ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Συνέντευξη με τον φημισμένο συγγραφέα του φανταστικού R.A. Salvatore
R.A Salvatore
Ο R.A. Salvatore γεννήθηκε το 1959 στο Leominster της Μασαχουσέτης. Σπούδασε επικοινωνία και μέσα ενημέρωσης και αργότερα αγγλική λογοτεχνία. Ολοκλήρωσε το πρώτο του βιβλίο φαντασίας το 1987 (Echoes of the Fourth Magic), αν και αυτό δεν εκδόθηκε μέχρι το 1990. Στέλνοντάς το μεταξύ άλλων στην TSR, που αναζητούσε συγγραφέα για τη δεύτερη νουβέλα στον κόσμο των Forgotten Realms, του δόθηκε η ευκαιρία να γράψει το Crystal Shard, που εκδόθηκε το 1988. Αυτή ήταν και η απαρχή του Drizzt και της συντροφιάς του Mithral Hall, που οδήγησε σε δεκάδες, πολυαγαπημένες νουβέλες με το ιδιόμορφο Σκοτεινό Ξωτικό. Το 1991 ξεκίνησε για την TSR την πενταλογία Cleric Quintet, ενώ το 1997 εξέδωσε το πρώτο βιβλίο της σειράς DemonWars, στον δικής του επινόησης κόσμο της Corona. Μεταξύ άλλων, έχει γράψει νουβέλες στο σύμπαν του Star Wars, την ιστορία για τα παιχνίδια υπολογιστή Demon Stone και Kingdoms of Amalur, ενώ μέσω Kickstarter εξέδωσε το DemonWars ως σύστημα για RPG.
W.o.W. Έχουμε, λοιπόν, μια νέα τριλογία που μας ταξιδεύει πίσω στα βορεινά Realms και το Underdark, τόσο στο παρόν, όσο και στο παρελθόν τους, σημαντικό μέρος του οποίου διαμορφώσατε κι εσείς. Πόσα πράγματα χρειάστηκε να συγκεραστούν από τις διάφορες εκδοχές τους και πόση δημιουργική ελευθερία είχατε –δεδομένου μάλιστα πως τα βιβλία θα εκδοθούν από τη HarperVoyager και όχι την Wizards of the Coast;
R.A.S. Σε ό,τι αφορά το ζήτημα της συνοχής των Realms, η συνεργασία με τη Harper Collins δεν είναι ιδιαίτερα διαφορετική απ’ ότι στο παρελθόν. Εξακολουθώ να βρίσκομαι σε στενή επικοινωνία με τη Wizards of the Coast, ώστε να εξασφαλίσω ότι έχω μια καλή εικόνα για την περίοδο του κόσμου στην οποία γράφω –κι επίσης, έχουν πάντα το δικαίωμα να δουν τι έγραψα πριν εγκρίνουν διάφορα πράγματα.
W.o.W. Παρόλο που ο Drizzt γεννήθηκε στη Menzoberranzan, η σύλληψή του έγινε για πρώτη φορά στο μυαλό σας. Τι οδήγησε στη δημιουργία του; Πού βρίσκεται «η αρχή πριν την αρχή του;»
R.A.S. Η δημιουργία του Drizzt στο μυαλό μου ήταν κυριολεκτικά έμπνευση της στιγμής και υπό πίεση. Δεν τον είχα παίξει ποτέ ως χαρακτήρα, ούτε είχα κάτι παρόμοιο στο μυαλό μου μέχρι τη στιγμή που έλαβα ένα τηλεφώνημα (στην πρωινή μου δουλειά) από την επιμελήτριά μου στην TSR, η οποία μου είπε πως χρειαζόμασταν έναν νέο σύντροφο (sidekick) για τον Wulfgar.
Ήθελε να της δώσω κάποια ιδέα ατάκα κι επιτόπου. Δεν ξέρω πώς και γιατί, αλλά το πρώτο που μου ‘ρθε ήταν, «Ένα σκοτεινό ξωτικό». Ακολούθησε μακρά σιωπή.
«Ένας drow;»
«Ναι, ένας drow!» απάντησα και ξαφνικά τα γρανάζια στο μυαλό μου άρχισαν να παίρνουν στροφές. «Ένας drow ranger. Αυτό κανείς δεν το ‘χει ξανακάνει».
«Μάλλον υπάρχει λόγος που κανείς δεν το ‘χει ξανακάνει, Bob», μου απάντησε.
«Όχι μωρέ, μια χαρά θα είναι…»
«Καλά, αφού είναι δευτερεύων χαρακτήρας θα στ’ αφήσω. Πώς θα τον λένε;»
Και πάλι, έτσι όπως μου ‘ρθε απάντησα, «Drizzt Do'Urden του D'aermon N'a'chezbaernon, Ένατου Οίκου της Menzoberranzan».
Δεν είχα ιδέα τι έλεγα, ποιοι ήταν οι άλλοι οίκοι, πώς ήταν η πόλη, τίποτα. Φαίνεται πως κάποια πράγματα όντως προκύπτουν από καθαρή μαγεία.
W.o.W. Ο Drizzt μοιραζόταν τις σκέψεις και τους φόβους του (κάνοντας συχνά τον αναγνώστη να συμπάσχει μαζί του) μέσα από τις ενότητες του ημερολογίου που ήταν σκορπισμένες στα διάφορα βιβλία. Τα λόγια του βασίζονταν καθαρά στην ψυχολογία του χαρακτήρα, ή αντανακλούσαν και τη δική σας;
R.A.S. Λίγο κι απ’ τα δύο. Ταυτίζομαι με τον Drizzt διότι έχουμε παρόμοιες ηθικές αρχές, ελπίδες και προτεραιότητες. Ταυτόχρονα, προσπαθώ να γράφω τις ενότητες του ημερολογίου από τη σκοπιά του Drizzt, ο οποίος δεν γνωρίζει όσα γνωρίζω εγώ, ακόμα και για τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα γύρω του. Επομένως, εκείνος κάνει σφάλματα, ακόμα κι αν εγώ γνωρίζω εκ των προτέρων πως είναι σφάλματα.
Νομίζω πως το να βρίσκεσαι μέσα στο μυαλό των χαρακτήρων –όλων των χαρακτήρων- είναι το πιο διασκεδαστικό κομμάτι της δουλειάς του συγγραφέα.
W.o.W. Πριν από χρόνια, στο Exile (1990), o Zaknafein θυσιάστηκε για να σώσει τον Drizzt κι αυτός ήταν ο σπουδαιότερος (και συγκινητικότερος) τρόπος με τον οποίο αψήφησε τα δεδομένα, τόσο της ζωής, όσο και της απέθαντης ύπαρξής του. Υπονοείται πως στο Timeless πρόκειται να επιστρέψει και μάλιστα στο πλευρό του γιου του. Τι σας οδήγησε σε μια τέτοια απόφαση;
R.A.S. Τώρα δεν θέλω να σας χαλάσω το τέλος του Hero (το τρίτο βιβλίο της τριλογίας Homecoming), αλλά όταν το έγραφα, πίστευα πως ήταν το τέλος της σειράς και θεωρώ πως το Hero είναι η ανταμοιβή για τα 30 χρόνια φιλίας μου με τους χαρακτήρες και τους αναγνώστες.
Σ’ εκείνο το βιβλίο, λοιπόν, υπήρχε μια ολόκληρη σειρά γεγονότων που οδηγούσε στο προαναφερθέν συμβάν. Περαιτέρω, το Timeless λαμβάνει χώρα πολύ πριν γεννηθεί ο Drizzt, οπότε μου δίνεται επιτέλους η ευκαιρία να πω την ιστορία του Zaknafein και του Jarlaxle.
W.o.W. Πάει αρκετός καιρός από τότε που διάβασα τα βιβλία, αλλά αν δεν με απατά η μνήμη μου, η πρώτη φορά που αναφέρεται η φιλία μεταξύ του Jarlaxle και του Zaknafein είναι στο Road of the Patriarch. Από πότε υπήρχε σαν σύλληψη η φιλία τους –ή ήταν κάτι που προέκυψε από το γεγονός πως ήταν οι δυο πιο «ανορθόδοξοι» αρσενικοί Drow;
R.A.S. Ήταν μια ιδέα που γεννήθηκε με την πρώτη εκείνη αναφορά στα παλιότερα βιβλία –και με τον ίδιο τρόπο «έγινε» ξαφνικά ο Jarlaxle ένας από τους Baenre. Δεν ήταν κάτι που το είχα σχεδιάσει εξαρχής. Η συγγραφική μου προσέγγιση είναι οργανική. Αφήνω τους χαρακτήρες να μου λένε οι ίδιοι τις ιστορίες τους κι έτσι τους γνωρίζω καθώς τους γράφω, όπως ακριβώς οι αναγνώστες τους γνωρίζουν καθώς διαβάζουν.
Δεδομένης της ιδιαίτερης φύσης και θέσης του Jarlaxle και του Zaknafein σ’ ένα σχετικά μικρό μέρος, μου φάνηκε λογικό να γνωρίζονταν και δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία πως θα μπορούσαν να είναι φίλοι.
W.o.W. Με ποιον από τους χαρακτήρες σας ταυτίζεστε περισσότερο απ’ όλους (αν υπάρχει κάποιος); Ποιος θα λέγατε πως «μιλάει με τη δική σας φωνή»;
R.A.S. Στον ένα ή τον άλλο μικρό βαθμό ταυτίζομαι με όλους τους, αλλά όπως ανέφερα και πιο πάνω, κυρίως με τον Drizzt. Θα ήθελα να είχα το αναγκαίο θάρρος για να είμαι ο Drizzt. Οι ενότητες που είναι γραμμένες από τη σκοπιά του Drizzt (κι εκείνες του Elbryan από το DemonWars) αποτελούν τις απόπειρές μου να κατανοήσω τον κόσμο.
W.o.W. Είστε ευρέως γνωστός για τους χαρακτήρες και τις ιστορίες σας στους κόσμους του Faerûn και της Corona. Υπάρχει ενδεχομένως κάποιος νέος, διαφορετικός κόσμος στα σκαριά;
R.A.S. Δεν είμαι σίγουρος. Όχι αυτή τη στιγμή, πάντως. Όταν έφτιαξα την Corona, θεώρησα πως μου έδινε όλο τον αναγκαίο χώρο για να κάνω όσα θέλω από δημιουργική άποψη. Λατρεύω το σύστημα μαγείας, τη δομή των κρατών και της εκκλησίας, τη γεωγραφία του κόσμου.
Παρ’ όλα αυτά, το πιο πρόσφατο βιβλίο στον κόσμο της Corona, Child of a Mad God, λαμβάνει χώρα σ’ ένα νέο κομμάτι του κόσμου. Επίσης, η μαγεία των μαγισσών, παρότι έχει παρόμοια πηγή με αυτή των Abellican μοναχών από τα προηγούμενα βιβλία, επίσης είναι αρκετά διαφορετική.
Όπως είπα, έχω άπλετο χώρο να δημιουργήσω ό,τι θέλω μέσα στον κόσμο της Corona. Αν επινοούσα κάτι νέο και τελείως ξένο προς αυτόν τον κόσμο, ίσως έμπαινα στη διαδικασία μιας νέας κοσμικής κατασκευής, αλλά είναι γενικά μια δύσκολη και χρονοβόρα διαδικασία. Για παράδειγμα, μαζί με μια ολόκληρη ομάδα, μας πήρε τέσσερα χρόνια να φτιάξουμε τον κόσμο του Amalur για το ομώνυμο video game.
W.o.W. Τι απέγινε τελικά το Echoes of the Fourth Magic και ο κόσμος της Ynis Aielle;
R.A.S. Το Echoes of the Fourth Magic ακολούθησαν τα Witch's Daughter και Bastion of Darkness, πίσω στη δεκαετία του ’80 και του ’90. Δεν ασχολήθηκα ξανά με τον συγκεκριμένο κόσμο, παρά μόνο μια φορά, ξαναδιαβάζοντας το Echoes.
W.o.W. Έχοντας βιώσει τις περισσότερες (ή πιθανώς όλες τις) εκφάνσεις του D&D, αν μπορούσατε να διαλέξετε οποιαδήποτε έκδοση και κόσμο, τι είδους ιστορία θα παίζατε –και θα παίζατε ως DM ή παίκτης;
R.A.S. Η δεύτερη ερώτηση, τουλάχιστον, είναι εύκολη, καθότι παίζω κάθε εβδομάδα. Παίζουμε στην Corona, χρησιμοποιώντας το DemonWars: Reformation Core Rule Book, το οποίο έγραψα με τους δύο γιους μου και έβγαλα μέσω ενός πολύ επιτυχημένου Kickstarter πριν από τέσσερα χρόνια. Με την παρέα μου εξακολουθούμε να παίζουμε αυτό το σύστημα κι αυτό δεν πρόκειται ν’ αλλάξει. Το λατρεύουμε.
W.o.W. Κάντε μια ευχή για το Will o’ Wisps
R.A.S. Εύχομαι οι άνθρωποι που ζουν σε χώρες με δημοκρατικό πολίτευμα ν’ αφιέρωναν περισσότερο χρόνο κατανοώντας τις βάσεις του, ώστε να είναι πιο υπεύθυνοι πολίτες. Νομίζω πως, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα λύνονταν πολλά, πάρα πολλά άλλα προβλήματα!
• English Version •
R.A. Salvatore was born in 1959, in Leominster, Massachusetts. He studied Communications/Media and later earned an Arts Bachelor in English. He completed his first fantasy book in 1987 (Echoes of the Fourth Magic), which was not published until 1990. Having sent it to TSR (among other publishers), who at the time was looking for a writer for the second novel in the Forgotten Realms series, gave him the chance to write The Crystal Shard, which was published in 1988. That was the first appearance and the beginning of the long journey alongside Drizzt and the Companions of Mithral Hall. Over the years, Salvatore has written dozens of beloved novels featuring the paradoxical Dark Elf, his allies and enemies. In 1991 he began the Cleric Quintet, also for TSR, while 1997 saw the publishing of his first DemonWars book, set in a world of his own creation, named Corona. Among other things, he has written novels set in the Star Wars universe, the story for the video games Demon Stone and Kingdoms of Amalur, while a DemonWars RPG was funded and published via Kickstarter.
W.o.W. So a new trilogy takes us back to the northern Realms and the Underdark, their present and also their past, quite a bit of which you had a hand in shaping. How much needed to be reconciliated from their various iterations and how much creative freedom did you have, seeing as the books will be published by HarperVoyager and not Wizards of the Coast?
R.A.S. The process with Harper Collins isn't much different than it was before with regards to Realms continuity. I'm still speaking closely with Wizards of the Coast to make sure that I know what's going on the world during the times I'm writing about, and they still get to review and approve of various things.
I'm still expected to be a team player here, and I wouldn't have it any other way.
W.o.W. Although Drizzt was born in Menzoberranzan, he was first conceived in your mind. What spurred his creation? What was there “before the beginning”?
R.A.S. Drizzt was born into my mind, quite literally, on the spur of the moment, under duress. I'd never played him in a game, or thought about the character or a similar character at all before the moment when my editor at TSR called me (at my day job) and told me that she needed a new side-kick for Wulfgar.
She needed it right there, on the spot. I don't know how it happened, but off the top of my head, I said, "A dark elf." There was a long pause.
"A drow?"
"Yeah, a drow!" I answered, and the wheels were spinning. "A drow ranger. That's never been done before."
"There's probably a reason that's never been done, Bob," she answered.
"No, it'll be cool..."
"Well, okay, since it's just a sidekick, I'll let you get away with it. What's his name?"
And off the top of my head, I answered, "Drizzt Do'Urden of D'aermon N'a'chezbaernon, the Ninth House of Menzoberranzan."
I had no idea of what I was saying, had no idea of the houses, the city, none of it. I guess sometimes, there is magic.
W.o.W. Drizzt shared his thoughts and fears (with which the readers quite often empathized) through the journal entries spread across the books. Were those strictly based on the character’s psyche, or did they reflect your own as well?
R.A.S. A little of both. I identify iwth Drizzt because we share ethics, morals, hopes, and priorities. At the same time, I try to write the essays from the point of view of Drizzt, which means that he doesn't know what I know even about those things going on around him. So he makes mistakes that I know are mistakes before he would.
Being in the mind of characters, all of them, is the most fun part of being a writer, I think.
W.o.W. Zaknafein sacrificed himself to save Drizzt way back in Exile (1990), one of the most defiant and heart-wrenching acts of both his life and unlife. It is implied that in Timeless he will be coming back and what’s more, rejoining his son. What prompted this decision on your part?
R.A.S. Well, trying not to spoil the events of Hero here, but when I wrote Hero, I thought it was the end of the series, and consider Hero to be the payoff for 30 years of friendship between myself, these characters, and the readers.
So, in that book, there was an entire sequence of events which led up to the event in question. Also, much of Timeless takes place long before Drizzt was ever born, as I'm finally getting the chance to tell the story of Jarlaxle and Zaknafein.
W.o.W. It has been some time since I read the books, but if memory serves, the first mention of Jarlaxle and Zaknafein having been friends was in Road of the Patriarch. How far back did the concept of their friendship go – or did it eventually grow out of their having been the two most “unorthodox” Drow males?
R.A.S. It started right there with the first mention in the older books. That's also how Jarlaxle "became" a Baenre. This was not all plotted out from long ago. Writing is an organic exercise to me. I let the characters tell me their stories, and I get to know them as I write them much as the readers get to know them as they read about them.
It made sense to me that Jarlaxle and Zaknafein, both notable in a rather small place, would get to know each other, and there was never any doubt in my mind that they would like each other.
W.o.W. Which (if any in particular) of your characters do you most identify with? Which one would you say “speaks in your own voice”?
R.A.S. All of them to some small part, but yes, it would be Drizzt. I've said that Drizzt is who I wish I had the courage to be. Drizzt essays (and those of Elbryan in DemonWars) all give me a chance to try to make sense of the world.
W.o.W. You are widely known for your characters and stories in the worlds of Faerûn and Corona. Is there potentially a new, different world in the works?
R.A.S. I'm not sure. Right now, no. When I built Corona, I figured that if gave me all the room I needed to do whatever it is I need to do creatively. I love the magic system, the church and state structures, the geography.
Having said that, the newest Corona book, Child of a Mad God, takes place in a new part of the world, and the magic of the witches, while similar in sourcing to that of the Abellican monks in the earlier books, is also quite different.
Like I said, I've got plenty of room to create right there in Corona. If I came up with something new and foreign to that world, I might dive into yet another large world creation, but those settings are hard to build, and quite time-consuming (I spent four years with a team helping to build the video game world of Amalur, for example).
W.o.W. In the end, whatever happened to Echoes of the Fourth Magic and the world of Ynis Aielle?
R.A.S. Echoes of the Fourth Magic was followed up by The Witch's Daughter and Bastion of Darkness, way back in the 80's and 90's. I've never gone back, except to re-read Echoes.
W.o.W. Having lived through most (or possibly all) iterations of D&D, if you could pick any edition and setting, what campaign would you rather play; and would you DM it or play as a character?
R.A.S. The second part is easy for me, as I game every week. We play in Corona, using the DemonWars: Reformation Core Rule Book, which I wrote with my two sons for a very successful kickstarter that I ran four years ago. My group still plays that system, and won't change. We love it.
W.o.W. Make a wish to Will o’ Wisps
R.A.S. I wish people living in a democracy would spend more time reading the source material so that they could be more responsible citizens. I think many, many other problems would disappear if that were the case!
Συνέντευξη: Ανδρέας Μιχαηλίδης, Γιώργος Χατζής, Μαριλένα Μέξη
Μετάφραση: Aνδρέας Μιχαηλίδης
Επιμέλεια: Ανδρέας Μιχαηλίδης,'Αρτεμις Βελούδου
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση της συνέντευξης, για οποιαδήποτε χρήση του περιεχομένου, παρακαλούμε επικοινωνήστε με τη συγγραφική ομάδα του Will o' Wisps.gr.