Η Γεωγραφία της Μέσης Γης ΙΙΙ: Η Δεύτερη Εποχή

“Three Rings for the Elven-kings under the sky,

Seven for the Dwarf-lords in their halls of stone,

Nine for Mortal Men, doomed to die,

One for the Dark Lord on his dark throne

In the Land of Mordor where the Shadows lie.

One Ring to rule them all, One Ring to find them,

One Ring to bring them all and in the darkness bind them.

In the Land of Mordor where the Shadows lie.”

-J. R. R. Tolkien

Ξανάρθατε λοιπόν! Κοίτα να δεις· και ότι γερό-Νιμπ σκεφτόταν πως σήμερα δεν θα συνέχιζε την ιστορία του. Κλείσε την πόρτα Βουτυράτε· κράτα το κρύο έξω. Γιατί η ιστορία που θα ακούσετε σήμερα δεν θα είναι τόσο μακρινή όσο οι άλλες. Γη και θάλασσα παλεύανε μετά τη μεγάλη μάχη που βύθισε το Beleriand.

Και εκεί, καταμεσής της μεγάλης θάλασσας Beleager, οι Valar δημιούργησαν για τους ανθρώπους που πολέμησαν τον Morgoth μία νέα γη: ένα νησί που δεν ανήκε ούτε στη Μέση Γη ούτε στις Aθάνατες χώρες, αλλά ήταν πιο κοντά στο Valinor. Οι Valar έδωσαν στη Γη-δώρο το όνομα Ador. Οι άνθρωποι που ήρθαν να ζήσουν εκεί, όμως, της έδωσαν πολλά ακόμη ονόματα: Elenna και Anadune την είπαν αλλά στην υψηλή γλώσσα των ξωτικών ονομάστηκε Numenore.

Αν ρωτήσετε κάποιον νότιο Γκοντοριανό για το Numenor, θα ακούσετε πολλές ιστορίες, καθώς είναι μακρινοί απόγονοι των ανθρώπων που ζούσαν εκεί. Το Numenor είχε σχήμα πεντάκτινου αστεριού. Οι κεντρικές περιοχές ονομάζονταν Mittalmar, και δεν είχαν άλλες ακτές πέρα από αυτές που φιλοξενούσαν το μεγάλο λιμάνι Rommena. Στον ομώνυμο κόλπο στεκόταν φρουρός ένα μικρό νησάκι, το Tol Uinen, και ο φωτεινός πύργος Calmindon πάνω του καλωσόριζε τους γενναίους ναυτικούς πίσω στο Numenor. Γιατί οι άνθρωποι εκείνου του τόπου ήταν οι σπουδαιότεροι ναυτικοί... αλλά ας μη βιάζομαι.

Στο Mittalmar βρισκόντουσαν δύο επιμέρους περιοχές, το Hyarastorni και το Arandor. Το Hyarastorni με το Emerie στο κέντρο του ήταν μία καταπράσινη περιοχή γεμάτη βοσκοτόπια. Το Arandor όμως ήταν ο βασιλικός τόπος. Μέσα στο Arandor άνηκε το λιμάνι Rommena και το Armenelos, η πόλη των βασιλέων. Δυτικά από την πρωτεύουσα του Numenor, βρισκότανε το Meneltarma, η στήλη του ουρανού. Ήταν ένα πανύψηλο βουνό που η κορυφή του ήταν αφιερωμένη στη λατρεία του Erü. Οι ιστορίες λένε πως από εκεί πάνω θα μπορούσε κάποιος με δυνατά μάτια να πιάσει ένα σύντομο όραμα του Valinor στα δυτικά.

Στις πηγές του ποταμού Siril, αναπαύονταν οι νεκροί βασιλείς στην αβαθή κοιλάδα των ταφών, τη Noirinan. Ακολουθώντας τη ροή του ποταμού, στην δυτική όχθη του θα βρίσκαμε το Hyarnustar, τη νοτιοδυτική χερσόνησο με τους πλούσιους αμπελώνες. Στις εκβολές του Siril, που ήταν ο κυριότερος ποταμός του νησιού, είχε χτιστεί το Nindamos ενώ στα ανατολικά απλωνόντουσαν οι ομαλές παραλίες του Hyarrostar, της νοτιοδυτικής χερσονήσου.

Βορειότερα, η ανατολική χερσόνησος με το όνομα Orrostar ήταν μία δροσερή περιοχή, με τα βόρεια υψώματα της να προστατεύουν τους σιτοβολώνες της από τους παγωμένους βορειοανατολικούς ανέμους. Πέρα από αυτά τα υψώματα, η βόρεια χερσόνησος του Numenor, το Forostar, ήταν η πιο άγονη περιοχή του νησιού, με λίγα κωνοφόρα δέντρα να στολίζουν τα πέτρινα υψώματα του Sorondil. Το βόρειο ακρωτήριο κατέληγε σε φοβερούς γκρεμούς. Αν κάποιος στεκόταν εκεί σε ανέφελη μέρα τότε θα έβλεπε πως ολόκληρο το Numenor είχε μία κλίση προς τα νοτιοανατολικά. Εκεί, στο Sorondil, κάποιος αρχαίος βασιλιάς είχε υψώσει έναν ψηλό πύργο, για να παρατηρεί τα άστρα ενώ γύρω του, στα πέτρινα υψώματα, πολλοί μεγάλοι αετοί είχαν τις φωλιές τους.

Αφήνοντας τη βόρεια χερσόνησο, θα βρίσκαμε την πόλη Ondosto, πριν περάσουμε στις δυτικές περιοχές. Το Andustar, η δυτική χερσόνησος, βρεχότανε από τη μεγάλη δυτική θάλασσα Beleager από όλες τις πλευρές, εκτός από τα ανατολικά. Πετρώδες έδαφος έμπλεκε με φαρδιές παραλίες εκεί, συνθέτοντας ομορφιές που μόνο να φανταστούμε μπορούμε πλέον. Είχε τρεις μικρούς κόλπους που έβλεπαν δυτικά, σχηματισμένους ανάμεσα στα βουνά. Ο βορειότερος ονομαζόταν κόλπος του Andunie, με το ομώνυμο λιμάνι του ηλιοβασιλέματος να ατενίζει την δύση.

Το μεγαλύτερο μέρος του νότιου Andustar ήταν εύφορο και εκεί στον νότο που ενωνόταν με την νοτιοδυτική χερσόνησο υπήρχε ένας μεγάλος κόλπος που ονομαζόταν Eldanna. Εκεί, στις εκβολές του ποταμού Nunduine που πήγαζε από το όρος Meneltarma, υπήρχε το πιο όμορφο από όλα τα λιμάνια του Numenor. Στην περιοχή Nisimaldar, το Εldalonde το πράσινο ήταν το λιμάνι όπου οι άνθρωποι υποδεχόντουσαν τα ξωτικά από τις Αθάνατες χώρες. Αλλά ενώ τα ξωτικά μπορούσαν να έρθουν στον Numenor, οι άνθρωποι του δεν μπορούσαν να πάνε στο Valinor. Κι από αυτό αργότερα προέκυψε μεγάλο κακό...

Αλλά πριν σκοτεινιάσει η ιστορία του υπέροχου αυτού τόπου, σας είπα πως οι άνθρωποί του ήταν σπουδαίοι ναυτικοί. Απλά φανταστείτε πως ανεβαίνετε σε ένα από τα τεράστια ιστιοφόρα τους και αρμενίζετε τις θάλασσες. Βορράς, ανατολή και νότος ήταν ανοιχτά για αυτούς· όχι όμως και η δύση.

Όργωναν τις θάλασσες, περνώντας από το βυθισμένο Beleriand με τα νησιά του, τα Tol Morwen, Tol Fuin και Tol Himling να στέκουν για να θυμίζουν τις γενναίες ψυχές που στάθηκαν απέναντι στο σκότος. Φτάσανε επίσης στον απώτατο βορρά και το Cape of Forochel με τον παγωμένο του κόλπο. Κατεβαίνοντας νότια, συναντήσανε τα γενναία ξωτικά που παρέμεναν στην Μέση Γη, στο Forlindon και το Harlindon, τις τελευταίες εκτάσεις γης δυτικά από τα Ered Lindon. Εκεί, στα απομεινάρια του Beleriand, είχαν χτίσει πανέμορφα λιμάνια: το Forlond, το Harlond και το Mithlond, τα γκρίζα λιμάνια.

Νοτιότερα, οι μεγάλοι ναυτικοί χτίσανε λιμάνια για τα τεράστια πλοία τους και μεγάλες εκτάσεις δασών αποψιλώθηκαν καθώς οι αιώνες περνούσαν. Το Vinyalonde ήταν το βορειότερο από αυτά ενώ στον νότο, στις εκβολές του μεγάλου Anduin, χτίστηκε το Pelargir. Ακόμα νοτιότερα βρισκόταν το λιμάνι της Umbar. Οι ανήσυχοι ναυτικοί, βέβαια, ποτέ δεν αναπαυόντουσαν. Βάλανε πλώρη για τις ζέστες του νότου και τα κάτω σκοτάδια, μέχρι που βρήκαν τους νότιους πάγους να πλέουν στη θάλασσα και γυρίσανε μέσα στις εσώτερες θάλασσες. Μα η δίψα για περιπλάνηση δεν τους άφηνε και περάσανε τις σκοτεινές χώρες, κάνοντας τον περίπλου της Μέσης Γης και ατενίζοντας από τις ψηλές τους πλώρες τις πύλες του πρωινού και τα λιμάνια του ήλιου στο Oronto.

Από τα ξωτικά στον Βορρά μάθανε πως άνθρωποι συγγενείς τους είχαν επιβιώσει από τη σκιά. Μάλιστα, ήταν εκείνη την εποχή, Βουτυράτε, που κάποιοι πρόγονοι σας ξεκίνησαν να χτίζουν αυτό που αργότερα έγινε το Bree. Ανατολικότερα, τα ξωτικά είχαν εγκατασταθεί στη χώρα της Eregion, με την όμορφη Ost-in-Edhil για πρωτεύουσα, δίπλα στο αρχαίο κραταιό οχυρό των νάνων, το Khazad-Dum που ακόμα δεν λεγόταν Moria. Μην ανατριχιάζεις ακόμα μικρέ hobbit, τώρα σκοτεινιάζει η ιστορία μας.

Γιατί ο Sauron ο πρώτος και μεγαλύτερος υπηρέτης του Morgoth, ύψωσε τα βουνά της σκιάς, τα Ered Duath, και τα βουνά της στάχτης, τα Ered Lithoui και καθ’ ομοίωση του σκοτεινού αφέντη του έφτιαξε τη Γη της Mordor γύρω από το Orodruin, το βουνό του Χαμού. Εκεί μάζεψε κάθε κακοποιό πλάσμα που υπήρχε στη Μέση Γη και κήρυξε πόλεμο στους ελεύθερους λαούς. Και αν νομίζετε πως ο γερό-Νιμπ ξεστράτισε και σταμάτησε να σας λέει την ιστορία της Γης και της Θάλασσας, κάντε υπομονή μέχρι το τέλος.

Τα ξωτικά αντιτάχθηκαν στη δύναμη του Sauron, αλλά για άλλη μια φορά το σκότος ξεγέλασε το φως και φτιάχτηκαν κάποια μικρά πραγματάκια, με μεγάλη όμως δύναμη. Δαχτυλίδια τα λένε θαρρώ και όλοι εδώ ξέρετε κατιτίς για αυτή την ιστορία. Έτσι η Eregion έπεσε και όσα ξωτικά επιβίωσαν φτιάξανε το Imladris, το Rivendell, το Σχιστό Λαγκάδι.

Και οι μεγάλοι ναυτικοί ήρθαν να βοηθήσουν τους φίλους τους και νίκησαν τον Sauron, γιατί η δύναμη τους ήταν πολύ μεγάλη. Ταυτόχρονα, όμως, η δύναμη του σκότους ήταν δόλια και όταν οι Numenorians πήραν τον Sauron στο Numenor, αυτός διέστρεψε κάθε καλό και τους έπεισε να επιτεθούν στις Αθάνατες χώρες και το Valinor. Κι όντως οι άνθρωποι του Numenor επιτέθηκαν σε αυτούς που τους ευεργέτησαν, μόνο και μόνο για να θαφτούν στη λησμονιά. Αλλά δεν τελειώνει εδώ η ιστορία μας. Γιατί ο Eru, σαν απάντηση στην βλάσφημη πράξη τους, τράνταξε την Arda συθέμελα.

Έσκισε Γη, θάλασσα και ουρανό και βύθισε το Numenor συθέμελα. Δεν σταμάτησε εκεί. Δείχνοντας την δύναμή του, ο Eru που έπλασε την Arda εξ αρχής, κύρτωσε στεριές και θάλασσες και έκλεισε στο κέντρο της τα θεμέλια της, το Ambar, και της έδωσε σφαιρική μορφή. Και η Arda μίκρυνε καθώς τις Αθάνατες χώρες, το Valinor, τις έκρυψε από τα μάτια των θνητών, έξω από το Vista, τον αέρα που αναπνέουμε. Από τότε, μόνο τα πλοία των ξωτικών μπορούν να βρούνε την ευθεία οδό. Αλλά τολμώ να πω πως τελείωσε η ιστορία μου;

Όχι! Γιατί κάποιοι Numenorians, πιστοί στους Valar, επιβίωσαν, ήρθανε στη Μέση Γη και φτιάξανε νέα Βασίλεια, γεννημένα στον πόλεμο γιατί και ο Sauron είχε επιβιώσει της καταστροφής. Η Arnor που πλέον έχει ξεχαστεί και η Gondor που λάμπει ακόμα στον νότο σαν θολή ανάμνηση του Numenor ήταν αυτά τα Βασίλεια. Και ο πόλεμος συνεχίστηκε μέχρι που η τελευταία συμμαχία μεταξύ ξωτικών και ανθρώπων σταμάτησε το σκοτάδι του Sauron για λίγο. Κι έτσι ήρθε η δύση για την δεύτερη εποχή αυτής της Μέσης Γης. Μέχρι την επόμενη φορά, είθε ο Eru να σας προστατεύει.

Επιμέλεια Κειμένου: Γιώργος Αγγελίδης



Βιβλιογραφία και Διαδικτυακές Πηγές

Fonstad, Karen Wynn. The Atlas of Middle Earth. Houghton Mifflin Company, 1991.

Tolkien, Christopher. The Shaping of Middle Earth. Geaorge Allen & Unwin, 1986.

Tolkien, John Ronald Reuel. The Silmarillion. Geaorge Allen & Unwin, 1977.

Tolkien, John Ronald Reuel. Unfinished Tale. Geaorge Allen & Unwin, 1980

Εικόνες

Img1: - https://index.artstation.com/artwork/VlGdg

Img2: - https://www.pinterest.pt/pin/433401164123495643/?lp=true

Img3: - Fonstad, Karen Wynn. The Atlas of Middle Earth. Houghton Mifflin Company, 1991.

Img4: - https://www.pinterest.co.kr/pin/321374123409636674/

Img5: - Fonstad, Karen Wynn. The Atlas of Middle Earth. Houghton Mifflin Company, 1991.

Img6: - https://www.wattpad.com/user/MehmetOnurKart

Ο Χρήστος Κούτσιανος γεννήθηκε στην Καστοριά το 1988 και κατάγεται από το Τριγωνικό Κοζάνης. Από το 2007 υπηρετεί στις τάξεις του Στρατού Ξηράς, γεγονός που του δίνει την δυνατότητα, να περνάει μεγάλα χρονικά διαστήματα στην φύση. Πολύ πριν από αυτό όμως, φανταστική λογοτεχνία αποτελούσε για αυτόν, μία μαγική πύλη προς άλλους κόσμους. Δηλώνει φανατικός αναγνώστης της επικής φαντασίας και χαρτογράφος φανταστικών κόσμων. Αγαπημένοι του συγγραφείς οι J.R.R.Tolkien, R.E.Feist, R.A.Salvatore, R.Jordan. Είναι λάτρης της περιπέτειας, του αρέσουν τα r.p.g. pen and paper, η ορειβασία, η ιππασία, η μεσαιωνική σπαθασκία και η παραδοσιακή τοξοβολία. Τον τελευταίο χρόνο ανακάλυψε την δημιουργική χαρά της συγγραφής. Διατελεί ενεργό μέλος του Συλλόγου Φίλων Tolkien Ελλάδος The Prancing Pony από το 2015. Είναι υπεύθυνος τεχνικού υλικού και διαχείρισής αιτημάτων του Fantasmagoria Festival και Γραμματέας του νεοσύστατου συλλόγου ενίσχυσης και διάδοσης της φαντασίας, στη ζωή και στις τέχνες - Fantasmagoria. Τα τελευταία χρόνια διαμένει στην Θεσσαλονίκη με την σύντροφό του.