A Christmas Carol 2019: Μια Χριστουγεννιάτικη Ιστορία Γεμάτη Τρόμο

Όπως συζητήσαμε και σε παλαιότερο άρθρο, η διαχρονικότητα του Κάρολου Ντίκενς και πιο συγκεκριμένα του έργου του Μια Χριστουγεννιάτικη Ιστορία (A Christmas Carol) είναι πέρα για πέρα αδιαμφισβήτητη. Έχουν περάσει σχεδόν δύο αιώνες από την πρώτη έκδοση της νουβέλας και δεν έχει πάψει να εμπνέει δημιουργούς κάθε είδους θεάματος. Και τον φετινό χειμώνα λοιπόν, ο Ebenezer Scrooge παίρνει σάρκα και οστά χάρη στον σεναριογράφο Steven Knight και τους παραγωγούς Tom Hardy και Ridley Scott.

Τον γνωστό κακεντρεχή θείο υποδύεται ο Guy Pearce, ενώ τον συνοδεύουν ο Joe Alwyn στον ρόλο του Bob Cratchit, ο Andy Serkis στον ρόλο του φαντάσματος των παλαιών Χριστουγέννων και ο Stephen Graham στον ρόλο του Jacob Marley, από τον οποίο ξεκίνησαν όλα. Η τριμερής σειρά ή ταινία μικρής οθόνης έκανε πρεμιέρα στις 19 Δεκέμβρη (επέτειος κυκλοφορίας της νουβέλας) στο FX των ΗΠΑ, ενώ στην Μεγάλη Βρετανία μεταδόθηκε στο BBC, τρεις μέρες μετά. Κι αφού πήρα μια γεύση από την πολλά υποσχόμενη παραγωγή, κάθισα πλάι στο χριστουγεννιάτικο δέντρο μου για να σας γράψω μια spoiler free κριτική.

Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς τι spoiler θα μπορούσε να ειπωθεί για ένα τόσο γνωστό έργο που το έχουμε δει και σε άλλες μεταφορές. Ωστόσο, η σειρά ακολούθησε μια δική της πορεία παραμένοντας πάντα στον δρόμο που χάραξε ο Ντίκενς και δείχνοντας πλήρη σεβασμό στον δημιουργό και το πρωτότυπο έργο. Οι αλλαγές αφορούν λεπτομέρειες που όμως κάνουν μεγάλη διαφορά, δίχως να ξενίζουν το κοινό. Από το trailer άλλωστε, είχαμε καταλάβει πως η παραγωγή ήθελε να τυλίξει την ιστορία σε ένα πέπλο τρόμου και γι’ αυτό έλειπε η αγνότητα της νουβέλας.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Η σειρά χωρίζεται σε τρία μέρη, αλλά η διάρκεια της δίνει την εντύπωση ταινίας. Ως εισαγωγή βλέπουμε ένα αγόρι να εισέρχεται σε ένα χιονισμένο νεκροταφείο και να βεβηλώνει έναν τάφο. Το μνήμα ανήκει στον Jacob Marley, ο οποίος αν και είναι νεκρός εδώ κι ένα χρόνο, δεν μπορεί να βρει γαλήνη. Τα σφάλματα του βαραίνουν την ψυχή του, οπότε κι αναγκάζεται να κατέλθει στο Καθαρτήριο για να ζητήσει συγχώρεση. Οι αρμόδιοι όμως δεν μπορούν να του την χαρίσουν τόσο απλόχερα, αν μαζί με αυτόν δεν μετανοήσει και ο πρώην συνεργάτης του, Ebenezer Scrooge.

Μέχρι την επίσκεψη του Marley και στη συνέχεια των τριών φαντασμάτων, γνωρίζουμε και τον πρωταγωνιστή μας μαζί με τον Bob και βλέπουμε τη σχέση τους. Όλοι λυπόμαστε τον Bob και απεχθανόμαστε τon Scrooge που ενοχλείται ακόμα και με τα παιδιά που τραγουδούν χαρωπά τα κάλαντα. Η φιλαργυρία του, η παγερή του ψυχή και η εμμονή του στα κοινωνικά πειράματα για να αποδείξει ότι όλα περιστρέφονται γύρω από το χρήμα θα είναι κι αυτά για τα οποία θα τον κατηγορήσουν τα φαντάσματα σαν τον επισκεφτούν.

Το πρώτο φάντασμα, ο αντιπρόσωπος του παρελθόντος μένει την περισσότερη ώρα μαζί του, καθώς δεν του δείχνει μόνο την παιδική του ηλικία, αλλά και στιγμές από την καριέρα του που προξένησαν πόνο. Το φάντασμα του παρόντος τον φέρνει αντιμέτωπο με τις επιπτώσεις των πράξεων του και τον επιπλήττει για την εμμονή του να προσπαθεί να δικαιολογήσει την συμπεριφορά του. Τέλος, το φάντασμα του μέλλοντος, το πιο σκληρό και τρομακτικό, θα του δείξει αυτό που όλοι θυμόμαστε από τη νουβέλα και ο καταβεβλημένος πια Scrooge θα λυγίσει. Να σημειωθεί ότι το φάντασμα του παρόντος είναι μια ευχάριστη έκπληξη, όσον αφορά την ταυτότητα του, και θα δεν θα συγκινήσει μόνο τον Ebenezer.

Όπως προανέφερα, η παρέμβαση του σεναριογράφου στην πρωτότυπη ιστορία δεν αλλοίωσε την σημασία της. Αντίθετα, επέτρεψε την αύξηση της ατμοσφαιρικότητάς της. Η εξαιρετική ερμηνεία των ηθοποιών και ο ρεαλισμός τους προξενεί πληθώρα συναισθημάτων στο κοινό, με βασικό τη συγκίνηση. Οι στιγμές που η ένταση ανεβάζει την αδρεναλίνη είναι αρκετές και αφήνουν τον θεατή με το στόμα ανοιχτό, είτε περιμένει το τέλος μιας σκηνής, είτε έρχεται σε επαφή με την πρωτοτυπία του σεναριογράφου. Τα κουστούμια και η σκηνογραφία είναι εξίσου ικανοποιητικά και με ταξίδεψαν στη συγκεκριμένη εποχή, σε συνάρτηση με την αναφορά στα τοπικά έθιμα. Μπορεί κάτι τέτοιο να φαίνεται σαν ασήμαντη λεπτομέρεια, όμως είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά ενός πετυχημένου period drama.

Αν λοιπόν αγαπάτε τα Χριστούγεννα, τον τρόμο και τη συγκίνηση, το Christmas Carol είναι η ιδανική επιλογή. Μπορεί ο κόσμος να έχει κουραστεί με τις συνεχείς διασκευές βιβλίων ή παλαιότερων έργων, όμως ο Steven Knight έχει δημιουργήσει μια ένοχη απόλαυση, με μια πιο σκοτεινή και σκληρή μορφή του Scrooge και των εκδικητικών φαντασμάτων.

Ανάψτε λοιπόν τον υπολογιστή, καθίστε δίπλα στο δέντρο με μόνο φως τα λαμπάκια του και πατήστε στο play. Σας υπόσχομαι ότι το χειρότερο που μπορείτε να πάθετε είναι να τρομάξετε.

Δείτε το trailer εδώ: