες. Μία εξ αυτών είναι μια πληρωμένη εκτελεστής Μινώταυρων…

Στο πρώτο μέρος του πασίγνωστου έπους του Dante Alighieri, Divina Commedia, με τίτλο Inferno (14ος αι.), ο γνωστός Μινώταυρος της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας εμφανίζεται στον έβδομο κύκλο της Κόλασης, όπου τιμωρούνται οι διασπορείς της βίας. Μαζί με τους Κένταυρους, ο Μινώταυρος φρουρεί τον ποταμό Πυριφλεγέθωνα κι επιτίθεται στον Δάντη –πρωταγωνιστή του έπους– και τον καθοδηγητή του Βιργίλιο, όταν ο δεύτερος τον χλευάζει, θυμίζοντας του τον θάνατό του στα χέρια του Θησέα. Το ενδιαφέρον με τούτη τη μεταφορά του Μινώταυρου είναι ότι ο Δάντης ποτέ δεν ξεκαθαρίζει αν το τέρας έχει κεφάλι ταύρου και σώμα ανθρώπου όπως τον γνωρίζουμε παραδοσιακά, ή αν έχει κεφάλι ανθρώπου και σώμα ταύρου, παρόμοια με τους κενταύρους, μαζί με τους οποίους ζει: στις ποικίλες οπτικοποιήσεις του κειμένου απαντώνται και οι δυο εκδοχές. Και στις δύο περιπτώσεις, για τον Δάντη ο Μινώταυρος λειτουργεί ως ενσάρκωση του θυμού, του τρόμου και της ανεξέλεγκτης οργής.

Στο βιβλίο του με τίτλο Minotaur, ο Phillip W. Simpson μας υπόσχεται ότι θα μάθουμε τι πραγματικά συνέβη στον Λαβύρινθο της Κνωσού. Στο βιβλίο, ο Ρωμαίος ποιητής Οβίδιος καταγράφει την εξομολόγηση του Αστερίωνα, του πλάσματος εκείνου που αργότερα έγινε γνωστό ως Μινώταυρος, ξεκινώντας από τα παιδικά του χρόνια στην Κρήτη, κάτω από την αυστηρή κηδεμονία του πατριού του Μίνωα, τις περιπέτειες του με τον φίλο του Θησέα, καθώς και τον έρωτά του για την πανέμορφη Φαίδρα…

Στη σειρά video-game The Elder Scrolls οι Μινώταυροι, γνωστοί και ως Man-bulls ή Bull-men, είναι μια από τις φυλές πλασμάτων του Cyrodiil, της κεντρικής επαρχίας της ηπείρου Tamriel. Ανέκαθεν υπήρξαν θύματα της υποψίας και του φόβου των ανθρώπων, εξαιτίας του μεγέθους και της δύναμής τους κι αργότερα η μονοθεϊστική θρησκεία Alessian Order τους κατονόμασε ως τέρατα στην αυγή της Πρώτης Εποχής. Τότε εκδιώχθηκαν στους λόφους και τα δάση, αναγκασμένοι πια να ζουν όπως τα Ogres και τα Trolls, ενώ ο πολιτισμός τους σβήστηκε από τον χάρτη. Κι όμως, το γένος των Μινώταυρων επιβίωσε και στη Δεύτερη Εποχή, συνεχίζοντας να μάχεται για να ανακτήσει όσα άδικα στερήθηκε.

Στο φανταστικό σύμπαν Warhammer, το οποίο αποτελεί σκηνικό για μια σειρά επιτραπέζιων παιχνιδιών, online-games και role-playing games, συναντούμε ακόμη ένα γένος Μινοταύρων, γνωστών επίσης και ως Bullgors. Ανήκοντας στη ράτσα των Beastmen, οι Μινώταυροι του Warhammer ξεχωρίζουν για την οξυθυμία τους, την δύναμη τους και την δίψα τους για μάχες και θάνατο, τα οποία αντισταθμίζουν την ίσως περιορισμένη νοητική τους ικανότητα. Όταν τους καταλαμβάνει η μανία τους για ανθρώπινη σάρκα, η δύναμη τους συνυφαίνεται με αυτή των Θεών του Χάους, καθιστώντας τους ασταμάτητους.

Στο παιχνίδι με ανταλλακτικές κάρτες (trading card game) Magic:The Gathering, το πρώτο παιχνίδι τέτοιου είδους που δημιουργήθηκε το 1993, συναντούμε μια σειρά από Μινώταυρους. Ορισμένοι από αυτούς είναι οι: Canyon Minotaur, Angrath, Minotaur Pirate, Borderland Minotaur, Burning-Fist Minotaur, Cursed Minotaur, Deadshot Minotaur, Emberhorn Minotaur, Felhide Minotaur, Hurloon Minotaur, Karplusan Minotaur, Labyrinth Minotaur, Minotaur Aggressor, Minotaur Illusionist, Minotaur Skullcleaver, Minotaur Sureshot, Minotaur Tactician, Minotaur Warrior, Pensive Minotaur, Raging Minotaur, Ruinous Minotaur, ο μαινόμενος Talruum Minotaur, οι Μινώταυροι-Ζόμπι Minotaur Abomination και Undead Minotaur, και οι πολεμιστές Gorehorn Minotaurs.

Τέλος, στο σύμπαν του World of Warcraft, γνωρίζουμε τους Tauren (ή shu'halo στη μητρική τους γλώσσα), μια από τις αρχαιότερες φυλές, καθότι λέγεται ότι γεννήθηκαν με τη γέννηση του κόσμου. Οι Tauren αποτελούν υβρίδια ανθρώπου και ταύρου –παρόμοια με τους Μινώταυρους–, αποκτώντας ύψος και βάρος ωστόσο πολύ μεγαλύτερα από αυτά των ανθρώπων. Διατηρώντας απ’ αρχής του κόσμου με τη φύση και τα στοιχεία της, αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους υπηρέτες της φύσης και διατηρητές της ισορροπίας του κόσμου. Όντας εκ παραδόσεως νομάδες, ορισμένοι Tauren έχουν εγκατασταθεί μόνιμα στις πεδιάδες Mulgore και στην περιοχή Barrens.

Βιβλιογραφία & Ηλεκτρονικές Πηγές

“The God Complex.” Doctor Who, written by Toby Whitehouse, directed by Nick Hurran, BBC One, 2011.

Alighieri, Dante. “Canto XII.” Inferno. Project Gutenberg.

(http://www.gutenberg.org/files/8789/8789-h/8789-h.htm)

Borges, J. L. “La casa de Asterión”. Los Anales de Buenos Aires. 1947

Davidson, R. Unwrapped Sky. Pan Macmillan. 2014.

Gibbons, A. Shadow of the Minotaur. Orion Publishing Group. 2000.

Golding, J. Mines of the Minotaur (The Companions Quartet #3). Two Lions. 2008.

http://dc.wikia.com/wiki/Ferdinand_(New_Earth)

http://digimon.wikia.com/wiki/Minotarumon

http://dungeons.wikia.com/wiki/Main_Page

http://elderscrolls.wikia.com/wiki/Minotaur