Αποκλειστικό: Συνέντευξη με τον Charles de Lint, ο ρομαντικός συγγραφέας του σύγχρονου φανταστικού
Charles de Lint, Photography source here
Ο Charles de Lint έχει γράψει περισσότερα από εβδομήντα βιβλία για ενήλικες, νεαρούς ενήλικες και παιδιά. Γεννήθηκε στην Ολλανδία το 1951 και η οικογένειά του μετακόμισε στον Καναδά όσο ήταν ακόμη μωρό. Το 1980 παντρεύτηκε τον μεγάλο του έρωτα, τη MaryAnn Harris, η οποία εργάζεται στενά μαζί του ως πρώτη επιμελήτρια των έργων του, διαχειρίστρια και γενική συνεργάτης. Ξεκίνησε γράφοντας έργα φαντασίας και επεκτάθηκε στις κατηγορίες του αστικού φανταστικού, σύγχρονου μαγικού ρεαλισμού και μυθικού περιεχομένου. Μερικά από τα πιο διάσημα του έργα είναι: Η σειρά βιβλίων The Newford (Dreams Underfoot, Widdershins, The Blue Girl, The Onion Girl, Moonlight and Vines, Someplace to be Flying etc.), όπως και τα Moonheart, The Mystery of Grace, The Painted Boy και A Circle of Cats.
Έχει αναγνωριστεί ως ένας από τους πρωτοπόρους του είδους του σύγχρονου fantasy, και έχει τιμηθεί με τα βραβεία World Fantasy, Aurora, Sunburst, και White Pine awards, μεταξύ άλλων. Στη δημοσκόπηση Modern Library's Top 100 Books of the 20th Century, από τη Random House, με την ψήφο των αναγνωστών οχτώ βιβλία του συγκαταλέχθηκαν ανάμεσα στα πρώτα 100. Είναι επίσης ποιητής, λαογράφος, καλλιτέχνης, στιχουργός και ερμηνευτής και ο βασικός βιβλιοκριτικός του The Magazine of Fantasy & Science Fiction από το 1987. Ο Charles de Lint χαρακτηρίζεται πιο εύστοχα ως ρομαντικός: πιστεύει στη συμπάθεια, την ελπίδα και τη δυναμική της ανθρώπινης ψυχής. Η δεξιοτεχνία του στο να σκιαγραφεί χαρακτήρες και τοποθεσίες του χάρισε ένα πιστό αναγνωστικό κοινό και λαμπρούς επαίνους από ομότεχνους, κριτικούς και αναγνώστες.
M.M . Κατά τα νεανικά σας χρόνια, τι είδους βιβλία απολαμβάνατε να διαβάζετε; Ποιος ήταν ο αγαπημένος σας συγγραφέας και ποια η πηγή της έμπνευσης για να ξεκινήσετε να γράφετε ο ίδιος;
C.d.L. Το αγαπημένο μου βιβλίο ως παιδί ήταν το The Wind in the Willows του Kenneth Graham (η έκδοση που εικονογραφήθηκε από τον Ernest Shepherd). Λίγο-πολύ διάβαζα όλα τα βιβλία που είχα στη διάθεση μου. Μέχρι την εφηβεία μου αυτά ήταν παραμύθια και μυθολογία, βιβλία του Burroughs και ιστορίες φαντασμάτων από τη βιβλιοθήκη του πατέρα μου, Tolkien από τη βιβλιοθήκη της μεγαλύτερης αδερφής μου, αμέτρητες PI και κατασκοπευτικές σειρές βιβλίων, γουέστερν του Louis L’Amour, κόμικς. Μόλις μπόρεσα να έχω πρόσβαση στη δημόσια βιβλιοθήκη και σε βιβλιοπωλεία (μεγάλωσα στην ύπαιθρο, οπότε έπρεπε να περιμένω μέχρι να μπορέσω να οδηγήσω ποδήλατο ή να κάνω οτοστόπ μόνος μου μέχρι την πόλη) ξεκίνησα να εξερευνώ τα κλασικά έργα του φανταστικού: William Morris, Lord Dunsany, James Branch Cabell, κλπ.
Αρχικά, η παρόρμηση να γράψω προήλθε από τη μουσική, περισσότερο από τα βιβλία -Dylan, Donovan, Tim Hardin, Leonard Cohen, The Incredible String Band- και ποιητές όπως οι Irving Layton, Yeats, Wordsworth, Lawrence Ferlinghetti, Gary Snyder, καθώς και όλοι οι Beats.
M.M. Επιπροσθέτως, ασχολείστε με τη μουσική και την τέχνη γενικότερα. Θεωρείτε πως οι δραστηριότητές σας αυτές συνεισφέρουν στο γράψιμο σας ως διαδικασία και/ή πηγή έμπνευσης; Έχετε πιάσει τον εαυτό σας, για παράδειγμα, να γράφει τραγούδια που θα μπορούσαν εύκολα να γίνουν βιβλίο ή διήγημα μετέπειτα;
C.d.L. Αντιμετωπίζω τη μουσική και την πρόζα ως δύο ξεχωριστά πεδία, παρόλο που όντως έμαθα να στήνω την πλοκή από το να παίζω μουσική, και από την αρχή ενσωμάτωνα μουσική και στίχους στις ιστορίες μου. Είναι και οι δύο μορφές αφήγησης (ακόμα και η ορχηστρική μουσική έχει μια ιστορία να διηγηθεί), αλλά φαίνεται να πηγάζουν από διαφορετικά μέρη του μυαλού μου.
Η ζωγραφική και το σχέδιο –για τα οποία, δυστυχώς, δεν είχα πολύ χρόνο να αφιερώσω τον τελευταίο καιρό- είναι καθαρή διασκέδαση για μένα. Αγαπώ τη διαδικασία και δεν ανησυχώ τόσο πολύ για το τελικό αποτέλεσμα. Ένα επιπλέον όφελος αυτών των προσπαθειών είναι το ότι με δίδαξαν να είμαι πιο συνετός με τις λεπτομέρειες όταν γράφω. Στις οπτικές τέχνες τονίζεις κάποιες προεξέχουσες λεπτομέρειες, που θα επιτρέπουν όμως στον θεατή να αφομοιώσει την ευρύτερη εικόνα. Το ίδιο ισχύει και όταν περιγράφεις μία σκηνή, μία τοποθεσία ή έναν χαρακτήρα.
M.M. Εκτός από το να επικεντρώνεστε σε μία καλή πλοκή και ενδιαφέροντες χαρακτήρες με βάθος, ποια άλλα στοιχεία θεωρείτε σημαντικά για την αφήγηση μιας καλής ιστορίας που θα μείνει στο μυαλό του αναγνώστη; Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο –ακόμα και επαναλαμβανόμενο– μήνυμα που προσπαθείτε να μεταδώσετε στους αναγνώστες σας με το να γράφετε τις συγκεκριμένες ιστορίες και με τον όμορφο τρόπο που τις γράφετε;
C.d.L. Σας ευχαριστώ για το τελευταίο σχόλιο. Ως αναγνώστης, αλλά και ως συγγραφέας, παρασύρομαι από τους χαρακτήρες. Όταν διαβάζω, θέλω να υπάρχει έστω και ένας χαρακτήρας που θα μου αρέσει πραγματικά, θέλω να ψυχαγωγηθώ από την ιστορία, και ελπίζω να διδαχτώ κάτι στην πορεία. Εκτιμώ επίσης μια ιστορία με προσγειωμένα στοιχεία, όπως και λυρισμό στην πρόζα, και μία αυθεντική αίσθηση έκπληξης. Θέλω να υπάρχει το συναίσθημα της ελπίδας, και έστω ένας χαρακτήρας να είναι πιστός στους άλλους και να προσφέρει καλοσύνη στον κόσμο τους. Από τη στιγμή που γράφω βιβλία που θέλω να διαβάσω, προσπαθώ να συμπεριλάβω όλα αυτά τα πράγματα στις ιστορίες που αφηγούμαι.
M.M. Σε πολλά από τα βιβλία σας, χρησιμοποιείτε τη θεματική της «μαγείας» ως ένα μέσο εξερεύνησης του εαυτού, των ορίων, των περιορισμών και καθοριστικών ανακαλύψεων για τους χαρακτήρες σας. Πιστεύετε πως ένα τέτοιο μέσο θα ήταν σημαντικό να υπήρχε ακόμη και σ’ αυτήν την εποχή του ορθολογισμού και της τεχνολογίας; Όχι σαν μία άμεση πανάκεια, αλλά περισσότερο σαν ένας συμπληρωματικός τρόπος σύνδεσης με το πιο πνευματικό κομμάτι της ψυχής του καθενός;
C.d.L. Αυτός είναι ένας υπέροχος τρόπος για να το συνοψίσει κανείς. Πάντα μου άρεσε να εξερευνώ την αίσθηση ότι υπάρχει εκεί έξω κάτι περισσότερο από τον κόσμο στον οποίο υπάρχουμε, και ότι υπάρχει περισσότερο βάθος και πνεύμα που περιμένει να ανακαλυφθεί σε μέρη που δεν σκεφτόμαστε να ψάξουμε. Επίσης, είναι απολαυστικό να παίζεις με την ιδέα του πώς οι χαρακτήρες των παραμυθιών και των μύθων θα αλληλεπιδρούσαν με τον σύγχρονό μας κόσμο, ειδικά με την τεχνολογία (όπως έκανα στο Pixel Pixies και το Spirits in the Wires).
Είναι επίσης ένας τρόπος να φέρνεις τον εσωτερικό κόσμο ενός χαρακτήρα στο προσκήνιο, έτσι ώστε να έχεις κίνηση, αλληλεπίδραση και διάλογο, αντί για μονολόγους μέσα στο μυαλό του χαρακτήρα, οι οποίοι δεν είναι ούτε κατά προσέγγιση το ίδιο διασκεδαστικοί κατά την ανάγνωση.
M.M. Έχετε κάποιον αγαπημένο χαρακτήρα (ή χαρακτήρες) από αυτούς που έχετε γράψει, στον οποίο αναγνωρίζετε κομμάτια του εαυτού σας; Θα θέλατε να μας μιλήσετε για αυτόν/αυτούς;
C.d.L. Κανένας από τους χαρακτήρες μου δεν είμαι εγώ –και όλοι είναι εγώ, υπό μία έννοια. Σίγουρα θα μου άρεσε να είμαι τόσο ευγενικός και καλότροπος όσο ο η Jilly Coppercorn. Εμφανίζεται σε πολλές από τις ιστορίες του Newford, και είναι η αγαπημένη πολλών αναγνωστών μου, αν και διεκδικεί τη θέση αυτή μαζί με τη Maida και τη Zia, τα κορακο-κορίτσια μου από το Someplace to Be Flying.
M.M. Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο βιβλίο σας που θα θέλατε να μεταφερθεί σε τηλεοπτική σειρά ή ταινία; Η σειρά βιβλίων σας «Newford» θα μπορούσε να είναι υποψήφια, καθώς σκιαγραφείται τόσο εξαιρετικά και με πολλούς ενδιαφέροντες χαρακτήρες για να επικεντρωθεί κανείς, αλλά αυτή είναι η προφανής επιλογή. Έχετε κάποιο άλλο στο μυαλό σας;
C.d.L. Σχεδόν όλα τα σύγχρονα βιβλία μου θα μπορούσαν να είναι υποψήφια. Οι ιστορίες του Newford πλησίασαν αρκετές φορές στο να επιλεχτούν (και η ιστορία «The Sacred Fire» από το Dreams Underfoot όντως γυρίστηκε σε επεισόδιο, για την τηλεοπτική σειρά - ανθολογία «The Hunger»), αλλά φαίνεται ότι είναι ένα παιχνίδι αναμονής. Για να είμαι ειλικρινής, θα πρέπει να προσθέσω ότι κάθε ιστορία της σειράς Newford είναι αυτοτελής, παρόλο που όλες τους συσχετίζονται με έναν γενικό τρόπο, έτσι ώστε το να διαβάζεις οποιαδήποτε από αυτές να είναι σαν να παίρνεις μέρος στο κουτσομπολιό μιας κοινότητας. Αυτό, λοιπόν, σημαίνει ότι οποιαδήποτε ή και όλες τους θα μπορούσαν να είναι υποψήφιες για να μεταφερθούν στη μικρή ή μεγάλη οθόνη.
Εκτός από το Newford, με ειδικά εφέ τόσο καλά όσο και σχετικά οικονομικά όπως είναι τώρα, θα είχε ενδιαφέρον να δούμε σε ταινίες βιβλία όπως το Moonheart, το Jack the Giant-Killer, το The Little Country –ή, ας το παραδεχτούμε, οποιοδήποτε από τα βιβλία μου. Απλά ελπίζω αυτό να συμβεί κατά τη διάρκεια της ζωής μου.
M.M. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Έχετε κάποια/ες ιστορία/ες σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή;
C.d.L. Είμαι πολύ ενθουσιασμένος για το νέο μου μυθιστόρημα, The Wind in His Heart, το οποίο θα κυκλοφορήσει σε paperback και ebook στις 19 Σεπτεμβρίου. Το audiobook και η συλλεκτική σκληρόδετη έκδοση θα ακολουθήσουν την άνοιξη του 2018. Αν οι αναγνώστες θέλουν να ενημερώνονται για όλες τις εξελίξεις και τις ανακοινώσεις, μπορούν να εγγραφούν με το mail τους στο website μου ή να με ακολουθήσουν στο Twitter ή στις σελίδες στο Facebook. Όλα οι σύνδεσμοι για τα παραπάνω είναι διαθέσιμοι στο www.charlesdelint.com.
Το βιβλίο The Wind in His Heart είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα ενηλίκων μετά από οχτώ χρόνια, οπότε υποθέτω πως μπορούμε να πούμε ότι ζυμωνόταν για πολύ καιρό. Όταν επιτέλους το τελείωσα, οι αντιδράσεις των αναγνωστών του χειρογράφου ήταν όλες τους εξωπραγματικές, και το έστειλα σε μερικούς από τους αγαπημένους μου συγγραφείς, οι οποίοι επίσης το διάβασαν και το αγάπησαν, συνεπώς ελπίζω ότι και οι υπόλοιποι αναγνώστες, που θα κάνουν το ταξίδι, θα το απολαύσουν εξίσου. Η σύζυγος μου, MaryAnn, το αποκαλεί χαϊδευτικά «το τριών λιβρών» (ναι, το ζύγισε). Είναι ένα μεγάλο βιβλίο, 545 σελίδων, και μου πήρε τρία χρόνια να το γράψω. Ποτέ πριν δεν μου πήρε τόσο καιρό για να γράψω ένα μυθιστόρημα, αλλά η ιστορία έχει μια πολυεπίπεδη περιπλοκότητα, που ήταν ζόρικο το να συναρμολογηθεί. Πάντα έχω ένα θέμα στο μυαλό μου όταν ξεκινάω ένα βιβλίο, και το The Wind in His Heart μιλάει για το πώς η κοινότητα και η επαφή με τους άλλους μπορεί να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε το παρελθόν, να υπερπηδήσουμε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε στο παρόν και να αγκαλιάσουμε το μέλλον, αρκεί μόνο να εκπαιδεύσουμε τους εαυτούς μας να ανοίγονται και να εμπιστεύονται τους γύρω μας. Φυσικά, αυτό είναι κάτι εύκολο στα λόγια, αλλά δύσκολο στην πράξη.
Μετά το The Wind in His Heart, θα ακολουθήσουν τέσσερα νέα μυθιστορήματα που εκτυλίσσονται στο Newford, όλα τους πρωτόλεια αυτή τη στιγμή. Συνδυάζουν όλα τα πράγματα που οι αναγνώστες (και εγώ) αγαπούν στο Newford, με τον ρυθμό και το ύφος των βιβλίων του Jack the Giant-Killer. Έχω να τα καλλωπίσω πολύ ακόμη, και έπειτα η MaryAnn θα εξασκήσει τα μαγικά της στην επιμέλεια, οπότε θα πάρει κάποιον χρόνο μέχρι το τύπωμα, αλλά ελπίζω ότι θα φτάσουν στο στάδιο της παραγωγής μέσα στον επόμενο χρόνο.
M.M. Ποια συμβουλή θα δίνατε στους νέους, ανερχόμενους συγγραφείς που μόλις ξεκινάνε την καριέρα τους;
C.d.L. Φαίνεται τόσο εύκολο, αλλά ειλικρινά, η συμβουλή είναι απλά να διαβάζουν πολύ (για να δουν πώς γίνεται) και να γράφουν πολύ (για εξάσκηση). Και να μην προσπαθούν να γράφουν πολλές λέξεις ή με επιτηδευμένα λογοτεχνικό τρόπο. Διηγηθείτε μία ιστορία που θα θέλατε να διαβάσετε –κάτι που θα σας ενθουσιάζει κάθε φορά που κάθεστε να δουλέψετε, και μη φοβάστε να θέτετε προκλήσεις στον εαυτό σας. Αλλά περισσότερο απ’ όλα, απλά δουλέψτε και να γράψτε κάθε μέρα, για να διατηρήσετε την ιστορία φρέσκια στο υποσυνείδητο σας, φτάστε στο τέλος και μετά επιστρέψτε στην αρχή και διορθώστε τη. Το να διορθώνεται και να μεταβάλλεται μια ιστορία, όσο αυτή προχωράει, αποτέλεσε τον θάνατο υπερβολικά πολλών ιστοριών.
M.M. Κλείστε με μία ευχή για το Will o’ Wisps.
C.d.L. Εύχομαι ο κόσμος να γίνει ένα μέρος με περισσότερη καλοσύνη, ένα μέρος όπου θα βοηθάμε και θα υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον, όπου δεν θα κοιτάζουμε μόνο το συμφέρον μας.
• English Version •
Charles de Lint is the author of more than seventy adult, young adult, and children's books. Born in the Netherlands in 1951, de Lint immigrated to Canada with his family as an infant. In 1980, he married the love of his life, MaryAnn Harris, who works closely with him as his first editor, business manager and creative partner. Primarily a writer of fantasy fiction, he has written widely in the subgenres of urban fantasy, contemporary magical realism, and mythic fiction. His most famous works include: The Newford series of books (Dreams Underfoot, Widdershins, The Blue Girl, The Onion Girl, Moonlight and Vines, Someplace to be Flying etc.), as well as Moonheart, The Mystery of Grace, The Painted Boy and A Circle of Cats.
Renowned as one of the trailblazers of the modern fantasy genre, he is the recipient of the World Fantasy, Aurora, Sunburst, and White Pine awards, among others. Modern Library's Top 100 Books of the 20th Century poll, conducted by Random House and voted on by readers, put eight of de Lint's books among the top 100. De Lint is also a poet, folklorist, artist, songwriter and performer and he's been the main book reviewer for The Magazine of Fantasy & Science Fiction since 1987. Charles de Lint is best described as a romantic: a believer in compassion, hope and human potential. His skilled portrayal of character and settings has earned him a loyal readership and glowing praise from peers, reviewers and readers.
M.M. When you were young, what kind of books did you enjoy reading? Who was your favourite writer and the source of inspiration that made you start writing as well?
C.d.L. My favourite book as a kid was The Wind in the Willows by Kenneth Graham (the edition illustrated by Ernest Shepherd). I read pretty much everything I could get my hands on. Up into my early teens that would have been fairy tales and mythology, Burroughs and ghost stories from my father’s library, Tolkien from my older sister’s, innumerable PI and spy series, Louis L’Amour westerns, comic books. Once I had access to the public library and bookstores (I grew up in a rural area so that had to wait until I could bike or hitchhike into town on my own) I began to explore the fantasy classics: William Morris, Lord Dunsany, James Branch Cabell, etc.
My initial impulse to write came from music rather than books -Dylan, Donovan, Tim Hardin, Leonard Cohen, the Incredible String Band- and poets such as Irving Layton, Yeats, Wordsworth, Lawrence Ferlinghetti, Gary Snyder, pretty much all the Beats.
M.M. As a part-time musician and artist to boot, do you find these attributes to be complementary with your writing as a process and/or source of inspiration? Do you find yourself writing songs, for example, that could well turn into a novel or a short story at a later time?
C.d.L. The music and prose pretty much stays separate, though I did learn plot pacing from playing music, and have incorporated music and lyrics in my stories right from the beginning. They’re both forms of storytelling (even instrumental music has a story to tell), but they seem to come from different parts of my brain.
Painting and drawing -for which, alas, I haven’t had much time this past little while- are pure play for me. I love the process and don’t worry too much about a finished product. A side benefit of these endeavors is that it’s taught me to be more judicious with details when writing. In the visual arts you pick only the salient details that will still allow the viewer to take in a full picture. The same is true with describing a scene, setting or character.
M.M. Besides focusing on a good plot and interesting characters with a lot of depth to them , what other elements do you find important in telling a good story that sticks? Is there a particular -recurring, even- message you're trying to communicate with your readers by writing the kinds of stories you write and in the beautiful way you write them?
C.d.L. Thank you for that last comment.
I’m a character-driven reader and writer. When I read I want to have at least one character that I can really like, I want to be entertained by the story, and hopefully learn something in the process. I also appreciate a story that has down-to-earth elements as well as lyricism in the prose, and a genuine sense of wonder. I want there to be a sense of hope, and for at least one character to show loyalty to others and put some kindness into their world.
Since I write books I’d like to read, I try to put all those things in the stories I tell.
M.M. In many of your books, you use the theme of “magic” as a means of exploration of self, boundaries, limitations and breakthrough for your characters. Do you consider this a means whose existence would be important even in this day of reason and technology? Not as an instant all-cure, but rather, as a complementary way of connecting with the more spiritual part of one's psyche?
C.d.L. That’s a lovely way to sum it up. I’ve always liked to explore the sense that there is more out there than the world we find ourselves in, and that there’s depth and spirit to be found in places we might not think to look. It’s also fun to play with the idea of how the tricksters and tropes of fairy tale and myth might interact with this contemporary world of ours, especially with the technology (as I did in “Pixel Pixies” and Spirits in the Wires).
It’s also a way to put a character’s inner landscape on stage so that you have movement, interaction and dialogue, rather than monologues inside the character’s head, which aren’t nearly as fun to read.
M.M. Do you have a favourite character(s) you've written about that you, yourself, identify with to a certain extent? Can you tell us a bit about them?
C.d.L. None of my characters are me -and they all are, in part. I’d certainly like to be as kind and good-natured as my character Jilly Coppercorn. She shows up in many of my Newford stories, and is a favourite for many of my readers, though she vies for that spot with Maida and Zia, my crow girls from Someplace to Be Flying.
M.M. Is there a particular book of yours you'd like to see turned into a television series or a movie? Your Newford book series could well be a candidate, as it is so excellently mapped out and with many interesting characters to focus on, but that's the obvious choice. Do you have another in mind?
C.d.L. Pretty much any of the contemporary books would work. The Newford stories have come close to being optioned a couple of times (and “The Sacred Fire” from Dreams Underfoot did get produced as an episode of the TV anthology series The Hunger), but it seems to be a waiting game. For clarity, I should add that each of my Newford novels and stories each stand alone despite them all being loosely interconnected, so that reading a any of them is much like catching up on the gossip in a community. So that means that any or all could be good candidates for film production.
Beyond Newford, with special effects being as good and relatively affordable as they are now, it would be fun to see novels like Moonheart, Jack the Giant-Killer, The Little Country -or let’s face it, any of my books- make it to film. I just hope it happens in my lifetime.
M.M. What are your future plans? Do you have a story/stories brewing at this moment?
C.d.L. I’m pretty excited about my new novel The Wind in His Heart, which will be released in trade paperback and ebook on September 19th. The audiobook and limited edition hardcover will follow in spring 2018. If readers want to get updates and announcements, they can always join my mailing list on my website or follow my Twitter or Facebook pages. Those links are all accessible at www.charlesdelint.com.
The Wind in His Heart is my first adult novel in eight years, so I guess you could say it’s been brewing for a long time. When I finally finished it my advance readers’ reactions were consistently over the moon, and I sent it to a few of my favourite authors who also read it and loved it, so I hope the rest of my readers come along for the ride and enjoy it too. My wife MaryAnn affectionately calls it the three-pounder (yes, she weighed it). It’s a long book, 545 pages, and it took me three years to write. It’s never taken me that long to write a novel, but the story has a multi-layered complexity that was tricky to put together. I always have a theme when I begin a book, and The Wind in His Heart is about how community and a connection with others can help us overcome the past, surmount the challenges we face in the present, and embrace our future, if we can only teach ourselves to open up and trust those around us. Of course, that’s the kind of thing that’s easy to say and much harder to put into practice.
Coming along behind The Wind in His Heart, I have four new novels set in Newford that are all in first draft at the moment. They combine all the things that readers (and I) love about Newford with the pace and tone of the Jack the Giant-Killer books. I still have a lot of polishing to do so, and then MaryAnn will work her editorial magic, so it’ll take some time to get them into print, but hopefully they’ll start to arrive at the production stage within the next year.
M.M. What advice would you give to young, aspiring writers who are just starting their career?
C.d.L. It seems so facile, but really it’s simply to read a lot (to see how it’s done) and write a lot (for the practice). And don’t try to be wordy or “writerly”. Tell a story that you’d like to read -something that excites you every time you sit down to work, and don’t be afraid to challenge yourself. But mostly it’s just do the work and write every single day to keep the story fresh in your subconscious, get to the end, and then go back and edit. Editing and fidgeting with a story as one goes along has been the death knell for too many stories.
M.M. Make a wish to Will o’ Wisps.
C.d.L. That the world becomes a kinder place, one in which we help and support each other rather than take only for our own advantage.
Συνέντευξη: Παναγιώτα Τσιμπαλίδη - Μαριλένα Μέξη
Μετάφραση: 'Αρτεμις Βελούδου
Επιμέλεια: 'Αρτεμις Βελούδου
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση της συνέντευξης, για οποιαδήποτε χρήση του περιεχομένου, παρακαλούμε επικοινωνήστε με τη συγγραφική ομάδα του Will o' Wisps.gr.