Η μαγεία της συγγραφής: συνέντευξη με τον Γιώργο Μπελαούρη
Ο Γιώργος Μπελαούρης γεννήθηκε το 1990 στην Αθήνα, έχει σπουδάσει Μουσειολογία και ξεκίνησε να γράφει στα 7 του. Πρώτη φορά παρουσίασε κείμενό του στο 5ο Διεθνές Συνέδριο Λογοτεχνίας το 2011 κι έκτοτε είναι μόνιμα ενεργός στον καλλιτεχνικό χώρο. Κατά τη διάρκεια της 27μηνης δράσης του blog του, ανάρτησε 9 βιβλία του, προς ελεύθερη ανάγνωση. Έχουν ανέβει 16 θεατρικά κείμενά του σε σκηνές της Αθήνας και της Μυτιλήνης, με τα περισσότερα σε σκηνοθεσία του ιδίου. Έχουν δημοσιευτεί 3 κείμενά του, 2 πρόλογοί του για κόμικ, έχει οργανώσει μία φωτογραφική έκθεση, έχει δώσει δύο διαλέξεις με θέμα την Αρ Νουβώ και την Αρ Ντεκό, ενώ έχει διαβάσει 15 κείμενά του σε διάφορες θεματικές βραδιές. Αυτή τη στιγμή έχει 93 ανέκδοτα διηγήματα, 3 ανέκδοτα μυθιστορήματα, 3 ανέκδοτες νουβέλες και 2 θεατρικά έργα που ακόμη δεν έχουν ανέβει. Είναι ο «μπαμπάς/βιογράφος» της Λενόρ Κορπς, ο δημιουργός της μυθολογίας ψυχοπλάνης και του art project LC DLVI, στο οποίο μέχρι στιγμής έχουν συμμετάσχει 73 γκεστ καλλιτέχνες.
Τα βιβλία του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Rising Star:
-Ψυχοπλάνης Φαινόμενα (συλλογικό, ανθολογία διηγημάτων βασισμένα στη μυθολογία του, Οκτώβριος 2016)
-Ερεβώδης Λειμώνας (ανθολογία διηγημάτων, Ιούνιος 2017)
-Lenore Corpse #1 (μυθιστόρημα, Σεπτέμβριος 2017)
Η μυθοπλασία του φανταστικού είναι αδιαμφισβήτητα μια περίπλοκη διαδικασία. Πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι η σύστασή της για το δικό σας συγγραφικό έργο και σε ποια πεδία κινείται η έρευνα σας για τη συνέπεια της;
Γ.Μπ. Ο βασικός κορμός της μυθολογίας μου, είχα την τύχη όταν με βρήκε η Λενόρ, να έχει κλείσει σε μεγάλο βαθμό. Τα πεδία δράσης, οι ήρωες, οι φανταστικοί και μη κόσμοι που καθιστούν τις βασικές ιστορίες, είχαν ήδη ολοκληρωθεί σε σχεδιαγράμματα και πλάνα, καθώς το χτίσιμό τους ξεκίνησε όταν πήγαινα έκτη δημοτικού και ολοκληρώθηκε -σχεδόν στην ολότητά τους- στα είκοσι μου έτη. Όταν όμως μου αποκαλύφθηκε το τελευταίο κομμάτι της μυθολογίας μου, αυτό της ψυχοπλάνης, τότε έγιναν κάπως πιο δύσκολα τα πράγματα. Κι αυτό επειδή η ψυχοπλάνη δρα μέσα στην ανθρώπινη ιστορία, όπως είναι ήδη καταγεγραμμένη και απλά “κλείνει κάποια κενά” των χρονογράφων και των ιστορικών με το κλειδί της φαντασίας. Και πάλι, η σύλληψη και βασική σύστασή της δεν ήταν τόσο δύσκολη, μα στα επί μέρους κομμάτια της (όταν λόγου χάρη τοποθετώ κάποιον ψυχοπλάνο στο Βυζάντιο, στην επανάσταση του ‘21 κ.ο.κ) παίρνει πολλές ώρες, μέρες και μερικές φορές μήνες μελέτης και έρευνας από πηγές πρώτιστα ιντερνετικές κι έπειτα βιβλιογραφικές.
Πώς αντιλαμβάνεστε την άποψη πως η συγγραφή είναι μια πνευματική διαδικασία;
Γ.Μπ. Ξεκίνησα να γράφω από αρκετά νεαρή ηλικία, μα ειδικά στα χρόνια του γυμνασίου και του λυκείου δεχόμουν μία πολιορκία ιδεών και χτίστηκε μέσα μου μια μυθολογία, η οποία πραγματικά πιστεύω ότι ξεπερνά τα σταθερά στεγανά της νόησης μιας μονάδας. Δεν το λέω αλαζονικά ή κομπάζοντας, μα ειλικρινά, δεν είμαι από τους εξυπνότερους ανθρώπους που γνωρίζω, μα μερικές φορές νιώθω ένα άνοιγμα, λες και δεν είμαι παρά ένα μέσο. Απλά δάχτυλα που κρατούν ένα στυλό ή πατούν τα πλήκτρα ενός keyboard. Είναι λες και οι ήρωες μου και οι ιστορίες τους έρχονται από κάπου πέρα από εμένα κι εγώ γίνομαι απλά ο διάμεσος που καταγράφει τα όσα ζουν. Ο παρατηρητής, ο βιογράφος, ο εξομολογητής τους. Γι’ αυτό δεν νιώθω ανώτερος από αυτούς, αν και δημιουργός τους, κυρίως επειδή εκείνοι ήταν είναι και θα είναι για εμένα πάντα το Α και το Ω μου.
Υπάρχουν σκηνές στα βιβλία σας τις οποίες «κόβετε» στην επιμέλεια;
Γ.Μπ. Επειδή δουλεύω με σχεδιάγραμμα, σχεδόν πάντα ξέρω πώς θα κινηθεί κάποιο κεφάλαιο και τις περισσότερες φορές σε σημείο να έχω μαντέψει περίπου και τις σελίδες του επακριβώς. Μου συνέβαινε όμως το αντίθετο όσο ανέβαζα στο blog τις περιπέτειες της Λενόρ. Προσπαθούσα να προσαρμόσω το κείμενο στο μέσο που το αναρτούσα, με αποτέλεσμα να είναι πιο σπιντάτο, μα ζωτικά -κατά τη γνώμη μου- κομμάτια να έχουν καταλήξει σε μία παράγραφο ή μία αναφορά. Τα πρώτα δύο μέρη της Λενόρ ανέβηκαν στο blog κατά το 75% τους, οπότε μπορούσα να ζήσω με αυτό, το τρίτο μέρος όμως, όπου δεν αναρτήθηκε ολόκληρο, ανέβαινε κατά το 50% του ίσως και λιγότερο. Κουτσουρεμένο… Όταν ήρθε επιτέλους η ώρα να μεταπηδήσω στο έντυπο και να τα απλώσω όσο πίστευα ότι τους άξιζε, ένιωσα ότι δικαιώθηκε πλήρως και η ιστορία.
Κρύβετε στα βιβλία σας μυστικά τα οποία μόνο ελάχιστοι αναγνώστες θα καταφέρουν να ανακαλύψουν;
Γ.Μπ. Δεν πιστεύω ότι είναι πλέον μυστικό, καθώς το έχω επισημάνει και σε παρουσιάσεις και σε προγενέστερες συνεντεύξεις. Όλα όσα γράφω συνδέονται, δεν μπορώ να γράψω αλλιώς. Οπότε, αν και παλεύω να στέκουν αυτοτελώς, όλα είναι κομμάτια ενός μεγάλου ψηφιδωτού. Ένας άστεγος που προσπερνά ένας ήρωας μου, είναι ο δικός μου άστεγος και ή θα έχει δικό του διήγημα ή νουβέλα. Ένας τυχαίος αστυνομικός, που απλά τρώει μια σφαίρα στο κεφάλι κατά την κύρια δράση του βιβλίου, άλλοτε είχε δική του ζωή και πιθανότατα την έχω καταγράψει. Ενώ ο εκάστοτε deus ex machine -οι μυστηριώδεις χαρακτήρες - κλειδιά με σημαντική παρέμβαση στην ιστορία- έχει ολόκληρο δικό του μυθιστόρημα. Με αστερίσκους παραπέμπω σε ό,τι έχει ήδη εκδοθεί, μα πάντα (στα κείμενα μεγαλύτερα από διήγημα) γίνονται τουλάχιστον εφτά νύξεις για άλλα κείμενα που ακόμη είναι στο σκοτάδι.
Ως αναγνώστης και δημιουργός του είδους, γιατί πιστεύετε πως μας ελκύει το φανταστικό;
Γ.Μπ. Επειδή η έμμεση απόδραση που μας προσφέρει είναι και μέσο να κριτικάρει αλληγορικά τα κακώς κείμενα της εποχής μας, καθώς επίσης εκφράζει και την ανάγκη του καθένα μας να νιώσει μοναδικός ή ηρωικός σε μία κοινωνία που η μοναδικότητα μοιάζει σπάνια από τη μαζοποίηση και τη συντριβή της παγκοσμιοποίησης και ο ηρωισμός έχει χαθεί από τις μάζες εξίσου. Αν κάθε μυθολογία έχει σα βάση έναν εκλεκτό και μάχες, αυτό μεταφράζεται απλά ως οι ανησυχίες μια μονάδας εντός μαζών απρόσωπου συνόλου (αναγνώστης/δημιουργός) ενάντια στην τραχύτητα της σύγχρονης ζωής (καθημερινές μάχες για επιβίωση/ καταστροφική ρουτίνα για έναν δημιουργικό νου).
Ποια η άποψη σας για τη θέση του είδους του φανταστικού στην Ελλάδα, σε όλες του τις πολιτιστικές εκφάνσεις;
Γ.Μπ. Αν ο πατέρας του φάντασι είναι ο Όμηρος, τότε αυτό τα λέει όλα. Το φανταστικό στην Ελλάδα είναι συνυφασμένο με τον πολιτισμό μας (δημοτικά, παραδόσεις, έπη, παραλογές) και από τη σύσταση του νέου έθνους κιόλας, τον 19ο αιώνα, είχαμε πένες που επηρεάζονταν από αυτό: Καρκαβίτσα, Ροϊδη, Βαλαωρίτη, με το έργο Ο πίθηκος Ξουθ του Ιάκωβου Πιτζιπιού να είναι καθαρό φάντασι εκείνης της εποχής. Η μυθολογία των αρχαίων, οι αφηγήσεις όσων συγγενών μεγάλωσαν σε χωριό ή στην Παλιά Αθήνα κάνουν το είδος να ενυπάρχει στο γονίδιό μας και είναι κρίμα που με την ενηλικίωση οι περισσότεροι το εξορκίζουν στον Καιάδα και το αποκηρύσσουν ως “ανώριμο”.
Πού βρίσκεται το πρώτο σας draft αυτή τη στιγμή;
Γ.Μπ. Όλα μου τα “πρώτα χέρια” και οι σημειώσεις που έχω από έντεκα ετών, είναι στο ράφι δίπλα από το γραφείο μου και τα συμβουλεύομαι συχνά. Όταν θέλω να δω τους νόμους των κόσμων μου, τα γενεαλογικά δέντρα και τη ρίζα όλης της μυθολογίας μου, ανατρέχω εκεί, παλεύοντας να κρατήσω την αθωότητα και την ονειρική φαντασία που είχα τότε, προσαρμόζοντάς την όμως στα βιώματα των χαρακτήρων και στις απαιτήσεις των ιστοριών που γράφω τώρα.
Πού συναντάτε τους ήρωες σας; Έρχονται με την ιδέα ή συμβαίνει να προϋπάρχουν και να φέρουν την έμπνευσή της;
Γ.Μπ. Δρω με γενεαλογικά δέντρα, οπότε κάθε φορά είναι σα να θέλω να εξετάσω κάποιο κλαδί που δεν έχω ψηλαφίσει ακόμα. Η Λενόρ για παράδειγμα, ναι, ήταν μία σπίθα έμπνευσης που με έκανε παρανάλωμα του πυρός της, μα από την αρχή ήξερα ότι ήταν κόρη των βασικών μου ηρώων. Μερικοί χαρακτήρες μπαίνουν μόνοι τους στη δράση και δεν μπορώ να τους σκοτώσω, να τους αποφύγω, να τους διώξω, είναι σα να έχουν δική τους θέληση και ζωή, μα οι βασικοί σε μεγάλο βαθμό υπήρχαν πάντα μέσα μου για έτη…
Γράφοντας τις ιστορίες σας έχετε εξαρχής τον επίλογο στο μυαλό σας, ή αφήνετε τους ήρωες σας να σας οδηγήσουν ως το τέλος;
Γ.Μπ. Ανέκαθεν δούλευα και δουλεύω με σχεδιάγραμμα. Αναλυτικό, για κάθε κεφάλαιο, μα ακόμα κι αν το μέσο κομμάτι του βιβλίου είναι θολό, το τέλος είναι πάντα πεντακάθαρο. Αν δεν ξέρω το τέλος και πώς συνδέεται με όσα έχω ήδη γράψει, δεν μπορώ να ολοκληρώσω ούτε παράγραφο! Είναι σα στόχος για εμένα, σαν το φως στην άκρη του τούνελ... Θέλω να ξέρω πού οδηγούν όλα και πώς συνδέονται, γιατί αλλιώς φοβάμαι ότι θα παραληρώ δίχως να καταλήγω πουθενά, θα γράψω κάτι που δεν θα κλείσει ποτέ. Στο μεσαίο και μεγαλύτερο μέρος όμως του βιβλίου, οι ήρωες παίρνουν συνήθως τα ηνία και κάνουν το κομμάτι τους, ξαφνιάζοντάς με πάντα. Μα εν τέλει, το πεπρωμένο τους –ή η ατεχνία μου- είναι αδύνατον να αποφευχθεί.
Θεωρείτε ότι η οικονομική κρίση έχει πλήξει το βιβλίο και πώς;
Γ.Μπ. Σε αυτό το θέμα είμαι αρκετά αισιόδοξος. Θεωρώ ότι είναι το μόνο μέσο ψυχαγωγίας -και η συγγραφή η μόνη Τέχνη- που ακόμα δεν έχει δεχτεί πλήγμα. Σινεμά και μουσική ειδικά, με τη διαδικτυακή πειρατεία, έχουν γονατίσει. Μα αφού επιβιώνουν αυτά, το βιβλίο ακόμη στέκει στο μέσο που βγαίνει, καθώς συγκριτικά με τους αναγνώστες που προτιμούν έντυπο, αυτοί που διαβάζουν από ψηφιακές εκδόσεις είναι λιγότεροι. Αν την έχει πλήξει με κάποιον τρόπο είναι με το γεγονός ότι το αναγνωστικό κοινό είναι σχετικά μικρό σε σχέση με την πληθώρα τίτλων που έχει να επιλέξει.
Mια “παραδοσιακή” ερώτηση: Ετοιμάζετε ή έχετε ήδη κάποιο επόμενο βιβλίο στο μυαλό σας;
Γ.Μπ. Στη διάρκεια των δυόμισι ετών που ήταν ενεργό το blog μου, ανάρτησα συνολικά 9 βιβλία, προς ελεύθερη ανάγνωση, με τέσσερις ή πέντε αναρτήσεις κάθε μήνα. Τώρα βρίσκομαι στο στάδιο που τους δίνω τη μορφή που τους αρμόζει για να βγουν σε έντυπο, καθώς έχω και 4 άλλα βιβλία που ποτέ δεν είδαν το φως της δημοσίευσης. Μα πέρα από αυτά τα 13, υπάρχουν κι άλλα στα σκαριά, μακάρι να ολοκληρωθούν όπως τους πρέπει και να δικαιώσω τις περιπέτειες των ηρώων μου.
Κλείστε με μία ευχή για το Will o’ Wisps.
Γ.Μπ. Είθε η γιαγιά Ιτιά σας, αν και υπεραιωνόβια και πάνσοφη, να συνεχίζει να ανθίζει, να επεκτείνεται, να λέει ιστορίες, να γεμίζει την καρδιά μας με ζεστασιά και σοφία και τον νου μας με πολύχρωμα όνειρα απόδρασης από την γκρίζα καθημερινότητά μας. Εύχομαι ολόψυχα όλη η ομάδα σας να είναι πάντα υγιής, δημιουργική, ευτυχισμένη και οι καρποί των κόπων σας να έχουν ταχεία ανταμοιβή και μηδαμινή ψυχο-φθορά.
https://www.facebook.com/lc556/
http://lcdlviguests.blogspot.gr/