Βιβλιο-πρόταση: «Ξενοδοχείον Ελπίς» του Γιώργου Μπελαούρη από τις Εκδόσεις Rising Star

«[...]Έλα, πνοή να δώσουμε στους ίσκιους του μυαλού

και σα γητειά να δέσουμε όσους σ' αμφισβητούν...

Κι όσο το αίμα μου ποτίζει της σελίδες,

τις αβάσταχτες μέρες και τις άσπλαχνε νύχτες,

σαν την Μόρα, σαν την Φοράδα της Νυχτιάς,

στο στήθος μου θρονιάσου,

σε καλπασμό οδηγώντας με κάτω απ’ το πρόσταγμά σου.[...]»

Αν υπάρχει μία εποχή που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κατάλληλη για σκοτεινά και γεμάτα μυστήριο βιβλία, αυτή είναι σίγουρα το Φθινόπωρο. Και καθώς έχουμε φτάσει ήδη στα μισά του Σεπτέμβρη, νομίζω πως ήρθε η στιγμή να μιλήσουμε για το βιβλίο Ξενοδοχείον Ελπίς του Γιώργου Μπελαούρη, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Rising Star. Ένα ιδιαίτερο βιβλίο σε σχέση με την δομή του, ανακατεύει τον θεατρικό λόγο με τον αφηγηματικό, διαποτισμένο από την ατμόσφαιρα των γοτθικών μυθιστορημάτων και γεμάτο μαύρο χιούμορ.

Πάμε να δούμε τι συμβαίνει λοιπόν εντός του. Ο Λούθερ Χοπ, μην έχοντας στον ήλιο μοίρα, υπογράφει ένα συμβόλαιο με το σκοτάδι. Το ίδιο κιόλας βράδυ, ένας θησαυρός ανακαλύπτεται και ένα μεγάλο και πολυτελές ξενοδοχείο οικοδομείται μέσα σε μόλις 21 μέρες. Το συμβόλαιο θα κληροδοτηθεί από πατέρα σε γιο και θα σημαδέψει τη μοίρα τους. 100 χρόνια αργότερα, ο Ναθάνιελ Χοπ διευθύνει την κληρονομιά. Ξενοδοχείον Ελπίς. Τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται αφού οι φιλοξενούμενοι του δεν είναι όλοι ζωντανοί. Φαντάσματα, γεροξεκούτηδες, μπάτλερ και μία σοπράνο τραγουδίστρια θα μπλεχτούν σε μια ιστορία γεμάτη χιούμορ (είπαμε μαύρο), έρωτα και πολύ θάνατο.

Το βιβλίο, όπως είπαμε και στην αρχή, είναι ένα υβριδικό μυθιστόρημα που ανακατεύει τη θεατρική γραφή με την κλασσική αφήγηση. Αυτό είναι κάτι που στην αρχή μπορεί να δυσκολέψει τον αναγνώστη. Παρ’ όλα αυτά οι εικόνες που δημιουργεί ο συγγραφέας είναι έντονες και ατμοσφαιρικές, καταφέρνοντας να σε βάλει μέσα στην ιστορία (και στο στοιχειωμένο ξενοδοχείο). Οι χαρακτήρες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως καρικατούρες, κάτι που ταιριάζει με το σατυρικό ύφος και την ειρωνεία που διακατέχει το βιβλίο. Αν και δεν έχω καταλήξει προσωπικά αν αυτός ο τρόπος γραφής μου ταίριαξε, μπορώ σίγουρα να πω πως είναι μια αξιόλογη προσπάθεια πειραματισμού. Ένα βιβλίο σκοτεινά διασκεδαστικό και ευχάριστα μακάβριο.

Η ελληνική συγγραφική σκηνή στον χώρο του φανταστικού και του τρόμου έχει πολλά να δώσει· ας της δώσουμε και εμείς οι αναγνώστες, λοιπόν, τις ευκαιρίες που της αξίζουν. Αν ετοιμάζετε από τώρα τις λίστες σας για τα αναγνώσματα του Οκτώβρη και αν αναζητάτε βιβλία στοιχειωμένα με αφορμή το Halloween τότε αυτό το βιβλίο αξίζει την προσοχή σας.

Καλές αναγνώσεις!

Περίληψη Οπισθόφυλλου:
Αγγλία, 1764
Λίγο πιο έξω από το Λονδίνο…
O Λούθερ Χοπ υπογράφει ένα μυστηριώδες συμβόλαιο και καταδικάζει εν αγνοία του όχι μόνο την ίδια του την ψυχή αλλά και αυτές των απογόνων του…
1889
Λίγο πριν την αυγή του νέου αιώνα…
Ο Ναθάνιελ είναι ο τελευταίος κληρονόμος της γενιάς του που επωμίζεται το βαρύ καθήκον να διευθύνει την οικογενειακή επιχείρηση και να έρθει αντιμέτωπος με την κατάρα που έπεσε στους Χοπ πριν χρόνια!

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΝ ΕΛΠΙΣ

Σας προσκαλούμε να διαμείνετε στο Ξενοδοχείον Ελπίς! Μη σας τρομάζουν τα ουρλιαχτά και τα γέλια στους διαδρόμους, αυτά είναι σημάδια ζωής. Μη σας τρομάζουν τα παιδιά στο υπόγειο και οι άυλοι ένοικοι, αυτά είναι σημάδια θανάτου.
Μα εδώ η εξυπηρέτηση και η ικανοποίησή σας προέχει! Απλά όποιος πεθαίνει στο Ξενοδοχείο, μένει στο Ξενοδοχείο. Και όπως και να το κάνουμε… ατυχήματα συμβαίνουν!
Μια ιστορία για τον έρωτα και τον θάνατο που ξεχειλίζει από μαύρο χιούμορ και τρόμο...
Ένας φόρος τιμής στην γοτθική λογοτεχνία τοποθετημένος στην ομιχλώδη και μουντή γενέτειρά της…
Ένα πρωτότυπο υβριδικό μυθιστόρημα που αναμιγνύει αφηγηματικό και θεατρικό λόγο…

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:

Ο Γιώργος Μπελαούρης γεννήθηκε το 1990 στην Αθήνα, έχει πτυχίο Μουσειολογίας και ξεκίνησε να γράφει στα 7 του. Πρώτη φορά παρουσίασε κείμενο του σε κοινό ως σύνεδρος στο 5ο Διεθνές Συνέδριο Λογοτεχνίας (2011-«Οι παράλληλοι βίο του Καζανόβα και του Ντε Σαντ»), όπου στο ακροατήριο υπήρχαν ομιλητές από όλο τον κόσμο και προσωπικότητες όπως ο τρισέγγονος του Τολστόι και η μικρανηψιά του Καβάφη. Έκτοτε είναι μόνιμα ενεργός, στον καλλιτεχνικό χώρο. Είναι ο «μπαμπάς/βιογράφος» της Λενόρ Κορπς, ο δημιουργός της μυθολογίας ψυχοπλάνης και του art project LC DLVI. Έχει κυκλοφορήσει 6 βιβλία με τις εκδόσεις Rising Star. Κατά την διάρκεια της 27μηνης δράσης του blog του «Ροδοπέταλα, αίμα και στάχτη», ανάρτησε 9 βιβλία του, προς ελεύθερη ανάγνωση. Έχουν παιχτεί 16 θεατρικά κείμενα του σε σκηνές της Αθήνας και της Μυτιλήνης, με τα περισσότερα σε σκηνοθεσία του ίδιου. Διηγήματά του έχουν συμπεριληφθεί και δημοσιευθεί σε ανθολογίες. Το βιβλίο του Lenor Corpse#1 βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του Παντείου Πανεπιστημίου, έπειτα από έγκριση επιτροπής για την ιστορική του έρευνα. Συνεχίζει να αναρτά κείμενα προς ελεύθερη ανάγνωση με την διαδικτυακή σειρά του Baphometa (2018-), η οποία αποτελεί μεταμοντέρνο φόρο τιμής στην pulp λογοτεχνία, τα penny dreadfuls και τα b-movies.