Η μαγεία της συγγραφής: συνέντευξη με την Αιμηλία Μπέλμπα

Η Αιμηλία Μπέλμπα αντίκρισε για πρώτη φορά αυτόν τον γκρίζο κόσμο στις 12 Νοεμβρίου του 1991 στην Αθήνα. Συγκεκριμένα το μεσημέρι, γιατί ποτέ δεν ήταν πρωινός τύπος. Τελειώνοντας το Λύκειο, πέρασε στο τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος της Σχολής Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Όμως, οι φιλοσοφικές της αναζητήσεις την οδήγησαν στο να αποφασίσει πως θα ασχολιόταν με κάποιον τρόπο με το γράψιμο και έτσι, πήγε σε μια Σχολή Δημοσιογραφίας (την οποία ναι, αυτήν τη φορά τέλειωσε). Στη συνέχεια, για τρία χρόνια ασχολήθηκε με το κομμάτι των διεθνών στο ποδόσφαιρο στο αθλητικό site «SentraGoal». Ακολούθησαν κάποια projects ως κειμενογράφος, μέχρι, που αποφάσισε, ότι το επόμενο της θύμα θα ήταν η λογοτεχνία.

Η μυθοπλασία του φανταστικού είναι αδιαμφισβήτητα μια περίπλοκη διαδικασία. Πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι η σύστασή της για το δικό σας συγγραφικό έργο και σε ποια πεδία κινείται η έρευνα σας για τη συνέπεια της;

Α.Μ. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι είναι τόσο δύσκολη διαδικασία, το αντίθετο μάλιστα. Για εμένα η μυθοπλασία του φανταστικού είναι μια διαδικασία μεταφορών, όποτε είναι πάρα πολύ εύκολο να εκτελεστεί και όσο πιο ελεύθερο αφήσεις τον εαυτό σου τόσο πιο αυθεντικό θα είναι το αποτέλεσμα. Η έρευνά μου κινείται πιο πολύ στο να δω πώς έχουν παρουσιάσει άλλοι καλλιτέχνες πριν από εμένα κάποιο θέμα, σε κάποιες ιστορικές λεπτομέρειες, για να είναι όσο πιο αληθοφανές γίνεται το αποτέλεσμα και στο γεωγραφικό κομμάτι, όσον αφορά τις τοποθεσίες που επιλέγω. Αλλά και πάλι η φύση του είδους είναι τέτοια, που θα μας συγχωρέσουν οι αναγνώστες και ένα μικρό ιστορικό λάθος ή μια ανακρίβεια. 

Πώς αντιλαμβάνεστε την άποψη πως η συγγραφή είναι μια πνευματική διαδικασία;

Α.Μ. Φυσικά και είναι, αλλά θα έλεγα πως είναι εξίσου και μια συναισθηματική διαδικασία. Αν αυτό που γράφεις δεν βγαίνει από την καρδιά σου, έστω και αν πρόκειται για κάποια σκοτεινά σημεία αυτής, τότε καλύτερα να μην το γράψεις.

Υπάρχουν σκηνές στα βιβλία σας τις οποίες «κόβετε» στην επιμέλεια;

Α.Μ. Ναι, όπως υπάρχουν και κάποιες που τις μεγαλώνω λίγο. Αλλά όσον αφορά αυτές που κόβω, είναι πάντα οι σκηνές σεξ, που είτε εξαφανίζονται τελείως είτε μικραίνουν αρκετά. 

Κρύβετε στα βιβλία σας μυστικά τα οποία μόνο ελάχιστοι αναγνώστες θα καταφέρουν να ανακαλύψουν;

Α.Μ. Ναι, αλλά δεν μπορώ να σας πω περισσότερα, γιατί μετά δεν θα είναι μυστικά!

Ως αναγνώστης και δημιουργός του είδους, γιατί πιστεύετε πως μας ελκύει το φανταστικό;

Α.Μ. Το φανταστικό μας ελκύει, γιατί μας κάνει να ξεφεύγουμε από την καθημερινότητα πιο πολύ από οποιοδήποτε άλλο λογοτεχνικό είδος και κρατά λίγο ή πολύ ζωντανό το παιδί ή τον ημίτρελο έφηβο, που κάποιοι έχουμε ακόμη μέσα μας.

Ποια η άποψη σας για τη θέση του είδους του φανταστικού στην Ελλάδα, σε όλες του τις πολιτιστικές εκφάνσεις;

Α.Μ. Νομίζω ότι είναι το πιο αδικημένο είδος, ιδιαίτερα αν μιλάμε για βιβλίο Έλληνα συγγραφέα. Ξέρω από πρώτο χέρι ότι αρκετοί μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι στην Ελλάδα αρνούνται έστω να διαβάσουν ένα βιβλίο του φανταστικού, για να δουν αν αξίζει να του δώσουν μια ευκαιρία. Ίσως φταίει ότι γενικά το φανταστικό πάει πλάι πλάι πολλές φορές με την ταμπέλα της «λογοτεχνίας για νεαρούς ενήλικες» και για κάποιον λόγο θεωρείται πως μη εφηβικής ηλικίας αναγνώστες δεν θα το διαβάσουν και άρα το απορρίπτουν οι μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι.

Πού βρίσκεται το πρώτο σας draft αυτή τη στιγμή;

Α.Μ. Είμαστε στην αρχή! Ρίχνουμε τα μπετά ακόμα!

Πού συναντάτε τους ήρωες σας; Έρχονται με την ιδέα ή συμβαίνει να προϋπάρχουν και να φέρουν την έμπνευσή της;

Α.Μ. Είναι οι πρώτοι που έρχονται και στη συνέχεια βάσει εκείνων χτίζεται η ιστορία. Ξεκινώ με τα πρόσωπα και τις αντιδράσεις τους σε πρώτο πλάνο και στη συνέχεια ασχολούμαι με το τι τους έκανε να αντιδρούν έτσι.

Γράφοντας τις ιστορίες σας έχετε εξαρχής τον επίλογο στο μυαλό σας, ή αφήνετε τους ήρωες σας να σας οδηγήσουν ως το τέλος;

Α.Μ. Κάπου στη μέση αποφασίζω πώς θα πάει ο επίλογος και σπάνια αλλάζω γνώμη. Γενικά πάντα πιστεύω ότι η πρώτη ιδέα είναι η σωστή. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν αλλάζω πράγματα, απλά δεν κάνω κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που είχα σκεφτεί εξαρχής. Πάντα κινούμαι γύρω από την ίδια βασική ιδέα.

Θεωρείτε ότι η οικονομική κρίση έχει πλήξει το βιβλίο και πώς;

Α.Μ. Πάρα πολύ και όχι μόνο το βιβλίο, αλλά γενικά τις εκδόσεις είτε μιλάμε για εφημερίδες είτε για περιοδικά. Ο κόσμος έχει λιγότερα χρήματα και είναι πιο επιλεκτικός στο πού θα τα δώσει και αυτό κάνει πολλές φορές τους εκδοτικούς οίκους να στρέφονται σε πιο «σίγουρες λύσεις» και να μην παίρνουν εύκολα ρίσκα, που μπορεί να έχουν να δώσουν κάτι καλλιτεχνικά, τα οποία πριν την οικονομική κρίση θα τα έπαιρναν.

 Mια “παραδοσιακή” ερώτηση: Ετοιμάζετε ή έχετε ήδη κάποιο επόμενο βιβλίο στο μυαλό σας;

Α.Μ. Έχω γράψει ένα δεύτερο βιβλίο, που είναι μια συνέχεια του πρώτου, αλλά μπορεί να διαβαστεί και μόνο του, όμως η τύχη του είναι ακόμη άγνωστη!

Κλείστε με μία ευχή για το Will o’ Wisps.

Α.Μ. Εύχομαι από καρδιάς να φέρνετε όλο και περισσότερους αναγνώστες πιο κοντά στον κόσμο του φανταστικού.