Αρχαίοι θρύλοι και φοβερές ιστορίες για 5 εμβληματικά βουνά του κόσμου

Αναπόσπαστο κομμάτι του ανάγλυφου του πλανήτη αποτελούν τα βουνά, οι κολοσσιαίες οροσειρές και τα μοναχικά όρη που υψώνονται για χιλιόμετρα ψηλά στην ατμόσφαιρα, αποτελώντας ακρογωνιαίους λίθους των ανθρώπινων πολιτισμών, σκιαγραφώντας το γεωλογικό μέλλον ολόκληρων ηπείρων και τον τρόπο που έχουν εξελιχθεί οι ανθρώπινες κοινωνίες στο πέρασμα του χρόνου.

Τα βουνά έχουν συνδεθεί με μία σειρά λειτουργιών στον πραγματικό και φανταστικό κόσμο. Υδροδοτούν απέραντες εκτάσεις, τρέφοντας πληθυσμούς, καλλιέργειες και τα φυσικά οικοσυστήματα· αποτελούν ιδιαίτερους τόπους όπου η βιοποικιλότητα ανθεί, πολλές φορές με μοναδικούς τρόπους που δεν απαντώνται σε διαφορετικά γεωγραφικά μήκη και πλάτη. Χρησιμοποιήθηκαν ως παρατηρητήρια από τους παλαιότερους, χώροι απ’ όπου ο έλεγχος των πολιτών άλλων εποχών καθίστατο ευκολότερος. Μετατράπηκαν σε καταφύγια σε χαλεπούς καιρούς όπου ο άνθρωπος έβγαζε στην επιφάνεια τον χειρότερο εαυτό του, αλλά και ως αποθηκευτικοί χώροι πυρηνικού εξοπλισμού και αποβλήτων. Έγιναν ορμητήρια ομάδων με κακόβουλους και μη σκοπούς, γέννησαν αρχαίους πολιτισμούς και λειτούργησαν ως διάδρομοι για εποίκιση και μετακίνηση ιδεών, ανθρώπων και οργανισμών.

Στον αντίποδα, τα βουνά έγιναν κατοικίες μοχθηρών δράκων, αιμοβόρων βρικολάκων και μυθικών πλασμάτων σε κάθε πολιτισμό και κοσμοθεωρία. Αποτέλεσαν περίφημες κρυψώνες για μυθικούς θησαυρούς, γέννησαν ολόκληρες γενιές νάνων, καλικάντζαρων, φανταστικών πλασμάτων που πρωταγωνίστησαν στα σημαντικότερα λογοτεχνικά και κινηματογραφικά έργα. Υπήρξαν ιερά μέρη, σημεία του γήινου φλοιού που ο κόσμος των ανθρώπων ερχόταν πιο κοντά στον κόσμο του ουρανού, εκεί όπου οι θνητοί μπορούσαν να έρθουν σε επαφή με ανώτερα όντα, θεϊκά, σε χώρους πνευματικής κάθαρσης και απομάκρυνσης από τα εγκόσμια.

Υπήρξαν πολύ πριν από εμάς, αποτέλεσμα γεωλογικών δυνάμεων που μέχρι πρότινος αδυνατούσαμε να κατανοήσουμε, και θα συνεχίσουν να υπάρχουν και μετά το δικό μας τέλος. Όμως στο παρόν της συνύπαρξής μας, καθώς βαδίζουμε παράλληλα στα μονοπάτια του χρόνου, έχουμε κατασκευάσει αμέτρητους θρύλους, μύθους και ιστορίες που περιβάλουν τις χιονοσκέπαστες κορφές τους, περικλείουν τους ομιχλιασμένους λόγγους τους και τις επικλινείς πλαγιές τους από τις οποίες ξεπετάγονται σκοτεινές σπηλιές, ανεμοδαρμένα κορφοβούνια, υγρά λαγκάδια και δασωμένα φαράγγια, ικανά να πυροδοτήσουν την ανθρώπινη φαντασία και να γεννήσουν καινούριους κόσμους, κατοικημένους από πρωτόγνωρα πλάσματα. 

Παρακάτω ακολουθούν πέντε τέτοια βουνά ανά τον κόσμο, με τους αντίστοιχους μύθους που τα συνοδεύουν και έχουν ταυτιστεί μαζί τους.

Photo by https://www.deviantart.com/hougaard

Table Mountain, Νότια Αφρική

Με υψόμετρο που ξεπερνάει το ένα χιλιόμετρο, το Τραπεζοειδές Όρος, όπως είναι γνωστό, βρίσκεται στη νότια Αφρική, στην απόληξη σχεδόν της ηπείρου πριν συναντήσει το σημείο όπου τα νερά του Ατλαντικού ωκεανού βρίσκουν εκείνα του Ινδικού, στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας, πάνω από τον ορίζοντα της πόλης του Κέιπ Τάουν. Πρόκειται για δημοφιλή τουριστικό προορισμό που όμως δεν στερείται μύθων.

Σύμφωνα με Πορτογάλους εξερευνητές των προηγούμενων αιώνων, οι οποίοι διέσχιζαν με δυσκολία τα τρικυμιώδη νερά στην προσπάθειά τους να ολοκληρώσουν τον περίπλου της Αφρικής και να βρουν δρόμο για τις εμπορικές οδούς προς την Ινδία, θεώρησαν πως καθώς διέρχονταν τις ακτές κοντά στο βουνό, είχαν να αντιμετωπίσουν την οργή ενός Γίγαντα-Θεού, και μάλιστα ερχόμενου από την ελληνική μυθολογία, του Αδαμάστορα (Adamastor). Ο γίγαντας αυτός δεν ήθελε οι εξερευνητές να καταφέρουν να ολοκληρώσουν το δρόμο τους για τις Ινδίες και τους πολεμούσε με γιγάντια κύματα και δυνατούς αέρηδες, που έστελναν τα πλοία κατευθείαν στον υγρό τους τάφο. Τελικά, ο εκδικητικός αυτός γίγαντας ηττήθηκε και  απόδειξη για την εξόντωσή του είναι το γεγονός πως ο εξερευνητής Βαρθολομαίος Ντιάζ (Bartolomeu Dias) κατάφερε να φτάσει με το πλοίο του στην Ινδία. Σήμερα, στη θέση του γίγαντα, η ιδέα για τον οποίο προέρχεται από ένα ποίημα του Πορτογάλου ποιητή Luis de Camoes, το μόνο που απομένει είναι το ακίνητο και πετρωμένο πλέον Τραπεζοειδές Όρος.

Ένας άλλος θρύλος, με αφρικανική προέλευση αυτή τη φορά από την φυλή των Xhosa, αφηγείται την ιστορία του Qamata, ενός αφρικανικού θεού, υπεύθυνου για τη δημιουργία του κόσμου. Όταν λοιπόν ο Qamata άρχισε να κατασκευάζει τη στεριά, ένας θαλάσσιος δράκος με το όνομα Nkanyamba που προφανώς δεν του άρεσε ιδιαίτερα η ιδέα να μοιραστεί ένα τμήμα της θάλασσας για να κατασκευαστεί η στεριά για τα υπόλοιπα φυτά και ζώα, επιτέθηκε στον Qamata. Η μάχη που ακολούθησε ήταν έντονη, τόσο που χρειάστηκε η συμβολή μιας άλλης θεάς, της Θεάς της Γης και μητέρας του Qamata. Αυτή έπλασε τέσσερις γίγαντες για να συντρέξουν το γιο της στη μάχη του με το δράκο και τελικά νίκησαν, αφότου όμως έπεσαν και οι τέσσερις νεκροί. Τότε, τους μεταμόρφωσε σε γιγάντια βουνά, ένα για κάθε γωνιά του κόσμου, ώστε από εκεί και επιτηρούν τη στεριά για μελλοντικούς κινδύνους. Ο ισχυρότερος γίγαντας και φύλακας του νότου με το όνομα Umlindi Wemingizimu (Φύλακας του Νότου), είναι το σημερινό Τραπεζοειδές Όρος.

Η τελευταία ιστορία που αφορά το βουνό της Νότιας Αφρικής έχει άγνωστη πηγή, όμως αφορά έναν Ολλανδό πειρατή, τον Van Hunks, ο οποίος λάτρευε να καπνίζει την πίπα του. Μια μέρα κάπνιζε στην πλαγιά του Τραπεζοειδούς Όρους, στο σημείο που σήμερα ονομάζεται Devil’s Peak, η Κορυφή του Διαβόλου. Κάποια στιγμή, ένας ξένος τον πλησίασε και τον προκάλεσε σε μια… ιδιαίτερη μονομαχία καπνίσματος. Μετά από μια ολόκληρη μέρα που κάπνιζαν λοιπόν, ο πειρατής στέφθηκε νικητής, με ένα γιγάντιο νέφος καπνού να σκεπάζει ολόκληρη την κορυφή του βουνού. Με κάποιον τρόπο ο Van Hunks κατάλαβε ότι απέναντί του δεν είχε έναν τυχαίο ανταγωνιστή, αλλά τον ίδιο το Διάβολο, ο οποίος δεν είχε ενθουσιαστεί καθόλου με την ήττα του από έναν θνητό. Ένας κεραυνός ακούστηκε από ψηλά και την ίδια στιγμή ο πειρατής και ο Διάβολος εξαφανίστηκαν μέσα στο σύννεφο καπνού που είχαν φτιάξει. Το νέφος αυτό, είναι που βλέπουν σχεδόν καθημερινά οι κάτοικοι του Κέιπ Τάουν να τυλίγει τις κορυφές του βουνού και περισσότερο από όλες την Κορυφή του Διαβόλου, μόνο που τώρα ξέρετε επίσης και γιατί ονομάστηκε έτσι.

Αίτνα, Ιταλία

Photo by https://www.deviantart.com/freelex30

Η πανίσχυρη Αίτνα, ένα από τα σημαντικότερα ηφαίστεια της Μεσογείου και του αρχαίου κόσμου, αποτελούσε τον φόβο και τον τρόμο για τους κοντινούς πληθυσμούς από την αρχαιότητα ακόμα· έναν κίνδυνος υπαρκτό και ταυτόχρονα θανάσιμο. Δεν προκαλεί εντύπωση που οι άνθρωποι στη σκιά του ηφαιστείου έπλασαν μύθους και θρύλους για την προέλευση και τη φύση του βουνού. Πρώτοι για την Αίτνα μίλησαν οι αρχαίοι Έλληνες. Ο Ήφαιστος, έπειτα από έναν καβγά που είχε με τον Δία στον Όλυμπο, διώχθηκε από την κατοικία των θεών και κατέφυγε στην Αίτνα όπου και κατασκεύασε το σιδηρουργείο του, σε μια γιγάντια τρύπα που δημιουργήθηκε από την πτώση του. Η λάβα που αναβλύζει κάθε τόσο σήμερα από την κορυφή του ηφαιστείου, οι σπινθήρες που φαίνονται να τινάζονται ψηλά, καυτοί και θανάσιμοι, δεν είναι τίποτα περισσότερο από τις σπίθες που βγάζει το σφυρί του θεού καθώς συνεχίζει να δουλεύει αγόγγυστα το μέταλλο στα έγκατα του ηφαιστείου.

Σε έναν άλλο αρχαιοελληνικό μύθο πάλι, πρωταγωνιστής είναι ο γίγαντας Τυφωεύς. Για ακόμα μία φορά, κάποιος που αμφισβήτησε το Δία βρέθηκε να χάνει από τον ακατάβλητο πατέρα των θεών στη μάχη που ακολούθησε. Μάλιστα, ο Δίας τον έδεσε χειροπόδαρα στη νήσο της Σικελίας. Τα πόδια του δέθηκαν στο ακρωτήριο Lilibeo, το δεξί του χέρι στο Cape Faro και το αριστερό κάτω από το Cape Passero. Το κεφάλι του θάφτηκε κάτω από την Αίτνα, και κάθε τόσο, όταν το ηφαίστειο μουγκρίζει, τινάζει λάβα και δονείται από σεισμούς, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η φωνή του γίγαντα που ακόμα και σήμερα παραπονιέται για τη μοίρα που του επιφύλασσε ο Δίας και η οργή του.

Η τρίτη ιστορία για την Αίτνα, αφορά τον έρωτα του νεαρού βοσκού Άκις για την νύμφη Γαλάτεια. Η ομορφιά της ήταν τόσο λαμπρή και φημισμένη που ο γνωστός από την Οδύσσεια γίγαντας Πολύφημος, θέλησε να την κάνει δική του. Έτσι λοιπόν, με την τεράστια δύναμη που του έδωσε η φύση, ο Πολύφημος κατάφερε να σκοτώσει τον νεαρό βοσκό ρίχνοντας πέτρες εναντίον του. Ο Πολύφημος είναι στην πραγματικότητα το Όρος Αίτνα· το μάτι του είναι ο κρατήρας στην κορυφή του, ενώ κάθε τόσο οι πέτρες που εκσφενδονίζει το ηφαίστειο, είναι αποτέλεσμα της συνήθειας κάθε γίγαντα να πετάει γιγάντιους ογκόλιθους προς τη θάλασσα.

Με το πέρασμα του χρόνου, νέοι μύθοι και ιστορίες πλάστηκαν από τους ανθρώπους. Σε μία από αυτές εμπλέκεται ακόμα και η βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ Ά και ο Ναύαρχος Νέλσον, η μάστιγα του ναυτικού στόλου του Ναπολέοντα στο Τραφάλγκαρ. Ακόμα και σήμερα είναι αρκετοί οι ντόπιοι Ιταλοί που πιστεύουν πως το ηφαίστειο είναι ζωντανό, ένα πλάσμα που κάθε τόσο ξυπνάει και σκορπάει το θάνατο με το πέρασμα της λάβας. Έτσι, όταν ακούνε τη γη να τρίζει και την κορυφή του βουνού να τυλίγεται από πυκνούς καπνούς τέφρας, πλησιάζοντας κάποια σπίτια, οι κάτοικοι αφήνουν μπουκάλια με κρασί στις κουζίνες τους, προσφορά στο θεό του ηφαιστείου. Αν η Αίτνα αρκεστεί σε αυτές τις προσφορές, η λάβα της προσπερνάει τα σπίτια αυτά χωρίς να τα πειράξει. 

Photo by https://www.deviantart.com/bakisto

Έβερεστ, Νεπάλ-Θιβέτ

Το Έβερεστ, η κορυφή του κόσμου, το ψηλότερο όρος με υψός 8.848 μέτρα από το επίπεδο της θάλασσας, αποτελεί πόλο έλξης και σημείο ανταγωνισμού για τους ορειβάτες όλου του κόσμου που θέλουν να αγγίξουν την κορυφή του. Αυτό έγινε εφικτό το 1953 και από τότε το Chomolungma, η Θεά Μητέρα της Γης όπως είναι γνωστό στους ντόπιους, άρχισε να γεννάει μύθους. Θεωρίες συνωμοσίας για την περιοχή άρχισαν μετά το 2015 όταν το Νεπάλ χτυπήθηκε από ισχυρό σεισμό. Κυνηγοί εξωγήινων, συνωμοσιολόγοι και ψευδοεπιστήμονες ανακοίνωσαν πως τις επόμενες μέρες μετά την καταστροφή, άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενα αντικείμενα, τα γνωστά UFO ή ΑΤΙΑ, έγιναν –υποτίθεται– αντιληπτά από δορυφόρους να τριγυρίζουν γύρω από τις σεισμικές εστίες. Υποστήριξαν πως ήταν εξωγήινοι που ερευνούσαν κάτι σχετικό με το σεισμό. Για θεωρία συνωμοσίας ακούγεται κάπως αδιάφορη και άνευρη, οπότε περνάμε στη δεύτερη ιστορία που αφορά το Έβερεστ και ανταμείβει με το παραπάνω.

Το Yeti (επίσης Bigfoot ή Sasquatch) έχει γίνει τις τελευταίες δεκαετίες γνωστή μορφή από ταινίες και διάφορα ντοκιμαντέρ. Το ψηλό, τριχωτό πλάσμα που μοιάζει με ευμεγέθη ανθρωπόμορφο πίθηκο, τριγυρίζει στα δάση και τρομάζει τα υπόλοιπα πλάσματα. Κάποιοι το θεωρούν ένα αληθινό τέρας, κάτι σαν τη Νέσι των Ιμαλαίων, ένα πλάσμα που ξέμεινε από κάποιο αρχαίο παρελθόν, ενώ υπάρχουν κι εκείνοι που θεωρούν πως πρόκειται για κάποιον Νεάντερταλ που έφτασε μέχρι τον 21ο αιώνα. Ακολουθώντας την κλασική και καθόλα τεκμηριωμένη επιστημονική θεωρία για τον τρόπο εξέλιξης των ειδών και γενικότερα εκείνων του ανθρώπου, προφανώς και δεν πρόκειται για κάποιο ανθρωποειδές, αλλά ακόμα κι έτσι το Yeti συνεχίζει να προσελκύει το ενδιαφέρον, ιδίως όταν υπάρχουν αμέτρητες μαρτυρίες ανθρώπων, πολλές από τις οποίες προέρχονται από τα Ιμαλάια και το Έβερεστ, κατά τις οποίες έχουν έρθει σε επαφή με αυτό το μυθικό πλέον τέρας.

Η τελευταία ιστορία για το Έβερεστ είναι και η πλέον ανατριχιαστική, ερχόμενη από ανθρώπους που κατοικούν μόνιμα στις χιονισμένες κοιλάδες και τις παγωμένες κορυφές, τους Sherpa, έναν αυτόχθονο λαό που μοιράζεται μεταξύ του Νεπάλ και της Ινδίας. Οι φύλακες αυτοί του βουνού, ικανοί στην πλοήγηση στα χιονισμένα τοπία υπό αντίξοες συνθήκες, βοηθούν συχνά τους φιλόδοξους ορειβάτες για να φτάσουν την κορυφή. Για τους Sherpa, το Έβερεστ είναι ιερό, ένα μέρος της γης όπου η παρουσία των θεών είναι πιο συχνή και αληθινή, σχεδόν απτή. Έτσι, η θεϊκή αυτή πλευρά των βουνών εξηγεί γιατί οι ντόπιοι αναφέρουν πως βλέπουν συχνά φαντάσματα και πνεύματα των ορειβατών που έχουν χάσει τη ζωή τους. Ο Pemba Dorji, ένας ντόπιος που διεκδικεί το ρεκόρ της ταχύτερης ανάβασης μέχρι την κορυφή, ισχυρίστηκε ότι είδε φαντάσματα να ξετρυπώνουν από τα σκιερά χάσματα μεταξύ των κορυφών και των βουνοκορφών. Ήταν μαύρα στη μορφή, σκιώδη και τρομακτικά, άυλα και παλλόμενα σαν τον άνεμο, καθώς έρχονταν να ικετεύσουν για λίγο φαγητό. Με δεδομένο ότι υπάρχουν αρκετοί ορειβάτες που έχουν χαθεί στον αγώνα για την κορυφή και τα πτώματά τους παραμένουν χαμένα, η υπόθεση αυτή κάνει το αίμα να παγώνει, και δεν ευθύνεται μονάχα το κρύο γι’ αυτό. 

Photo by https://www.deviantart.com/maciejkarcz

Half Dome, Ηνωμένες Πολιτείες

Η κορυφή του Half Dome πλησιάζει το ενάμισι χιλιόμετρο σε υψόμετρο· μια τεράστια μάζα γκρίζου γρανίτη που βρίσκεται στη δυτική ακτή των ΗΠΑ, στα Βραχώδη Όρη, κοίλη από τις τρεις πλευρές, με την τέταρτη να μοιάζει να έχει πελεκηθεί από κάποια άγνωστη δύναμη. Η γεωλογία έχει δείξει πως η δύναμη αυτή είναι το σταδιακό λιώσιμο των πάγων που σκέπαζαν τη βόρεια Αμερική κατά την τελευταία εποχή των παγετώνων. Ακόμα κι έτσι, οι αυτόχθονες της Αμερικής βρήκαν πριν από την έλευση της σύγχρονης επιστήμης έναν δικό τους τρόπο για να εξηγήσουν την ασυνήθιστη μάλλον μορφή του βουνού. Και το έκαναν με το μύθο της Tis-sa-ack.

Η γυναίκα αυτή, ήταν μια ηλικιωμένη ινδιάνα από τη φυλή Ahwahneechee. Αυτή και ο σύζυγός της ταξίδευαν προς κάποιο άγνωστο προορισμό και κάποια στιγμή έφτασαν σε μια κοιλάδα. Η γυναίκα κουβαλούσε ένα κωνικό καλάθι καμωμένο από καλάμια και ήταν εξαντλημένη, ενώ ο ήλιος είχε ανέβει ψηλά για το μεσημέρι και οι ακτίνες του την χτυπούσαν αλύπητα. Αποφάσισε λοιπόν να σταματήσει για λίγο και να ξεδιψάσει με το νερό της ορεινής λίμνης που φώλιαζε στα ριζά της κοιλάδας. Ήταν όμως τόσο μεγάλη η δίψα της που κατάφερε να αδειάσει ολόκληρη τη λίμνη και να στερέψει το νερό. Ο σύζυγός της, νιώθοντας ήδη την ξηρασία που σύντομα θα ερχόταν, σήκωσε το ξύλινο μπαστούνι που κρατούσε και επιχείρησε να την καταχερίσει ως τιμωρία για την ανοησία της. Εκείνη προσπάθησε να αμυνθεί και του πέταξε το καλάθι της. Ήξερε όμως πως είχε κάνει λάθος και γρήγορα άρχισε να κλαίει.

Το Μεγάλο Πνεύμα που παρακολουθούσε όλη την εξέλιξη από τους ουρανούς θύμωσε με την κακία των ανθρώπων και αποφάσισε να εκδικηθεί το γηραιό ζευγάρι. Τους μετέτρεψε σε πέτρινους βράχους, στα μεγάλα βουνά που σήμερα ξέρουμε ως Half Dome και λίγο παραπέρα το Washington Column. Το Half Dome είναι η γερασμένη γυναίκα και η μορφή της εμφανίζεται ακόμα και σήμερα στην πλευρά του βράχου που μοιάζει να έχει αφαιρεθεί με τη βία. Λειχήνες και βρύα που φύονται στο γκρεμό είναι τα δάκριά της για την απερίσκεπτη πράξη της.

Photo source here

Όλυμπος, Ελλάδα

Από τη σύντομη αυτή μάζωξη μύθων για βουνά του κόσμου, δεν θα μπορούσε να λείπει ο Όλυμπος, το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας και το δεύτερο ψηλότερο των Βαλκανίων, ο τόπος κατοικίας των αρχαίων θεών του Ολύμπου, με τα 2.918 μέτρα του, τις βαθιές χαράδρες του και τη μοναδική για την Ελλάδα βιοποικιλότητά του. Αποτελεί τόπο χαλάρωσης, μαγευτικής αλπικής ομορφιάς και μαεστρίας των δυνάμεων της φύσης που συνεργάστηκαν για να επιτύχουν αυτό το αποτέλεσμα που δεν πέρασε απαρατήρητο από τους αρχαίους Έλληνες. Δεν υπάρχουν –ούτε χρειάζεται να υπάρξουν– αποδείξεις για τους μύθους και θρύλους που σκεπάζουν με το πέπλο τους την ορεινή αυτή μορφή, αφήνοντας τη φαντασία να συμπληρώσει μονάχη της τα κενά στις διηγήσεις παλαιότερων και νεότερων.

Υπάρχουν αμέτρητες ιστορίες για την κατοικία των θεών. Από το Στεφάνι του Δία, την κορυφή η οποία, όταν ο ήλιος σηκώνεται στην ανατολή, εμφανίζει το πρόσωπο του πατέρα των αρχαίων θεών, μέχρι τις Πυραμίδες που λέγεται πως σχηματίζουν οι τρεις μεγαλύτεροι ορεινοί όγκοι του. Ναι, υπάρχουν θεωρίες πως ο Όλυμπος είναι ανθρώπινης κατασκευής, αντίστοιχης με τις πυραμίδες των Αιγυπτίων στις όχθες του Νείλου.

Άλλες ιστορίες αναφέρονται σε παρατηρήσεις UFOs, σε περίεργα ηλεκτρομαγνητικά πεδία που εμφανίζονται σε χριστιανικές εκκλησίες και σε σπηλιές όπου συγκεντρώνονταν μέλη της Φιλικής Εταιρείας κατά την Τουρκοκρατία, ενώ ιστορίες για τις Πιερίδες Μούσες κυκλοφορούν ανάμεσα σε ντόπιους, εργάτες και βοσκούς που μαρτυρούν πως τις έχουν δει να χορεύουν στα ποτάμια και τις ρεματιές που πηγάζουν από τα βουνά, ανεμίζοντας πλουμιστά πέπλα και κολάζοντας με την ομορφιά τους.

Είναι η φυσική ροπή του ανθρώπου να έλκεται από αυτό που δεν καταλαβαίνει; Ή ίσως η θέληση να αφήσουμε κάτι για την φαντασία οδηγεί σε ιδέες και σκέψεις που ξεφεύγουν από το στενό «δίχτυ» της λογικής; Όπως και να έχει, τα βουνά αποτελούν μαζί με το σκοτάδι του διαστήματος και τα απύθμενα βάθη των ωκεανών τα μόνα πλέον μέρη όπου η φαντασία μπορεί να βαδίζει ακόμα αμέριμνη. Στις ψηλές βουνοκορφές κατοικεί ανενόχλητη, χαρίζοντας πρόσφορο έδαφος για ιδέες για όλα εκείνα που μπορούν να κρύβονται εκεί, σε αυτές τις εσχατιές πλέον του πολιτισμού, μακριά από τα φώτα που φωτίζουν σαν φάροι τις αχανείς μητροπόλεις μας, ορατά ακόμα και από το διάστημα, και τις ακτογραμμές που θεωρούμε πως έχουμε καθυποτάξει. Εκεί, σε αυτές τις τελευταίες «σκοτεινές» ακόμα περιοχές του κόσμου, έχουμε στηρίξει τις τελευταίες ελπίδες μας για κόσμους που έχουν μείνει ανεξερεύνητοι, αφήνοντας ένα στερνό κομμάτι φαντασίας στο σύγχρονο γίγνεσθαι.

Πηγές

“Table Mountain, Myths and Legends”, Cape Town Magazine, https://www.capetownmagazine.com/cape-confidential/table-mountain-myths-and-legends/, Πρόσβαση 26/4/20.

Musumeci Grazia, “Myths and Legends about Mt. Etna”, Go-Etna, https://www.go-etna.com/blog/myths-and-legends-about-mt-etna/, Πρόσβαση 26/4/20.

Alya Magdy, “8 Famous Mountains surrounded by Legends and Stories”, Safareya, http://safareya.com/En/Adventure/8-Famous-Mountains-Surrounded-by-Legends-and-Stories, Πρόσβαση 26/4/20.

“Legends of Everest”, Himalayan Mentor, https://www.himalayanmentor.com/legends-of-everest.html, Πρόσβαση 26/4/20.

David Hubbard, “The Legend of the Face on the Half Dome”, Sierra News Online, https://sierranewsonline.com/the-legend-of-the-face-on-half-dome/, Πρόσβαση 26/4/20.

«Όλυμπος: τα μυστήρια που τυλίγουν την κατοικία των θεών», In.gr, https://www.in.gr/2019/09/30/plus/perierga/olympos-ta-mystiria-pou-tyligoun-tin-katoikia-ton-theon/, Πρόσβαση, 26/4/20.