ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Συνέντευξη με τον Raymond E. Feist, τον συγγραφέα της σειράς φαντασίας Riftwar Cycle.
Raymond E. Feist
Ο Raymond E. Feist σπούδασε Communication Arts στο Πανεπιστήμιο της California στο San Diego. Ξεκινώντας να γράφει το πρώτο του fantasy μυθιστόρημα, με τίτλο Magician, λίγο καιρό μετά την αποφοίτησή του, δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να φανταστεί πως το σύμπαν που έπλασε στο βιβλίο τούτο θα απλωνόταν σε δέκα sagas, περισσότερα από τριάντα βιβλία και αμέτρητες συνεργασίες με άλλους καταξιωμένους συγγραφείς, δομώντας σταδιακά το αγαπημένο «Riftwar Cycle». Σήμερα, με περισσότερα από 15 εκατομμύρια αντίτυπα των βιβλίων του να έχουν πουληθεί παγκοσμίως, και με τον ίδιο να έχει διακριθεί ως ένας Best-Selling συγγραφέας, τόσο των New York Times, όσο και των Times of London, ο Feist ασχολείται με τη συγγραφή του πρώτου βιβλίου μιας νέας σειράς, με τίτλο «Firemane», τοποθετημένης σ’ έναν ολοκαίνουργιο φανταστικό κόσμο.
W.o.W Όταν ήσασταν μικρός, τι είδους βιβλία σάς άρεσε να διαβάζετε; Ποιος ήταν ο αγαπημένος σας συγγραφέας και –ίσως- πηγή έμπνευσης πίσω από την απόφασή σας να αρχίσετε να γράφετε κι εσείς ο ίδιος;
R.E.F. Αφού «αποφοίτησα» από τα παιδικά βιβλία, στα νιάτα μου διάβασα πολλά «αγορίστικα» μυθιστορήματα περιπέτειας. Στην πορεία άρχισαν να μου αρέσουν τα έργα των Mark Twain, James Fenimore Cooper, Arthur Conan Doyle, Anthony Hope, Robert Louis Stevenson, Sir Walter Scott, καθώς και άλλα μυθιστορήματα περιπέτειας για πιο «μεγάλους». Ύστερα, ανακάλυψα την επιστημονική φαντασία και το fantasy. Επίσης, διάβαζα ιστορικά μυθιστορήματα συγγραφέων όπως οι Thomas B. Costain, Rosemary Sutcliff, Mary Renault, και άλλοι. Κι αρκετή ιστορία, επίσης. Απ’ όταν ήμουν παιδί ακόμη, παθιαζόμουν με τα μακρινά μέρη και τις παράτολμες πράξεις.
W.o.W. Υπάρχει κάποιος νεαρός συγγραφέας που πιστεύετε ότι ξεχωρίζει ανάμεσα στο πλήθος; Αν ναι, ποιος/ποια είναι αυτός/ή και γιατί;
R.E.F. Για να είμαι ειλικρινής, δεδομένων των δικών μου συγγραφικών και άλλων χρονικών υποχρεώσεων, έχω πια πολύ λίγο χρόνο να διαθέσω στην ανάγνωση, που σπάνια διαβάζω μυθοπλασία και σχεδόν ποτέ fantasy. Μετά από μια μέρα συνεχούς γραψίματος στο είδος, δεν αντέχω να διαβάσω άλλο fantasy, οπότε συνήθως για να χαλαρώσω διαβάζω βιογραφίες και ιστορικά βιβλία.
W.o.W. Ο διεθνώς αναγνωρισμένος κι αγαπητός «Κύκλος» σας, το Riftwar, έχει ήδη εμπνεύσει μια σειρά videogame, την οποία κατόπιν εσείς ο ίδιος μεταφέρατε στον κόσμο του βιβλίου. Σας έχει προσεγγίσει ποτέ κανείς, θέλοντας να μεταφέρει τα βιβλία σας στη μικρή ή τη μεγάλη οθόνη; Θα σκεφτόσασταν ποτέ να γράφατε το σενάριο μιας τέτοιας πιθανής μεταφοράς;
R.E.F. Βρισκόμαστε σε διαρκείς συζητήσεις με παραγωγούς, τόσο του κινηματογράφου, όσο και της τηλεόρασης, καθώς και με σχεδιαστές videogame. Αρκεί να βρεθεί μια καλή συμφωνία. Στο παρελθόν, έχω κλείσει συμφωνίες με «καλά» χρήματα, οι οποίες ωστόσο κατέρρευσαν στην πορεία. Έτσι είναι η βιομηχανία της ψυχαγωγίας. Όσο για τη συγγραφή του σεναρίου, δεν γράφω σενάρια. Αν και εφόσον μου ζητούσαν να παράσχω καθοδήγηση σε όποιον καλούταν να φέρει τη μεταφορά εις πέρας, φυσικά θα το έκανα – αλλά θα προτιμώ να έχω έναν ταλαντούχο σεναριογράφο που θα καταπιαστεί με μια ταινία ή σειρά σχετιζόμενη με το όνομά μου, παρά να καταστραφούν όλα εξαιτίας κάποιας άστοχης ματαιοδοξίας.
W.o.W. Η δημιουργία ενός φανταστικού κόσμου είναι κατά κοινή ομολογία ένα εξαιρετικά σημαντικό κομμάτι της συγγραφής ενός μυθιστορήματος high-fantasy και συχνά αποδεικνύεται πρόκληση για τους συγγραφείς, παρόλο που η ολοκλήρωσή της τους αποζημιώνει. Πόσο διαφορετικό ήταν να γράφετε σε έναν κόσμο που αρχικά δεν δημιουργήθηκε μόνο από εσάς, αλλά από μια μεγαλύτερη ομάδα, ως ένα «περιβάλλον» gaming?
R.E.F. Το να έχεις άλλους έξυπνους ανθρώπους στη διαδικασία της δημιουργίας ενός φανταστικού κόσμου κάνει τα πράγματα πολύ πιο εύκολα. Όταν ξεκίνησα να γράφω το Magician, είχα στα χέρια μου ένα ημι-δομημένο περιβάλλον, με κοινωνικά, πολιτικά, στρατιωτικά στοιχεία κτλ. Έπρεπε, σαφώς, να γεμίσω μερικά κενά σημεία, όπως το Far Coast, αλλά αυτό ήταν σχετικά εύκολο. Μόνο όταν ξεκίνησα να δουλεύω το Garn, για την καινούργια μου σειρά, συνειδητοποίησα πόσο τυχερός ήμουν που είχα τη Midkemia σχεδόν «χτισμένη» όταν ξεκίνησα τη συγγραφή του «Riftwar Cycle». Κοιτώντας μια λευκή κόλλα χαρτί και σκεπτόμενος «Τι πάει πού;» θυμήθηκα πως η δημιουργία ενός πειστικού φανταστικού κόσμου δεν είναι χαβαλές. Πρέπει να σκεφτείς καλά το φυσικό περιβάλλον, επειδή επηρεάζει την ιστορία: θέλω ο χαρακτήρας μου να πάει από το Σημείο Α στο Σημείο Β, αλλά υπάρχουν δύο οροσειρές, έξι ποτάμια κι ένας ωκεανός ανάμεσα σ’ αυτά τα δυο σημεία. Μια πολύ διαφορετική αφήγηση, απ’ ότι αν τα ενώνει ένας απλός δρόμος σε μια πεδιάδα.
W.o.W. Λέγεται ότι η συγγραφή είναι μια μοναχική δουλειά. Οι συγγραφείς περνούν αμέτρητες ώρες μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή ή το τετράδιό τους. Παρ’ όλα αυτά, εσείς στα βιβλία σας συνεργαστήκατε πολλές φορές με άλλους συγγραφείς, όπως οι Janny Wurts, William R. Forstchen, Joel C. Rosenberg και Stephen Stirling. Πώς προέκυψαν αυτές οι συνεργασίες; Ήταν εύκολη η απόφαση και η διαδικασία να μοιραστείτε τον κόσμο, τους χαρακτήρες και το όραμά σας;
R.E.F. Πολλές ερωτήσεις σε μία! Πρώτα συνεργάστηκα με τη Janny εξαιτίας του πρώτου της βιβλίου, Sorcerer's Legacy. Ο Don Maitz, σύζυγός της πλέον, μας σύστησε μια χρονιά στο World Fantasy Convention στο Chicago, περίπου πριν εκατό χρόνια (τόσο μου φαίνεται, αλλά είναι μάλλον πιο κοντά στα 30). Ήθελα να κάνω την «άλλη πλευρά του Riftwar» και ήθελα η πρωταγωνίστριά μου να είναι μια νεαρή κοπέλα, αλλά δεν έχω υπάρξει ποτέ δεκαεπτάχρονο κορίτσι, οπότε σκέφτηκα ότι η Mara θα γινόταν πιο εύκολα ο χαρακτήρας που φαντάστηκα αν είχα μια γυναίκα συνεργάτη. Μου πήρε ένα χρόνο να την πείσω, αλλά άξιζε το «κυνηγητό». Έμαθα πολλά για την τέχνη «κοιτώντας» μέσα στον νου ενός άλλου συγγραφέα. Νομίζω πως δεν θα είχα δημιουργήσει τη Miranda και τη Sandreena αν δεν είχαμε συνεργαστεί πρώτα στη Mara. Με τους άλλους τρεις, ήταν περισσότερο «επαγγελματικό» το θέμα, οι λεπτομέρειες του οποίου δεν έχει αξία να αναλυθούν. Πάλι, όμως, κάθε συνεργασία με ταλαντούχους συγγραφείς σε διδάσκει πράγματα. Είναι σαν να παίζεις τένις· θέλεις να παίξεις ενάντια σε κάποιον καλύτερο από εσένα, αλλιώς δεν θα βελτιωθείς. Στη συγγραφή δεν υπάρχει «καλύτερο» αλλά μάλλον «διαφορετικό», γιατί το πώς ο κάθε συγγραφέας προσεγγίζει τη διαδικασία είναι διαφορετικό και μερικές φορές ο άλλος έχει κάποια καλύτερη ιδέα. Όσον αφορά την τελευταία ερώτηση, είναι διαφορετικά με κάθε συγγραφέα. Η Janny κι εγώ είχαμε συχνά αντικρουόμενες απόψεις. Λογομαχούσαμε και στο τέλος ο συμβιβασμός ήταν καλύτερος απ’ αυτό που επιθυμούσε να κάνει ο καθένας μας απ’ τη σκοπιά του. Με τον Bill ήταν σαν να γράφω με τον δίδυμο αδερφό μου, σχεδόν αβίαστο και φυσικό. Ο Joel είχε πλάκα και ο Steve με έσπρωχνε συχνά στα όρια της τρέλας, επειδή βλέπει τις προθεσμίες μάλλον ως προτάσεις και όχι ως προθεσμίες. Όλοι τους, όμως, είναι εκπληκτικοί άνθρωποι, οπότε απ’ αυτή την άποψη οι συνεργασίες ήταν εξαιρετικές.
W.o.W. Έχοντας «δουλέψει» σε ένα συγκεκριμένο φανταστικό σύμπαν για περισσότερα από τριάντα χρόνια, πόσο εύκολο ήταν να «απομακρυνθείτε» αρκετά από αυτό και να αρχίσετε να σχεδιάζετε ένα νέο, για την επερχόμενη σειρά σας, «Firemane», η οποία όπως διαβάζουμε δεν σχετίζεται με το «Riftwar Cycle»;
R.E.F. Αποδείχθηκε δυσκολότερο απ’ όσο αρχικά πίστευα, αλλά νομίζω είναι καλό που «ξαναγεμίζω τις μπαταρίες μου». Ελπίζω οι αναγνώστες να συμφωνήσουν.
W.o.W. Τι μπορείτε να μας πείτε για τη νέα σας τριλογία, «Firemane», το πρώτο βιβλίο της οποίας πρόκειται να κυκλοφορήσει αργότερα μέσα στο έτος;
R.E.F. Ο κόσμος του Garn καταλαμβάνεται από δύο «δίδυμες» ηπείρους, τη Βόρεια και τη Νότια Tembria, οι οποίες με τη σειρά τους βρίσκονται υπό τον έλεγχο πέντε μεγάλων βασιλείων. Το πρώτο βιβλίο «ανοίγει» με την προδοσία ενός Βασιλιά από τους άλλους τέσσερις, και την ολοκληρωτική καταστροφή της οικογένειάς του, εκτός από ένα παιδί που κρύβεται. Το μωρό με την πύρινη χαίτη είναι ο King of Ashe, και η ιστορία έχει να κάνει με την… Ωπ, δεν θέλω να προδώσω πολλά. Ας πούμε ότι είναι μια ιστορία περιπέτειας, εκδίκησης κι εξιλέωσης, στην οποία ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να ανακτήσει ό,τι του στερήθηκε άδικα, και στην πορεία ανακαλύπτει τον εαυτό του, καθώς και άλλους χαρακτήρες που είναι σημαντικοί για εκείνον. Τον μεγάλωσαν για να γίνει κατάσκοπος κι εκτελεστής, οι σύντροφοί του είναι κι εκείνοι επαγγελματίες εγκληματίες, κι υπάρχει ένας ακόμα νέος, ένας ιδιοφυής σιδεράς που… θα χρειαστεί να διαβάσετε το βιβλίο υποθέτω.
W.o.W. Τι συμβουλή θα δίνατε σε έναν νέο, ανερχόμενο συγγραφέα που μόλις ξεκινάει την καριέρα του;
R.E.F. Γράφε. Δεν υπάρχουν παρακάμψεις, μυστικά, μαγεία, κόλπα, απλώς δουλειά. Ποπός στην καρέκλα, δάχτυλα στο πληκτρολόγιο και γράφε. Αν δεν γράφεις καλά, γράφε μέχρι να βελτιωθείς. Αν βελτιωθείς, τελείωσε αυτό που γράφεις και παράδωσέ το στην αγορά. Αν τα παρατήσεις, δεν είσαι συγγραφέας.
W.o.W. Κάντε μια ευχή για το Will o’ Wisps.
R.E.F. Σας εύχομαι κάθε επιτυχία στις προσπάθειές σας, ελπίζω οι αναγνώστες σας να απολαύσουν τη συνέντευξή μας, κι επίσης εύχομαι να συνεχίσετε αυτό το ταξίδι της ανακάλυψης.
• English Version •
Raymond E. Feist studied Communication Arts at the University of California, San Diego. When he began writing his first novel, soon after his graduation, a fantasy novel called Magician, little did he know that the Magician’s universe would span ten sagas, more than thirty novels, and countless collaborations with other established authors in the highly acclaimed “Riftwar Cycle”. Nowadays, having sold more than 15 million copies of his books worldwide, and having become a New York Times and Times of London Best-selling author, Feist is currently working on the first book, in a new series called “Firemane”, set in a whole new fantasy world.
W.o.W. When you were young, what kind of books did you enjoy reading? Who was your favorite writer and the source of inspiration that made you start writing as well?
R.E.F. After “graduating” from children's books, I read a lot of what was called “Boys’ Adventure Fiction,” back in the day. From there I got into Mark Twain, James Fenimore Cooper, Arthur Conan Doyle, Anthony Hope, Robert Louis Stevenson, Sir Walter Scott, and other more adult “adventure” fiction. Then I discovered science fiction and fantasy. I also read historical novels by authors like Thomas B. Costain, Rosemary Sutcliff, Mary Renault, and others. A fair bit of history, as well. Even as a kid, far-away places and derring-do were a passion.
W.o.W. Is there any young writer who you think stands out from the crowd? If so, who and why?
R.E.F. To be honest, I have so little time for reading fiction these days, between my own writing and other time demands I rarely read fiction, and almost never fantasy. I'm pretty tired of fantasy after having written it all day, so I tend to read biographies and history to relax.
W.o.W. Your much acclaimed “Riftwar Cycle” has already inspired a videogame series, which afterwards you novelized. Have you ever been contacted by someone wanting to turn your series into a film or a TV series? Would you consider writing the script for such a potential adaptation?
R.E.F. We are in discussions with film makers, TV producers, game designers, all the time. All it will take is the right deal. I've had deals that paid me very well, then fell apart. Such is the entertainment industry. As for screenwriting, I am not a screenwriter. I would consult if asked, but I'd much rather have a gifted screenwriter working on a film or TV show with my name attached, than see it go down in flames over misplaced vanity.
W.o.W. “World-building” is admittedly a crucial part of writing a high-fantasy novel and it often proves challenging for authors, albeit rewarding in the end. How different was it, writing within a world initially created not only by you but by a larger team, as a gaming environment?
R.E.F. Having other smart people involved in world-building makes things much easier. When I started on Magician, I had a semi-fixed environment, social, political, military, etc. already in place. I had to fill in some blank places, like The Far Coast, but that was relatively simple. It's when I started working on Garn, for my new series, I suddenly realized how lucky I had been to have Midkemia mostly built when I began writing. Looking at that blank piece of paper going, “What goes where?” reminded me that convincing world-building isn't a lark. You have to give some thought to the physical environment, because it impacts the story: I want my character to go from Point A to Point B, but there are two mountain ranges, six rivers, and an ocean between those two points. A far different narrative than if there's a single road across a flat plain between them.
W.o.W. It has been said that writing is a lonely job. Authors spend thousands of hours alone in front of their computer screens or notebooks. Yet, more than once, you collaborated with authors like Janny Wurts, William R. Forstchen, Joel C. Rosenberg and Stephen Stirling in your novels. How did those collaborations come to be? Was it an easy choice and process sharing your world, characters and vision?
R.E.F. Lots of questions packed into one. I first collaborated with Janny because of her first book, Sorcerer's Legacy. Don Maitz, now her husband, introduced us at a World Fantasy Convention in Chicago about a hundred years ago it seems (closer to 30). I wanted to do “The other side of the Riftwar,” and I wanted a female protagonist, but I have never been a 17 year old girl, so I thought I might better make Mara into the character I imagined if I had a female collaborator. It took a year to convince her, and it was worth the chasing her. I learned a lot about the craft from having a “peek” inside the head of another writer. I think I couldn't have created a Miranda or Sandreena without having collaborated on Mara first. With the other three, that was more of a business thing, the details of which are not worth explaining, but again working with another talented writer teaches. It's like playing tennis; you want to play against someone better than you or you won’t improve. In writing, it's not “better,” but rather “different,” because how each writer approaches the process is different and sometimes the other guy has a better idea. As far as the last question, it's different with each author. Janny and I banged heads a lot. We fought and at the end, the compromise was better than whatever either of us had wanted. Bill was like writing with my own twin, almost effortless. Joel was fun and Steve was maddening, because he views deadlines as suggestions rather than deadlines. All were terrific human beings, so that part was great.
W.o.W. Having worked on a specific fictional universe for more than thirty years, how easy was it to distance yourself and begin planning a new for your upcoming series “Firemane - which, as we read, is unrelated to your “Riftwar Cycle”?
R.E.F. It turned out to be harder than I thought, but I think good for me to get my “batteries recharged.” I hope the readers agree.
W.o.W. What can you tell us about your new trilogy, “Firemane”, the first novel of which is planned to be released later this year?
R.E.F. The world of Garn is dominated by two “twin” continents, North and South Tembria, which in turn are controlled by five great kingdoms. The first book opens with the betrayal of one King by the other four, and the destruction of his family to the last, except for one child who is hidden. The Firemane baby is the King of Ashe, and the story is about his… Oh, I don't want to give away too much. Let's say it’s an adventure story about revenge and redemption, reclaiming what was unjustly taken, and the self-discovery of that character, and others who are important to him. He’s raised to be a spy and assassin, and his companions are also career criminals, and there's another youth, a genius blacksmith who… you're just going to have to read the book I guess.
W.o.W. What advice would you give to young, aspiring writers who are just starting their career?
R.E.F. Write. There are no shortcuts, no secrets, no magic, no tricks, just work. Butt in chair, fingers on keyboard and write. If you write badly, keep writing until you get better. If you get better, finish what you write and submit it to the market. If you quit, you're not a writer.
W.o.W. Make a wish to Will o’ Wisps.
R.E.F. I wish you success in your endeavors and hope our interview is enjoyed by your audience, and you continue on your journey of discovery.
Συνέντευξη: Γιώργος Αγγελίδης - Μαριλένα Μέξη
Μετάφραση: Γιώργος Αγγελίδης
Επιμέλεια: Ανδρέας Μιχαηλίδης - Μυρτώ Μαραγκού
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση της συνέντευξης, για οποιαδήποτε χρήση του περιεχομένου, παρακαλούμε επικοινωνήστε με τη συγγραφική ομάδα του Will o' Wisps.gr.