ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Συνέντευξη με τον Christopher Paolini, τον συγγραφέα της σειράς επικής φαντασίας Inheritance Cycle.
Christopher Paolini - Photo © Lauren Zurchin
Ο Christopher Paolini γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Montana της Δυτικής Αμερικής. Έχοντας από μικρός μυηθεί στη μαγεία των λαϊκών ιστοριών και των έργων των κλασσικών συγγραφέων του φανταστικού, άρχισε από πολύ νεαρή ηλικία να γράφει μικρές ιστορίες και ποιήματα. Σε ηλικία δεκαπέντε ετών, έγραψε το πρώτο χειρόγραφου του βιβλίου Eragon, που επρόκειτο να αποτελέσει το πρώτο βιβλίο στην αγαπημένη σειρά «Inheritance Cycle» (Η Κληρονομιά). Βασική έμπνευση των σκηνικών του βιβλίου αποτέλεσε το Paradise Valley της Montana, και τα απόκρημνα Beartooth Mountains. Το βιβλίο Eragon εκδόθηκε για πρώτη φορά από την οικογένεια του Paolini το 2001 και, κατόπιν μιας μακριάς σειράς προωθητικών εκδηλώσεων κι εμφανίσεων, επελέγη από την Alfred A. Knopf Books for Young Readers –μια θυγατρική του εκδοτικού οίκου Random House– για να εκδοθεί ευρέως. Το δεύτερο βιβλίο της σειράς με τίτλο Eldest (Ο Πρωτότοκος) εκδόθηκε το 2005, το τρίτο βιβλίο με τίτλο Brisingr, ακολούθησε το 2008 και η τετραλογία έκλεισε το 2011 με το βιβλίο Inheritance. Ο «κύκλος» της «Κληρονομιάς» έχει μεταφραστεί έως σήμερα σε 49 γλώσσες κι έχει πουλήσει περισσότερα από 30 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.
W.o.W. Όταν ήσασταν μικρός, τι είδους βιβλία σας άρεσε να διαβάζετε; Ποιός ήταν ο αγαπημένος σας συγγραφέας· εκείνος που σας ενέπνευσε να ασχοληθείτε με συγγραφή;
C.P. Μεγάλωσα διαβάζοντας λαογραφικές καταγραφές, παραμύθια κι άλλες μυθολογικές ιστορίες. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονταν, ανάμεσα σε πολλά άλλα, οι ιστορίες των Αδερφών Grimm, ο Beowulf, Σκανδιναβικά έπη και η Αινειάδα. Το πρώτο βιβλίο σύγχρονου fantasy που διάβασα ποτέ ήταν το The Ruby Knight του David Eddings, το δεύτερο βιβλίο της σειράς The Elenium. Ήταν γεμάτο μαγεία και μάχες και περιπέτεια, κι από εκείνη τη στιγμή «κόλλησα» στο fantasy.
Μου είναι αδύνατο να διαλέξω μονάχα ένα βιβλίο ή συγγραφέα ως αγαπημένο μου, τότε ή ακόμη και τώρα. Βεβαίως, μπορώ να πω με σιγουριά πως ορισμένοι απ’ τους συγγραφείς που με ενέπνευσαν όντας έφηβος ήταν οι Anne McCaffrey, Raymond E. Feist, Ursula K. Le Guin, Brian Jacques, J. R. R. Tolkien, Brian Herbert, Octavia Butler, E. R. Eddison, Mervyn Peake και Philip Pullman.
Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τα βιβλία που συστήνω, ρίχνοντας μια ματιά στα παρακάτω άρθρα:
https://www.paolini.net/2014/09/19/christopher-discusses-favorite-writers-2/ https://www.paolini.net/2016/06/08/christophers-favorite-young-adult-books/
και https://www.paolini.net/category/recommendations/
Ένας από τους βασικούς λόγους που άρχισα να γράφω την τετραλογία του Eragon, ήταν ένα βιβλίο που λεγόταν Jeremy Thatcher, Dragon Hatcher του Bruce Coville. Η πλοκή του εκτυλίσσεται στον πραγματικό κόσμο και πρωταγωνιστής του είναι ένα αγόρι που αγοράζει μια πέτρα η οποία (spoiler!) αποκαλύπτεται να είναι ένα αυγό δράκου. Λάτρεψα τόσο πολύ τη σκέψη ενός ανθρώπου που βρίσκει ένα αυγό δράκου, που άρχισα να κάνω στον εαυτό μου μια σειρά από ερωτήσεις: από ποια γη θα μπορούσε να προέρχεται ένα αυγό δράκου, ποιος θα μπορούσε να το βρει, και –καθώς τ’ αυγά των δράκων είναι σπάνια– ποιος άλλος θα μπορούσε να το ψάχνει; Προσπαθώντας να απαντήσω σε αυτές αλλά και πολλές άλλες ερωτήσεις, κατέληξα στην ιστορία που έγινε η τετραλογία του Eragon.
W.o.W. Μπορείτε να μας πείτε δυο λόγια για την πορεία σας ως συγγραφέας; Ξεκινήσατε να γράφετε τα βιβλία Eragon όταν ήσασταν 15 ετών, και αυτοεκδώσατε το βιβλίο, με τεράστια επιτυχία. Πώς αντιλαμβάνεστε τώρα την όλη εμπειρία και τις αποφάσεις που χρειάστηκε να λάβετε;
C.P. Η έκδοση του Eragon ήταν μια ασυνήθιστη διαδικασία. Μου πήρε έναν χρόνο να γράψω το πρώτο χειρόγραφο, έναν χρόνο να γράψω το δεύτερο, ενώ έναν ακόμα χρόνο πήρε η επιμέλεια του τελικού χειρογράφου μαζί με την οικογένεια μου. Τότε αποφάσισαν να «εκδώσουν» το βιβλίο με μια εταιρία print-on-demand (εκτύπωση-κατόπιν-παραγγελίας) με το όνομα Lightning Source. Γιατί; Λοιπόν, η οικογένεια μου έψαχνε από καιρό κάτι που θα μπορούσαμε να κάνουμε παρέα, ως επιχείρηση, κι ο Eragon έμοιαζε η τέλεια ευκαιρία. Επιπλέον, δεν γνωρίζαμε κανέναν σε κάποιον υπάρχοντα εκδοτικό οίκο, όπως π.χ. ο Random House, οπότε το να κάνουμε τα πάντα μόνοι μας έμοιαζε η καλύτερη δυνατή επιλογή.
Το δύσκολο ήταν να βρούμε πώς θα πουλούσαμε το βιβλίο. Μεγάλωσα και ζω στη Montana των Η.Π.Α.. Είναι μια αγροτική περιοχή, γεμάτη βουνά και πεδιάδες, αλλά όχι πολλούς ανθρώπους. Για να καταλάβετε, η Montana έχει πάνω κάτω το μέγεθος της Γερμανίας, αλλά με μονάχα ένα εκατομμύριο ανθρώπους συνολικά.
Για να διαδώσω τα νέα για τον Eragon, πραγματοποίησα μια σειρά εκδηλώσεων σε σχολεία και βιβλιοθήκες σε όλες τις δυτικές Η.Π.Α.. Ήταν μια δύσκολη και κοπιαστική εμπειρία, αλλά ταυτόχρονα είχα την ευκαιρία να γνωρίσω πολλούς εκπληκτικούς καθηγητές, βιβλιοθηκάριους και μαθητές. Καθώς έκανα τις εμφανίσεις μου, ο ενθουσιασμός για τον Eragon άρχισε να χτίζεται. Οι πωλήσεις αυξήθηκαν και, τελικά, η ύπαρξη του βιβλίου έφτασε στ’ αυτιά των εκδοτών στη Νέα Υόρκη.
Ο εκδοτικός οίκος Random House επικοινώνησε μαζί μου και μου έκανε μια προσφορά να εκδώσει ολόκληρη τη σειρά. Ο συγχρονισμός ήταν τέλειος, γιατί το σπίτι μας είχε μετατραπεί σε αποθήκη βιβλίων και δεν μπορούσαμε να πάμε τις πωλήσεις στο επόμενο επίπεδο χωρίς να αντιγράψουμε τη διαδικασία που ακολουθεί ένας μεγάλος εκδότης –το σύστημα διανομής, το marketing και την προώθηση.
Αν και μας άγχωνε το ενδεχόμενο να χάσουμε τον έλεγχο ενός βιβλίου για το οποίο η οικογένεια μου κι εγώ είχαμε δουλέψει σκληρά για τόσο πολύ καιρό, οι άνθρωποι του Παιδικού Τμήματος του Random House μας έπεισαν ότι μπορούσαν να προσφέρουν στον Eragon ένα καλό νέο σπίτι.
Έκτοτε, έχω μια υπέροχη εμπειρία με τον οίκο Random House, ο οποίος εξέδωσε τον υπόλοιπο «κύκλο» Η Κληρονομιά, καθώς και μια σειρά από συνοδευτικά βιβλία, όπως το The Official Eragon Coloring Book. Εν κατακλείδι, το ταξίδι αυτό άλλαξε μια για πάντα τη ζωή μου (και τη ζωή της οικογένειας μου). Κάποιες φορές υπήρξε τρομακτικό και κοπιαστικό, αλλά ήμουν τρομερά τυχερός που είχα την υποστήριξη τόσων αναγνωστών σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Για μένα, το να μπορώ να βιοπορίζομαι γράφοντας ιστορίες, είναι η δουλειά των ονείρων μου.
W.o.W. Πώς είναι να δημιουργείς έναν ολόκληρο κόσμο; Σας εξέπληξε τίποτα στην εξέλιξη της ιστορίας του Eragon, αν και την είχατε προσχεδιάσει;
C.P. Το να δημιουργώ κόσμους είναι μια από τις αγαπημένες μου δραστηριότητες. Είναι μια ώρα απόλυτης ελευθερίας, όπου μπορείς να αξιοποιήσεις κάθε δυνατή ιδέα σχετικά με τον κόσμο σου. Ωστόσο, για να το κάνεις καλά, πρέπει να είσαι αυστηρός· απ’ τη στιγμή που ορίζεις ότι οι δράκοι υπάρχουν, πρέπει να τους μεταχειρίζεσαι ρεαλιστικά, ακριβώς όπως και κάθε άλλο ζωντανό πλάσμα. Ο καλύτερος τρόπος για να δημιουργήσεις έναν φανταστικό κόσμο, τουλάχιστον για εμένα, είναι να ρωτάς τον εαυτό σου ερωτήσεις. Σε τι είδους μέρους θα μπορούσε να αναπτυχθεί ένας δράκος; Τι τρώνε οι δράκοι; Πώς ένα αυγό δράκου βρέθηκε στη μέση του δάσους; Και ούτω καθεξής… Ρωτώντας κι απαντώντας ερωτήσεις όσο πιο ειλικρινά γίνεται, μπορείς γρήγορα να χτίσεις έναν τεράστιο κι αληθοφανή κόσμο.
Ακολουθώ μια παρόμοια προσέγγιση σε σχέση και με την ίδια την ιστορία. Ωστόσο, παρά τον οποιονδήποτε προσχεδιασμό, υπήρξαν σίγουρα στιγμές που η ιστορία ή οι χαρακτήρες με εξέπληξαν. Συνήθως συνέβαινε όταν (α) δεν είχα υπολογίσει πλήρως τις συνέπειες μιας «μαγείας» ή (β) όταν τα αρχικά μου σχέδια για τους χαρακτήρες έπαυαν να συμπίπτουν με το πώς είχαν εξελιχθεί αυτοί στην πορεία της ιστορίας. Ένα παράδειγμα της πρώτης περίπτωσης, ήταν η ευχή του Eragon για τη μικρή Elva. Αρχικά εγώ ήμουν αυτός που έκανε λάθος την έκφραση της ευχής του, και μόνο όταν έγραφα το δεύτερο βιβλίο της σειράς, το Eldest (Ο Πρωτότοκος) συνειδητοποίησα τις πιθανές συνέπειες του λάθους αυτού. Ένα παράδειγμα της δεύτερης περίπτωσης, είναι η αρχική μου σκέψη να (spoiler!) κάνω τον Roran, τον ξάδερφο του Eragon, βασιλιά της Alagaësia, πράγμα που εκ των υστέρων συνειδητοποίησα πως ήταν ανόητο.
W.o.W. Η συγγραφή του «κύκλου» Η Κληρονομιά σας πήρε πάνω από δέκα χρόνια. Πώς ήταν ο αποχαιρετισμός;
C.P. Το τέλος του «κύκλου» ήταν μια γλυκόπικρη εμπειρία. Απ’ τη μία ήταν λυπηρό το να πω αντίο στον κόσμο και τους χαρακτήρες που ζούσαν στη σκέψη μου για τόσο καιρό. Απ’ την άλλη όμως, ήμουν χαρούμενος που οι αναγνώστες θα μπορούσαν επιτέλους να διαβάσουν το τέλος της ιστορίας κι ενθουσιασμένος που θα μπορούσα επιτέλους να προχωρήσω σε καινούρια projects.
W.o.W. Ξεχωρίζετε κάποιο βιβλίο από τη σειρά;
C.P. Είμαι ανάμεσα στο Eragon –το πρώτο μου βιβλίο κι αρχή της ιστορίας– και το Inheritance (Κληρονομιά), γιατί θεωρώ το «γράψιμο» του ως ένα από τα καλύτερα μου κι επίσης είναι το τέλος μιας ιστορίας που κουβαλούσα στο κεφάλι μου για περισσότερη από μία δεκαετία.
W.o.W. Μπορείτε να μας δώσετε κάποιο στοιχείο για το επόμενο σας καλλιτεχνικό πόνημα;
C.P. Αυτή τη στιγμή επεξεργάζομαι το τρίτο χειρόγραφο ενός μυθιστορήματος επιστημονικής φαντασίας. Ετοιμαστείτε για μια γυναίκα πρωταγωνιστή, εξωγήινους, διαστημικές μάχες και πλοκάμια… πολλά πλοκάμια.
W.o.W. Ποιο είναι το μεγαλύτερο σας όνειρο και στόχος για το μέλλον;
C.P. Το μεγαλύτερο όνειρό μου και στόχος είναι ένα και το αυτό: να έχω τη δυνατότητα να γράφω ψυχαγωγικές ιστορίες, οι οποίες επηρεάζουν θετικά τις ζωές των ανθρώπων.
W.o.W. Τι συμβουλή θα δίνατε στους νέους, επίδοξους συγγραφείς, που μόλις ξεκινούν την καριέρα τους;
C.P. Η καλύτερη συμβουλή που θα μπορούσα να τους δώσω, είναι να γράφουν με κάθε ευκαιρία. Να διαβάζουν μια ευρεία γκάμα αναγνωσμάτων και να μελετούν πώς οι συγγραφείς συντάσσουν τις προτάσεις τους, τους διαλόγους τους και τις πλοκές τους. Βελτιώστε τη γραμματική και το λεξιλόγιο σας –τα εργαλεία του επαγγέλματος– και διαβάστε αυτό που γράψατε φωναχτά για να εντοπίσετε τυχόν προβληματικά σημεία που χρειάζονται επιμέλεια. Επίσης, ψάξτε για κάποιον μέντορα (έναν συγγραφέα, καθηγητή ή δημοσιογράφο) για να σας βοηθήσει να εξελιχθείτε στην τέχνη, ώστε να λάμψει το δημιουργικό σας όραμα. Τέλος, επισκεφθείτε το Writers Corner στην ιστοσελίδα μου, Paolini.net, για περισσότερες χρήσιμες συμβουλές.
W.o.W. Κάντε μια ευχή για το Will o’ Wisps
Εύχομαι όλα τα παιδιά να έχουν άφθονα βιβλία να διαβάζουν, και όταν τα παιδιά μεγαλώνουν, να μπορούν να ακολουθήσουν τα όνειρά τους.
• English Version •
Christopher Paolini was born and raised in the U.S.A. state of Montana. Having been introduced to the magic of folklore stories and the writings’ of some of the most renowned fantasy authors from a very young age, he began writing short stories and poems. When he was barely fifteen years old, he wrote the first draft of Eragon, which later became the first book of the fan-favorite “Inheritance Cycle”. The setting of the books, were inspired by Montana’s Paradise Valley and its steep Beartooth Mountains. Eragon, was initially self-published by Paolini’s family and after a lengthy promo tour by Paolini himself, was picked by Alfred A. Knopf Books for Young Readers –a subsidiary of Random House– to be widely published and distributed. The second book of the series titled Eldest was published in 2005, the third, Brisingr, in 2008 and the fourth and final one, Inheritance, in 2011. The series has, to this date, been translated into more than 49 languages, having sold more than 30 million copies worldwide.
W.o.W. When you were young, what kind of books did you enjoy reading? Who was your favourite writer and the source of inspiration that made you start writing as well?
C.P. I grew up reading folklore, fairytales, and other mythological stories. These included the Brothers Grimm, Beowulf, Nordic sagas, and the Aeneid, among others. The first modern fantasy book I ever read was The Ruby Knight, by David Eddings, the second book of The Elenium. It was full of magic and battles and adventure, and from that moment on, I was hooked on fantasy.
I find it impossible to pick just one book or author as my favorite, then or now. That said, some of the writers who inspired me as a teenager were Anne McCaffrey, Raymond E. Feist, Ursula K. Le Guin, Brian Jacques, J. R. R. Tolkien, Brian Herbert, Octavia Butler, E. R. Eddison, Mervyn Peake, and Philip Pullman.
You can find more about the books I recommend by checking out the following articles: https://www.paolini.net/2014/09/19/christopher-discusses-favorite-writers-2/ https://www.paolini.net/2016/06/08/christophers-favorite-young-adult-books/
and https://www.paolini.net/category/recommendations/
One of the main reasons I started writing Eragon was a book called Jeremy Thatcher, Dragon Hatcher, by Bruce Coville. It’s set in the real world, and features a main character who buys a stone that (spoiler!) turns out to be a dragon egg. I loved that idea so much of a young man finding a dragon egg that I started asking myself questions, such as: what land would a dragon egg come from, who would find it, and—since dragon eggs can’t be common—who else would be looking for it? Attempting to answer those and many other questions resulted in the story that became Eragon.
W.o.W. Can you tell us a bit about your journey as a writer? You started writing ‘Eragon’ when you were 15, and then self-published the book which was a success. How did you perceive the whole experience and the decisions you had to make?
C.P. Publishing Eragon was an unusual process. It took me a year to write the first draft, a year to write the second draft, and a third year to edit the manuscript with my family. We then decided to self-publish the book with a print-on-demand company by the name of Lightning Source. Why? Well, my family had been looking for something we could do together, as a business, and Eragon seemed the perfect opportunity. Also, we didn’t know anyone at a regular publishing company, like Random House, so doing everything ourselves seemed like the best option.
Figuring out how to sell the book was a challenge. I grew up and live in the state of Montana, here in the U.S.A. It’s a very rural area, full of mountains and fields, but not many people. To put it in perspective, Montana is roughly the size of Germany, but we have around a million people in the whole state.
In order to spread the word about Eragon, I ended up doing events at schools and libraries all across the western half of the United States. It was a difficult and oftentimes overwhelming experience, but at the same time, I met a lot of awesome teachers, librarians, and students. And as I made my appearances, excitement for Eragon began to build. Sales went up, and eventually news of the book reached publishers in New York City.
As a result, Random House ended up contacting me and making an offer to publish the entire series. It was perfect timing, because our home had turned into a book warehouse and we couldn’t take sales to the next level without duplicating the process a large publisher uses—the distribution system, the marketing, and the promotion. Although we had concerns about losing control over a book that my family and I had labored over for so long, the folks at Random House Children’s Division convinced us that they could give Eragon a good home.
Since then, I’ve had a wonderful experience with Random House, publishing the rest of the Inheritance Cycle, as well as several ancillary books, such as The Official Eragon Coloring Book. In all, this journey has been one that completely transformed my life (and that of my family). At times it was scary and overwhelming, but I’ve been incredibly lucky to have the support of so many readers around the world. For me, being able to write stories for a living is a dream job.
The Map of Alagaësia
W.o.W. What was it like, creating an entire world? Did anything surprise you about the story of Eragon over the years, despite having planned it out?
C.P. Worldbuilding is one of my favorite activities. It’s a time of complete freedom, where you can entertain every possible idea with regard to your world. However, to do it well, you also have to be as rigorous as possible; once you establish that dragons exist, then you have to treat them with the same sense of reality as any other living creature. The best way I’ve found to create an imaginary world is to ask myself questions. What sort of place would a dragon evolve? What would dragons eat? How did a dragon egg end up in the middle of the forest? And so forth and so on. By asking and answering questions as honestly as possible, you can quickly build an enormous and realistic-feeling world.
I take a similar approach when it comes time to building the story itself. However, despite all my planning, there were definitely times when the story or the characters surprised me. It usually happened when (a) I failed to fully work out the implications of some piece of magic or (b) when my original preconceptions about the characters no longer coincided with who they had become over the course of the story. An example of the first case would be Eragon’s blessing of the child Elva. Originally I was the one who messed up the wording of his blessing, and it was only while writing the second book, Eldest, that I realized the possible implications. An example of the second case would be how I originally planned to (spoiler!) make Eragon’s cousin, Roran, king of Alagaësia, which in retrospect is a rather silly idea.
W.o.W. You worked on the Inheritance Cycle for over a decade. What was it like saying goodbye to it?
C.P. Finishing the cycle was a bittersweet experience. On one hand, I was sad to say goodbye to the world and the characters I’d spent so long thinking about. But on the other hand, I was happy that readers were finally going to be able to read the end of the story, and excited that I would finally be able to move on to new projects.
W.o.W. Do you have a favorite book in the series?
C.P. I’m torn between Eragon—my first book and the beginning of the story—and Inheritance because it includes some of my best writing and is the conclusion of a story I’d been carrying in my head for over a decade.
W.o.W. Can you give us any hints about what you’ll be working on next?
C.P. I’m currently on the third draft of my science fiction novel! Be prepared for a female protagonist, aliens, space battles, and tentacles… lots of tentacles.
W.o.W. What's your greatest dream and your ultimate goal in the future?
C.P. My greatest dream and ultimate goal are one and the same: to be able to write entertaining stories that also positively affect people’s lives.
W.o.W. What advice would you give to young, aspiring writers who are just starting their career?
C.P. The best advice I can offer is to write every chance you get. Read widely and study how authors compose their sentences, dialogues, and plots. Improve your grammar and vocabulary—the tools of the trade—and read what you've written aloud to help identify rocky spots that need editing. See if you can find a mentor (an author, teacher, or journalist) to help you grow in the craft so your creative vision can shine. And come visit the Writers Corner on my website, Paolini.net, for more helpful tips.
W.o.W. Make a wish to Will o’ Wisps
C.P. I wish that all children will have abundant books to read, and that when the children grow up, they will have the opportunity to pursue their dreams.
Συνέντευξη: 'Αρτεμις Βελούδου - Μαριλένα Μέξη
Μετάφραση: Γιώργος Αγγελίδης
Επιμέλεια: 'Αρτεμις Βελούδου
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση της συνέντευξης, για οποιαδήποτε χρήση του περιεχομένου, παρακαλούμε επικοινωνήστε με τη συγγραφική ομάδα του Will o' Wisps.gr.