Βιβλιοπρόταση: Η διλογία Eon: The Dragoneye Reborn και Eona: The Last Dragoneye της Alison Goodman.
Μερικές φορές διαβάζεις ένα βιβλίο και –κάποτε μάλιστα από την πρώτη κιόλας σελίδα– συνειδητοποιείς πως αυτή η ιστορία θα μείνει για πάντα χαραγμένη μέσα σου με τα πιο λαμπερά, ανεξίτηλα χρώματα. Είναι κάτι υποκειμενικό και σίγουρα δεν συμβαίνει σε όλους μας με τα ίδια βιβλία· πάντως έτσι ένιωσα διαβάζοντας αυτή τη δίτομη φανταστική απόπειρα της Goodman. Θα σας αναλύσω παρακάτω το γιατί.
Κεντρικός χαρακτήρας μας είναι η Eona, μια ανάπηρη δεκαεξάχρονη, πρώην δουλοπάροικος των αλυκών, που μασκαρεύεται σαν αγόρι (με το όνομα Eon) προκειμένου να πάρει μέρος σε ένα αρχαίο τελετουργικό και να διεκδικήσει την προσοχή του Δράκου-Ποντικού (Rat Dragon). Η επιτυχία της σε αυτή την ιεροτελεστία θα την καταστήσει μαθητευόμενο Δρακομάτη (Dragoneye), γεγονός το οποίο συνεπάγεται τις μαγικές δυνάμεις του δράκου αλλά και πλούτη και επιρροή στην αυτοκρατορική αυλή.
Παρά το γεγονός πως η Eona αποτυγχάνει να προσελκύσει την εύνοια του Δράκου-Ποντικού, καταφέρνει ένα ακόμη πιο λαμπρό επίτευγμα όταν κερδίζει αναπάντεχα το ενδιαφέρον του Δράκου-Καθρέφτη, ο οποίος ήταν εξαφανισμένος για πάνω από πεντακόσια χρόνια.
Από τη στιγμή της επιλογής της και καθώς οι μέρες του γηραιού αυτοκράτορα πλησιάζουν στο τέλος τους, η νεαρή επίδοξη Δρακομάτης θα βρεθεί στο επίκεντρο μια βίαιης σύγκρουσης για το θρόνο ανάμεσα σε δυο ισχυρούς άντρες: τον πρίγκιπα-διάδοχο Kygo και έναν από τους νεώτερους αδελφούς του αυτοκράτορα, τον άρχοντα Sethon. Σύμμαχος του τελευταίου είναι και ο άρχοντας Ido, o Δρακομάτης του Ποντικού και κυρίαρχος Δρακομάτης της χρονιάς, του οποίου τα φιλόδοξα σχέδια για κυριαρχία επί του συνόλου των δράκων περιλαμβάνουν και την Eona.
Καθώς η ιστορία προχωρά, γίνεται φανερό πως το αποτέλεσμα της εμφύλιας διαμάχης και η επιτυχία ή αποτυχία των βλέψεων του Ido θα καθορίσουν πολλά περισσότερα πέρα από το ποιος θα είναι ο επόμενος αυτοκράτορας. Αυτό που διακυβεύεται πραγματικά είναι η ίδια η ισορροπία της πλάσης. Δυστυχώς, δεν μπορώ να δώσω περισσότερες λεπτομέρειες χωρίς να μαρτυρήσω στοιχεία των οποίων η γνώση αφαιρεί από την αναγνωστική εμπειρία.
Ίσως είναι σκόπιμο να αναφέρω στο σημείο αυτό πως η συγγραφέας εμπνέεται για την κοσμοπλασία της από την ιστορία και τη μυθολογία της Κίνας και της Ιαπωνίας. Όσοι έχουν μια ιδέα για τις ιστορικές πορείες των δυο αυτών λαών σίγουρα θα αναγνωρίσουν πολλά στοιχεία που έχουν αντληθεί από τις παραδόσεις της Ανατολής, αρχής γενομένης από την ίδια τη σωματική διάπλαση των δράκων, που δεν θυμίζουν σε τίποτα τα, πιο γνώριμα σε εμάς, δυτικά πρότυπα.
Παρά το γεγονός πως το πρώτο βιβλίο της διλογίας δημοσιεύθηκε περισσότερο από δέκα χρόνια πριν, η Alison Goodman παραμένει “επίκαιρη” θίγοντας θέματα που συνεχίζουν και σήμερα να μας απασχολούν: Η αμφισβήτηση των ικανοτήτων της κεντρικής ηρωίδας λόγω του φύλου της· η διακριτική παρουσία της αρχόντισσας Dela –μιας από τις πιο καλογραμμένες trans χαρακτήρες που έχω διαβάσει ποτέ– και η σκιά του ρατσισμού που συχνά καραδοκεί· η αντίθεση ανάμεσα στο συμφέρον και το ηθικά σωστό· ο ψυχικός και σωματικός βιασμός· η δυνατότητα του ανθρώπου να αλλάξει και να αφήσει πίσω του τα λάθη και τον παλιό του εαυτό· όλα αυτά είναι στοιχεία που η συγγραφέας μάς καλεί να περιεργαστούμε μέσα από τις επιλογές των χαρακτήρων που οδηγούν τα νήματα της ιστορίας.
Το πρώτο βιβλίο της διλογίας έχει μεταφραστεί στα ελληνικά και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.