Ελληνικά σπήλαια, ένας κόσμος θρύλων και μύθων
Λιμνοσπήλαιο Μελισσάνης, Conde Nast Traveler, photo source www.inkefalonia.gr
Είναι γεγονός πως η ανθρώπινη φαντασία δεν γνωρίζει όρια. Ψάχνοντας σε αρχαίους πολιτισμούς από καιρό χαμένους, σε μεσαιωνικές ιστορίες και χειροτεχνήματα που οι παλαιότεροι άφησαν πίσω τους, μπορούμε να συγκεντρώσουμε έναν τεράστιο αριθμό θρύλων και δοξασιών για οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, από τις μακρινές θάλασσες και τα πλάσματα που τραβούσαν τους ναυτικούς στον υγρό τους τάφο, μέχρι τις πιο απομονωμένες στέπες και τα πνεύματα που τριγύριζαν με σκοπό να εξαπατήσουν τα ανθρώπινα όντα.
Συχνά οι ιστορίες επηρεάζονται από τον τόπο στον οποίο αναφέρονται. Έτσι έχουμε θαλασσινές ιστορίες, ιστορίες που αναφέρονται σε τζίνι που ζουν στην έρημο, σε θρύλους νεραϊδών και μυθικών πλασμάτων για ομιχλιασμένα δάση των βορειότερων περιοχών, για παγωμένα τέρατα που ζουν στη γη του πάγου.
Το ιδιαίτερο ανάγλυφο, η απομόνωση, ή ακόμα και η εγγύτητα με τον ανθρώπινο μικρόκοσμο, είναι χαρακτηριστικά που τοποθετούν την κατάλληλη ιστορία στο κατάλληλο ενδιαίτημά της.
Αναμφίβολα τα σπήλαια δεν θα μπορούσαν να λείπουν από τη λίστα των περιοχών και χώρων που έχουν γεννήσει και συντηρήσει χιλιόχρονους θρύλους. Η απομόνωση από την ύπαιθρο, η απόσταση από τα αστικά κέντρα, η ιδιαίτερη πανίδα και χλωρίδα, και το κυριότερο, η απουσία φωτός, είναι χαρακτηριστικά που έχουν εξάψει τη φαντασία των ανθρώπων από την αρχή του χρόνου, προσφέροντας τη βάση πάνω στην οποία στηρίχτηκαν οι παλαιότεροι και δημιούργησαν ιστορίες και θρύλους.
Παρακάτω, λοιπόν, θα δούμε μερικά διάσημα σπήλαια της Ελλάδας και θα διαβάσουμε για τους θρύλους που συνεχίζουν να κάνουν το δέρμα να ανατριχιάζει.
Σπήλαιο του Δράκου
Το Σπήλαιο του Δράκου βρίσκεται στις όχθες της λίμνης Ορεστιάδας κοντά στην πόλη της Καστοριάς. Ένα μνημείο της φύσης, πόλος έλξης τουριστών, εξερευνητών όπως και ανθρώπων που ελκύονται από ιστορίες και θρύλους της υπαίθρου. Και το σπήλαιο δεν τους αφήνει με παράπονο, μιας και δύο θρύλοι συνδέονται με την ύπαρξή του.
Ο πρώτος θρύλος αφορά -τι άλλο- την ιστορία ενός δράκου. Πίσω στην αρχαία εποχή, στο σπήλαιο ζούσε ένας άγριος δράκος. Η σπηλιά ήταν κάποιο είδους χρυσωρυχείου, και ο δράκος φυλούσε τον θησαυρό, κάτι σαν τον Νοσφιστή για τους λάτρεις του Tolkien. Ο πρώτος βασιλιάς της Καστοριάς ήταν ο Κάστορας, αδερφός του Πολυδεύκη. Οι δύο Διόσκουροι, εκτός από το γεγονός ότι ήταν αδερφοί της Ωραίας Ελένης της Τροίας, ήταν και αγαπημένοι ως αδέρφια. Κάποια στιγμή, όταν ο Κάστορας φιλοξενούσε στην πόλη του τον Πολυδεύκη, του αποκάλυψε την ύπαρξη του σπηλαίου. Ο δράκος όμως που ζούσε εκεί, έκανε το σπήλαιο αδιάβατο για τον καθένα, έτσι ο Κάστορας υποσχέθηκε πλουσιοπάροχα δώρα σε όποιον κατάφερνε να μπει στο άντρο του τέρατος και να σκοτώσει τον δράκο.
Όπως συμβαίνει σε κάθε θρύλο αντίστοιχης θεματολογίας, ένας νεαρός αρκετά γενναίος, βρέθηκε και δέχτηκε να αντιμετωπίσει το θηρίο. Χωρίς να χάνει καιρό μπήκε στη σπηλιά, σκότωσε τον δράκο, και όλοι οι πολίτες είδαν το νεκρό σώμα με τα λέπια να επιπλέει στο νερό της λίμνης.
Οι παρευρισκόμενοι ευχαρίστησαν τους θεούς για τον θάνατο του θηρίου και έπειτα μπήκαν στη σπηλιά κρατώντας αναμμένους δαυλούς. Το σπήλαιο όμως ήταν μεγάλο και βαθύ, ο κόσμος πολύς, και κάποια στιγμή ο αέρας έγινε πνιγηρός και βαρύς, κάνοντας τις δάδες να τρεμοπαίξουν και τελικά να σβήσουν, βυθίζοντας στο σκοτάδι την αρχαία σπηλιά.
Όλοι τρόμαξαν, όμως η στιγμή που άρχισαν να τρέμουν ήταν όταν ακούστηκε μια απόκοσμη φωνή από τα βάθη της σπηλιάς: «Εκείνος που θα σκύψει να πάρει μια χούφτα της λάσπης που πατάει δεν θα το μετανιώσει», ακούστηκε η φωνή.
Οι περισσότεροι τρόμαξαν τόσο που αποχώρησαν πανικόβλητοι, όμως κάποιοι γενναίοι υπάκουσαν τη φωνή και μάζεψαν λάσπη με τις χούφτες τους. Όταν επέστρεψαν στο φως της μέρας, είδαν ότι αντί για λάσπη κρατούσαν χρυσή σκόνη.
Εκτός από τον συγκεκριμένο θρύλο, υπάρχει μία ακόμα ιστορία. Σύμφωνα με αυτή, όταν ερευνητές έκαναν ανασκαφή στο σπήλαιο, ανακάλυψαν οστά προϊστορικής αρκούδας, ξασπρισμένα από τα χρόνια, όμως καλοδιατηρημένα, ηλικίας περίπου 10.000 ετών. Κάποιοι είπαν πως βρέθηκαν εκεί όταν το έδαφος στον θόλο του σπηλαίου υποχώρησε και θάφτηκαν. Κάποιοι όμως βρήκαν ίσως τον καλύτερο τρόπο να δικαιολογήσουν την ονομασία του σπηλαίου, μιας και τα κόκαλα ήταν πολλά και μεγάλα, κόκαλα που θα μπορούσαν να ανήκουν μονάχα σε έναν δράκο…
Λιμνοσπήλαιο της Μελισσάνης
Σμαραγδένια νερά, βαρκάδες, φωτεινός θόλος, επιβλητική ατμόσφαιρα. Το σπήλαιο βρίσκεται στην Κεφαλονιά, 2 μόλις χιλιόμετρα από τη Σάμη. Σταλακτίτες 20.000 χρόνων στολίζουν το μεγαλύτερο μέρος του, πάνω από κρυστάλλινα νερά, σε μια έκταση που φτάνει σε μήκος τα 160 μέτρα, και βάθος έως και 40 στα βαθύτερα μέρη. Το εξωτικό τοπίο οφείλεται στη μερική πτώση της οροφής, έτσι το ηλιόφως χύνεται από ψηλά, κάνοντας τα νερά να ιριδίζουν, να τρεμοπαίζουν και να λάμπουν σαν υγρά διαμάντια. Η χρήση του σπηλαίου ως χώρος λατρείας πηγαίνει αρκετές χιλιετίες πίσω στον χρόνο. Ανασκαφές που έγιναν στο νησάκι στο κέντρο της λίμνης υπέδειξαν πως ο χώρος ήταν αφιερωμένος στον τραγοπόδαρο θεό Πάνα, προστάτη του φυσικού στοιχείου.
Το σπήλαιο είναι επίσης γνωστό με το όνομα Σπήλαιο των Νυμφών, όνομα που προέρχεται από τις νύμφες που απεικονίζονται στα ευρήματα της αρχαιολογικής μελέτης, πάνω σε κεραμικά σκεύη, όπως επίσης και στις προφορικές παραδόσεις που εμφανίστηκαν πριν χρόνια και φτάνουν μέχρι τις μέρες μας, επιβάτες στο σκαρί της τοπικής λαογραφίας και μυθοπλασίας.
Ο θρύλος, λοιπόν, θέλει τη νύμφη Μελισσάνη να ερωτεύεται τον θεό Πάνα, εκείνος όμως δεν ανταποκρίθηκε στα αισθήματά της. Η πληγωμένη νύμφη από τον πόνο και τη λύπη της πέφτει και πνίγεται στα νερά της λίμνης. Κάποιοι δίνουν μια διαφορετική εξήγηση, τοποθετώντας τη βοσκοπούλα Μελισσάνη να βόσκει τα πρόβατά της κοντά στη σπηλιά. Κάποια στιγμή το ένα ξεστρατίζει, απομακρύνεται και καθώς εκείνη το αναζητά, πέφτει και πνίγεται στα νερά της λίμνης.
Άλλοι πάλι θέλουν το σπήλαιο να συνδέεται υπογείως με άλλα τμήματα του νησιού, (με τις Καταβόθρες του Αργοστολίου) ακόμα και με την ηπειρωτική χώρα, μέσω τούνελ βυθισμένων στο νερό. Υπάρχουν διάφορες ιστορίες που μιλάνε για ξωτικά, πλάσματα που ζούνε στα σκοτεινά υπόγεια νερά, και άλλα που κανείς δεν έχει δει ποτέ. Ή δεν θέλει να δει.
Η σπηλιά του Κύκλωπα
Η Θράκη έχει τη δική της σπηλιά με θρύλους να παρουσιάσει, και δεν είναι άλλη από τη Σπηλιά του Κύκλωπα στη Μάκρη κοντά στην Αλεξανδρούπολη. Η σπηλιά παρουσιάζει μακραίωνο παρελθόν, αποτελώντας αρχαίο χώρο κατοίκισης, με ειδώλια, πήλινα σκεύη, και λαξευμένες επιφάνειες να κατακλύζουν τον χώρο, μέχρι ψηλά εκεί όπου υπάρχει ένα παρατηρητήριο.
Παρά τη μακρά ιστορία και παρουσία της στον χρόνο, η σπηλιά φημίζεται για τον διασημότερο μάλλον Κύκλωπα που ο θρύλος θέλει να έζησε εκεί, τον Πολύφημο. Η Οδύσσεια του Ομήρου προσφέρει τη συγκεκριμένη ιστορία, σύμφωνα με την οποία καθώς ο Πολυμήχανος και οι άντρες του επέστρεφαν από την Τροία, έφτασαν στη γη της Θράκης. Εκεί, στη σπηλιά που σήμερα αντικρίζει το πέλαγος, συνάντησαν τον Κύκλωπα Πολύφημο, ο οποίος τους παγίδεψε στη σπηλιά του με σκοπό να δειπνίσει με τη σάρκα τους. Ο Οδυσσέας όμως τον μέθυσε, τον τύφλωσε με ένα παλούκι και τον ανάγκασε να ανοίξει την τεράστια πύλη της σπηλιάς, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους άντρες του να το σκάσουν κρυμμένοι κάτω από τις κοιλιές των γιγάντιων προβάτων του Κύκλωπα, και να συνεχίσουν τις περιπέτειές τους.
Υπάρχουν πολλά ακόμα σπήλαια που διεκδικούν τον τίτλο της φωλιάς του Πολύφημου από τη δυτική Μεσόγειο μέχρι τα νερά του Αιγαίου. Το Σπήλαιο της Μαρώνειας που βρίσκεται κοντά στην Κομοτηνή είναι ένα παρόμοιας φύσης σπήλαιο, με μακραίωνη ιστορία. Η σπηλιά κατοικείται από τη λίθινη εποχή, με τα ευρήματα να πηγαίνουν πάνω από 5 χιλιετίες πίσω στον χρόνο. Οι αρχαίοι Θράκες τη χρησιμοποίησαν ως χώρο λατρείας ενώ κατασκεύασαν και έναν μικρό οικισμό, οι Ρωμαίοι πρόσθεσαν ένα μικρό τείχος, ενώ οι Βυζαντινοί τη χρησιμοποίησαν ως νεκροταφείο. Επίσης λειτούργησε ως καταφύγιο των ντόπιων από επιθέσεις πειρατών. 11 είδη νυχτερίδας διαχειμάζουν εκεί, με τα 8 από αυτά να αναπαράγονται εντός του, δημιουργώντας το κατάλληλο σκηνικό για τη γέννηση θρύλων.
Απόδειξη για την ιστορία του Πολύφημου, ο τεράστιος βράχος, ένας σταλαγμίτης ύψους 2 και πλάτους 5 μέτρων που ορθώνεται μπροστά στην είσοδο της σπηλιάς, η πόρτα που σφράγιζε το σπήλαιο. Είναι ο βράχος που υποτίθεται πως ο Πολύφημος πέταξε προς το πλοίο του Οδυσσέα καθώς εκείνος το έσκαγε, όμως το πλοίο έφυγε, και ο βράχος απέμεινε να ορθώνεται κοντά στις θρακικές ακτές.
Αν υπάρχει ένας δεύτερος πιθανός διεκδικητής για τον τίτλο του άντρου του Πολύφημου, τότε σίγουρα είναι αυτός.
Σπηλιά του Δαμιανού
Δίπλα στο χωριό Αγαλάς, στη Ζάκυνθο, βρίσκεται η Σπηλιά του Δαμιανού. Πρόκειται για μία σπηλιά με δύο εισόδους, τη μία πάνω στην άλλη, έτσι που η σπηλιά μοιάζει διώροφη. Στη σπηλιά αυτή ζούσε ένας δράκος, που τον έλεγαν Ανδρονιό. Ο δράκος αυτός βρισκόταν σε διαμάχη με τον άρχοντα του χωριού, τον Δαμιανό, ο οποίος τελικά νίκησε τον δράκο, όμως δεν τον σκότωσε. Αντίθετα, τον υποχρέωσε να ανοίξει δώδεκα πηγάδια, ένα κάθε μήνα του χρόνου, για την ύδρευση και άρδευση της περιοχής. Πράγματι ο δράκος υπάκουσε την εντολή του άρχοντα, όμως η ιδέα της επανάστασης τριβέλιζε ακόμη το μυαλό του. Μόλις ολοκλήρωσε και το δωδέκατο πηγάδι επαναστάτησε, όμως ο Δαμιανός τον πολέμησε ξανά και αυτή τη φορά τον σκότωσε με τη βοήθεια του αλόγου του.
Σήμερα τα πηγάδια συνεχίζουν να υδρεύουν την περιοχή. Είναι χτισμένα από Ενετούς, πιθανόν τον 11ο αιώνα, όμως στη σπηλιά υπάρχει ένα απολίθωμα που μοιάζει με κεφάλι αλόγου, εκείνου που συνέβαλε στην οριστική νίκη ενάντια στον δράκο.
Νεραϊδοσπηλιά της Βάργιανης
Νεραϊδοσπηλιά της Βάργιανης, photo source itravelling.gr
Η Νεραϊδοσπηλιά της Βάργιανης βρίσκεται στις πλαγιές του Παρνασσού, λίγα χιλιόμετρα από το ομώνυμο χωριό. Μεταξύ άλλων σπηλαίων, είναι η πιο διάσημη, με σταλακτίτες και σταλαγμίτες ηλικίας πολλών χιλιάδων ετών. Σύμφωνα με τις δοξασίες και τους θρύλους των ντόπιων, στη σπηλιά αυτή κατοικούν εδώ και αμέτρητα χρόνια νεράιδες. Και δεν είναι μόνο η σπηλιά. Στην περιοχή του Παρνασσού υπάρχουν δεκάδες τοποθεσίες δίπλα σε ποτάμια, λίμνες και άλλες σπηλιές, όπου λέγεται πως κατοικούν αυτά τα μυστηριώδη και συνάμα ελκυστικά πλάσματα.
Οι τοποθεσίες αυτές έχουν δημιουργήσει μία πληθώρα θρύλων, ιστοριών και δοξασιών για τη συνύπαρξη ανθρώπων και νεραϊδών. Σύμφωνα με μία ιστορία, σε ένα χωριό του Παρνασσού ζούσε ένας νέος άντρας. Λάτρευε να περπατάει μόνος του στο δάσος και να κάνει βόλτες στα ποτάμια. Ένα πρωί, καθώς πήγαινε στο ποτάμι για να κάνει μπάνιο, είδε νεράιδες να γελάνε και να πλένουν τα μαντήλια τους. Κρύφτηκε για να μην τον δούνε και συνέχισε να παρατηρεί.
Μία από τις νεράιδες είχε απλώσει το μαντήλι της σ’ έναν βράχο και περίμενε να στεγνώσει. Ξαφνικά ο νεαρός πετάχτηκε μπροστά της και άρπαξε το μαντήλι. Μπορεί να μοιάζει ασήμαντο, αλλά σύμφωνα με άλλους θρύλους ,αν κάποιος πάρει στην κατοχή του το μαντήλι μιας νεράιδας, τότε εκείνη είναι υποχρεωμένη να τον ακολουθήσει και να ζήσει μαζί του. Ο νεαρός την πήρε μαζί του πίσω στο χωριό, και έζησαν μαζί πέντε ολόκληρα χρόνια. Έκαναν έναν γιο, όμως η ηρεμία αυτή δεν κράτησε πολύ.
Η νεράιδα δεν μπορούσε να ξεχάσει τη χαμένη της ελευθερία, όπως και το χαμένο της μαντήλι. Προσπαθούσε να το βρει, έψαχνε παντού, όμως ο νεαρός είχε φανεί έξυπνος, κρύβοντάς το όχι σε κάποιο συνηθισμένο μέρος, αλλά στην κάνη ενός όπλου. Όμως η νεράιδα ήταν διαφορετική από κάθε γυναίκα, και με κάποιον εξωπραγματικό τρόπο κατάφερε να ξεθάψει το μαντήλι της, να πάρει πίσω τη χαμένη ελευθερία της και να επιστρέψει πάλι στον δικό της κόσμο, αφήνοντας πίσω της τον άντρα και τον γιο τους.
Ο νεαρός έψαχνε χρόνια να ξαναβρεί τη νεράιδα, όμως ούτε την είδε ξανά, ούτε παντρεύτηκε άλλη γυναίκα. Ο γιος που απέκτησαν μεγάλωσε και συνέχισε τη γενιά του, ένας νεραϊδογέννητος ανάμεσα στους ανθρώπους.
Νεραϊδόσπηλιος
Τοποθετημένο κοντά στο Ηράκλειο, στο Αστρακιανό φαράγγι, κοντά στον τόπο γέννησης του Νίκου Καζαντζάκη, βρίσκεται το σπήλαιο με τις νεράιδες. Στη λίμνη που βρίσκεται στο εσωτερικό του, λατρεύτηκε η θεά Αθηνά, ενώ τα νερά της υδρεύουν την περιοχή και μέρος του Ηρακλείου.
Το σπήλαιο αυτό έχει γεννήσει με τη σειρά του πάμπολλες ιστορίες και λαϊκές παραδόσεις, πρωταγωνίστριες στις οποίες πανέμορφες νεράιδες. Ο πιο γνωστός θρύλος, είναι εκείνος του Λυράρη και της νεράιδας.
Κάποτε, ένας νεαρός περιοδεύων λυράρης, άκουσε το τραγούδι των νεραϊδών της σπηλιάς και πλησίασε. Εκείνες, ντυμένες μονάχα με τα λεπτοϋφασμένα πέπλα τους χόρευαν λουσμένες σ’ ένα απόκοσμο φως. Θαμπωμένος από την ομορφιά τους και το γλυκόλαλο τραγούδι τους, έπιασε τη λύρα του και συνόδεψε με τις νότες του το τραγούδι τους. Λάτρεψε εκείνη τη στιγμή, που την επανέλαβε ξανά, την επόμενη, τη μεθεπόμενη και κάθε άλλη μέρα από τότε.
Σταδιακά ξεχώρισε μια νεράιδα, την πιο όμορφη, και γρήγορα την ερωτεύτηκε. Δεν ήξερε τι να κάνει για να την πλησιάσει, και έτσι αποφάσισε να επισκεφθεί μια σοφή γριά για να τους δώσει τη συμβουλή της. Εκείνη άκουσε τα λόγια του και αναγνώρισε τον πόθο του στη φωνή του. Το σημαντικότερο, όμως, ήταν ότι ήξερε επακριβώς τι να κάνει. Έτσι λοιπόν τον συμβούλεψε, όταν πλησίαζε η ώρα να λαλήσουν οι πετεινοί, να αρπάξει από τα μαλλιά τη νεράιδα που ποθούσε και να την κρατούσε με όλη του τη δύναμη. Ο νέος έκανε ακριβώς αυτό. Έπαιξε τη μουσική, παρακολούθησε μαγεμένος τον χορό τους, και πριν ακούσει τον πρώτο πετεινό της μέρας, άρπαξε τη νεράιδα από τα μαλλιά. Εκείνη άρχισε να παλεύει σαν μανιασμένη, να χτυπιέται και να σπαρταράει, να αλλάζει μορφή, άλλοτε μοιάζοντας με εξωτικό πλάσμα, άλλοτε με σκύλο. Τη στιγμή που ο πρώτος πετεινός επιτέλους ακούστηκε, οι υπόλοιπες νεράιδες εξαφανίστηκαν, όχι όμως εκείνη. Πήρε πάλι τη μορφή που εκείνος λάτρευε, και με σκυμμένο κεφάλι τον ακολούθησε. Όμως χωρίς τη φωνή της. Δεν έβγαζε μιλιά. Του χάρισε έναν γιο, όμως και πάλι δεν άκουσε ποτέ τη φωνή της.
Ο νέος δεν ήξερε τι να κάνει, έτσι επέστρεψε πάλι στη σοφή γριά. Εκείνη, ως πάνσοφη που ήταν, γνώριζε την απάντηση. Επιστρέφοντας στο σπίτι ακολούθησε τα λόγια της. Πήρε στα χέρια τον γιο του, και μπροστά από το πυρωμένο τζάκι, απείλησε πως αν δεν άρχιζε να μιλάει θα πετούσε τον γιο τους στη φωτιά.
Όμως αυτό που ακολούθησε ούτε εκείνος το περίμενε, ούτε η σοφή γριά. Η νεράιδα πετάχτηκε πάνω του μανισμένη και άγρια, άρπαξε το παιδί της από τα χέρια του και εξαφανίστηκαν μαζί. Ο νέος τους έψαξε και της εκλιπαρούσε να γυρίσει πίσω, όμως δεν τους ξαναείδε ποτέ του.
Η νεράιδα επέστρεψε στις υπόλοιπες κοπέλες, όμως εκείνες δεν τη δέχτηκαν, επειδή την είχε αγγίξει άνθρωπος. Από τότε κάθεται μονάχη με το μωρό στην αγκαλιά της πάνω σ’ έναν βράχο κοντά στη σπηλιά και κλαίει. Όταν τα δάκρυά της γίνονται πολλά, θολώνουν το νερό της λίμνης και οι ντόπιοι ξέρουν πώς η νεράιδα κλαίει πάλι για την κατεστραμμένη της ζωή. Άλλοτε ακούν το κλάμα της, να κατεβαίνει από τις ομιχλιασμένες ρεματιές και τα νερά της σπηλιάς και μερικές φορές τον χρόνο, υπάρχουν κάποιοι που ορκίζονται πως τη βλέπουν να κάθεται στον βράχο της.
Σπηλιά του Δαμιανού, Φωτογραφίa: Ελένη Τράνακα, πηγή: www.meparea.gr
Σπήλαιο Πεντέλης
Το Σπήλαιο της Πεντέλης δεν θα μπορούσε να λείπε από το άρθρο. Είναι γνωστό επίσης ως Σπηλιά του Νταβέλη, από τον λήσταρχο που εικάζεται πως δρούσε στα μέρη εκείνα τον 19ο αιώνα, όπως επίσης και Σπήλαιο Αμώμων, από τους μοναχούς που αποτραβήχτηκαν εκεί για να ζήσουν ασκητικά, τους λεγόμενους Άμωμους.
Οι αρχαίοι Έλληνες βρέθηκαν στο σπήλαιο καθώς λάξευαν τον βράχο για το πεντελικό μάρμαρο. Ο θεός Πάνας, όπως στην Κεφαλλονιά, έτσι κι εδώ λατρεύτηκε μέσα στις σπηλιές, ενώ η χρήση του συνεχίστηκε από τους μοναχούς τη βυζαντινή περίοδο, και από τον Νταβέλη -αν οι ιστορίες ευσταθούν.
Η σπηλιά έχει συνδεθεί με πλήθος παραφυσικών υποθέσεων, όπως επίσης και ως χώρος διεξαγωγής μυστικών στρατιωτικών πειραμάτων του υπουργείου Εθνικής Αμύνης, βάση του ΝΑΤΟ, ο τόπος όπου ο Νταβέλης έκρυβε τους θησαυρούς του, όπως επίσης και χώρος όπου εθεάθησαν εξωγήινοι και ιπτάμενοι δίσκοι. Πυρηνικός εξοπλισμός αναφέρθηκε κάποτε πως κρυβόταν σε στοές και γιγάντιες υπόγειες αποθήκες. Υπάρχουν επίσης φήμες για υπόγειες σήραγγες που συνδέουν το σπήλαιο με διάφορα σημεία της Αττικής και της Αθήνας, όπως εκείνο που φημολογείται πως συνδέει τη σπηλιά με το Μέγαρο της Δουκίσσης Πλακεντίας, με την οποία ο Νταβέλης λέγεται πως είχε σχέση, αν και κάτι τέτοιο μάλλον δεν ευσταθεί, αν κοιτάξει κανείς τις χρονολογίες γέννησής τους.
Στο σπήλαιο έχει παρατηρηθεί αρνητική βαρύτητα, τα νερά μπορούν να αντιστέκονται και να κυλούν ανάποδα ή και να στάζουν προς τα πάνω, όπως και φαινόμενα που αφορούν τον ηλεκτρομαγνητισμό, λανθασμένες ενδείξεις μαγνητικών οργάνων, φακοί να ανάβουν και να σβήνουν τυχαία, παράξενα φώτα που έρχονται από το πουθενά, πονοκέφαλοι, απώλεια μνήμης, κρίσεις πανικού και άλλα περίεργα. Κάποια εξήγηση για τις μαγνητικές ανωμαλίες θα μπορούσε να είναι το ίδιο το υπέδαφος της σπηλιάς, που αποτελείται από σχιστόλιθο εμπλουτισμένο με γραφίτη, καθιστώντας ολόκληρο το βουνό έναν άριστο αγωγό ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων.
Ερασιτέχνες ερευνητές που βρέθηκαν εκεί, άκουσαν παράξενα τραγούδια στα αρχαία Ελληνικά, κατέγραψαν περίεργες σκιές και ήχους, ενώ ανέφεραν την ύπαρξη πνευμάτων, κακόβουλων φαντασμάτων και νεραϊδών.
Οι θρύλοι είναι ακριβώς αυτό, ιστορίες, που έρχονται από τα βάθη του χρόνου επιβιώνουν για αμέτρητα χρόνια κερδίζοντας δύναμη, φτάνοντας σ’ εμάς εμπλουτισμένες, δυνατές ιστορίες που εξάπτουν τη φαντασία και πυροδοτούν μια σειρά σκέψεων, ένα αμάλγαμα τρόμου, θαυμασμού και σκέψης.
Τα σπήλαια δεν παύουν να είναι απομονωμένα μικρά οικοσυστήματα, με σπάνια είδη να ζουν στα σκοτάδια τους, πουλιά, θηλαστικά, αμφίβια και ερπετά που πολλές φορές δεν ενδημούν σε κανένα άλλο οικοσύστημα του κόσμου. Υπήρξαν οι τόποι όπου τα ανθρώπινα είδη επιβίωσαν κατά τις περιόδους της Εποχής των Παγετώνων. Οι Νεάντερταλ έζησαν στα απύθμενα βάθη τους, όπως και ο Homo Sapiens σε περιόδους όπου οι κλιματικές συνθήκες επέβαλλαν αυστηρότερους κανόνες. Η μυστηριακή τους ατμόσφαιρα θα γεννάει για πάντα ιστορίες, θρύλους, που ίσως δεν είναι η πραγματική απεικόνιση του κόσμου μας, αλλά σίγουρα είναι ένα αξιοθαύμαστο απείκασμα μιας εναλλακτικής πραγματικότητας που επιβιώνει στα λημέρια της φαντασίας.
Πηγές:
http://www.spilaiodrakoukast.gr/index.php/to-spilaio/muthos
https://unknowngreece.gr/kastoria-sphlia-drakos
https://www.travelstyle.gr/des-ta-omorfotera-spilea-tis-eladas/
https://www.reniagoes.com/2015/09/i-magiki-melissani/
https://www.dinfo.gr/i-ypogeia-limni-tis-melissanis/
https://www.e-evros.gr/gr/pages/1110/h-sphlia-toy-kyklwpa-sth-makrh
https://www.tanea.gr/1998/10/12/greece/kathe-spilaio-krybei-ton-diko-toy-mytho/
https://el.wikipedia.org/wiki/
https://el.wikipedia.org/wiki/
http://paratiritis-news.gr/details.php?id=192015
http://www.cavedamianoszante.com/gr-damianos-cave.html
https://www.zakynthos.gov.gr/zakynthos-island/genika/mythoi-doxasies-paradoseis.html
http://parnassos-news.blogspot.com/2014/07/blog-post_5805.html