Τρολ: μικροί και μεγάλοι μπελάδες της σκανδιναβικής μυθολογίας
«Νωρίς το πρωί πριν ανατείλει ο ήλιος
κι ενώ τα πουλιά έψαλλαν γλυκά τραγούδια
το βουνίσιο Τρολ έκανε πρόταση γάμου στον όμορφο ιππότη
με την ψεύτικη και δόλια γλώσσα της
“Sir Mannelig, Sir Mannelig δεν θα με παντρευτείς
για όλα όσα θα σου δώσω;”
[...] Τέτοια δώρα θα δεχόμουν με χαρά
αν ήσουν χριστιανή
αλλά ξέρω ότι είσαι το χειρότερο βουνίσιο Τρολ,
σπόρος του Σατανά»
-Herr Mannelig, φολκλορικό τραγούδι της Σουηδίας
Art by Brian Broud
Κάνοντας μια μικρή αναδρομή στα παιδικά μας χρόνια, όταν για να κλείσουμε τα μάτια μας και να ταξιδέψουμε σε κόσμους ανάλαφρους και ονειρικούς, έπρεπε να δωροδοκηθούμε με ένα παραμύθι, θα μας έρθουν στον νου γιγάντια πλάσματα -ή και μικροσκοπικά- με υπεράνθρωπη δύναμη, αλλά ελάχιστη οξύνοια. Τα συγκεκριμένα όντα, που συνέχισαν να συντροφεύουν τους αναγνώστες φανταστικής λογοτεχνίας, κυρίως μέσω του ταξιδιού στη Μέση Γη, δεν είναι άλλα από τα γνωστά Τρολ.
Οι αρχαιότερες μνείες των Τρολ προέρχονται από τη Σκανδιναβία, όπου και γεννήθηκε ο μύθος. Οι γερμανόφωνοι λαοί της περιοχής χρησιμοποιούσαν τη λέξη για να περιγράψουν οτιδήποτε υπερφυσικό, και μάλιστα χθόνιο. Με μια απλή κουβέντα, μπορούσαν να σχετιστούν με τους γνωστούς μας γίγαντες ή ακόμα και να θεωρηθούν δαίμονες. Όταν, μάλιστα, η χριστιανική πίστη έκανε την εμφάνισή της στην πατρίδα των Βίκινγκς, ο όρος περιελάμβανε μέχρι και τους νεκρούς συγγενείς ενός ατόμου. Και σαφώς η έννοια ήταν αρνητική, γιατί ήταν συνυφασμένη με τη μαγεία, την οποία οι μονοθεϊστικές θρησκείες δεν δέχονταν, όπως οι παγανιστικές. Στην πορεία του χρόνου, ο όρος άρχισε να λαμβάνει τη σημασία που γνωρίζουμε εμείς σήμερα, καθώς η εξέλιξη της επιστήμης και η αστικοποίηση δεν επέτρεπε την πεποίθηση στη μαγεία. Η ύπαιθρος, όμως, παρέμεινε άγρυπνος φρουρός της λαογραφίας για να μας την προσφέρει απλόχερα σήμερα.
Αυτό που ίσως θα μπορούσε να ξεκαθαρίσει το τοπίο για την έννοια της λέξης troll, θα ήταν η ετυμολογική ανάλυση. Κι αυτή, όμως, είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί, καθώς η λέξη έχει άγνωστη γερμανική προέλευση κι άρα υπάρχουν μόνο πιθανές σημασίες. Ανάμεσα σε αυτές διακρίνονται οι εξής: να τσαλαπατάς, να κάνεις μαγικά, να στριφογυρίζεις. Αν κάποιος έλεγε πως αυτές οι σημασίες δεν του θυμίζουν τα περί ου ο λόγος πλάσματα, θα ψευδόταν.
Όσον αφορά την εξωτερική εμφάνιση των Τρολ, φαίνεται πως είναι ανθρωπόμορφα, με φύλα και εκφάνσεις, όπως τα περισσότερα μυθικά όντα. Ωστόσο, δεν είναι ελκυστικά και πάντα περιγράφονται ως άσχημα και αποκρουστικά. Κάποιες φορές έχουν μεγάλη μύτη, πολλαπλά κεφάλια, πλατιά μάτια ή και μονάχα ένα. Τα μαλλιά τους δεν είναι ποτέ περιποιημένα, ενώ τα χαρακτηριστικά των προσώπων τους είναι άγρια και παραμορφωμένα.
Τα Τρολ είναι, επίσης, είτε μεγαλόσωμα είτε νάνοι, αλλά και στις δύο περιπτώσεις παρουσιάζουν περιορισμένη νοητική λειτουργία. Το δυνατό τους σημείο είναι η σωματική ισχύς τους και ο στενός δεσμός που έχουν με τη φύση. Βέβαια, δεν αποτελούν πάντοτε μια βοηθητική παρουσία, καθώς είναι γνωστά για τις καταστροφές δέντρων και τις εκτοξεύσεις ογκόλιθων σε πιθανά ξεσπάσματά τους ή σε επιθέσεις ανθρώπων. Τα συγκεκριμένα Τρολ αναπαρίστανται πιο συχνά στη λογοτεχνία, ενώ στα παραμύθια συνηθίζουν να είναι οι πανούργοι φύλακες γεφυρών που θέτουν ένα δύσκολο αίνιγμα στον διαβάτη.
Τα πιο μικρόσωμα Τρολ, που μπορεί να έχουν το μέγεθος κι ενός μικρού παιδιού, δεν είναι τόσο ρωμαλέα, όπως οι γίγαντες. Δεν είναι όμως κι έρμαια των καταστάσεων. Ιδιαίτερα τα θηλυκά Τρολ, διαθέτουν γλυκιά φωνή και μαγικές δυνάμεις δοσμένες από τη φύση, με τις οποίες μπορούν να ελέγξουν το μυαλό των ανθρώπων· τους αποκοιμίζουν, τους αποπροσανατολίζουν, τους προκαλούν παραισθήσεις, προσπαθούν με κάθε δυνατό τρόπο να τους φέρουν κοντά τους, όχι με τις αγνότερες προθέσεις.
Η συγκεκριμένη τακτική θυμίζει τη Huldra, που επίσης αποτελεί μέρος της σκανδιναβικής μυθολογίας και κατατάσσεται στην οικογένεια των Τρολ. Πρόκειται για ένα σαγηνευτικό πλάσμα, όχι άσχημο, όπως τα άλλα Τρολ, που ελκύει άντρες στα βουνά που κατοικεί. Ο θρύλος την παρουσιάζει πανέμορφη, ενώ αντί για πόδια της δίνει ουρά ζώου.
Η Huldra αποζητά ως επί το πλείστον την ηδονή και δείχνει βαθιά ευγνωμοσύνη στα αρσενικά που παγιδεύει κι εν τέλει της τη δίνουν. Δεν είναι όμως όσο ρηχή φαίνεται, καθώς ένας μύθος τη θέλει να προσφέρει τύχη σε έναν νεαρό ψαρά, ο οποίος ήξερε ότι δεν έπρεπε να σχολιάσει την ουρά της κι απλώς της ορμήνευσε να χαμηλώσει τη φούστα της. Σε έναν άλλο μύθο, εκδικείται τον εραστή της που περηφανευόταν για τη σχέση τους, την οποία τον είχε παρακαλέσει να κρατήσουν κρυφή. Βλέπουμε, λοιπόν, πως η Huldra δεν είναι μονάχα μια σκανδιναβική Succubus, αλλά ένα πλάσμα που πρέπει να ικανοποιείται συνεχώς και με κάθε τρόπο.
Όσον αφορά τον γάμο, μετά την εξάπλωση του χριστιανισμού, η Huldra υποτίθεται πως μπορούσε να γλιτώσει από τη φύση της αν παντρευόταν έναν χριστιανό. Μόνο έτσι θα μπορούσε να αποβάλλει την ουρά της και κατ’ επέκταση να γίνει θνητή. Είτε όμορφη πλανεύτρα, είτε κακοσχηματισμένος νάνος, η τύχη της ψυχής της βρισκόταν αποκλειστικά στα χέρια ενός χριστιανού που έπρεπε να αποφασίσει αν θα την έσωνε. Τέτοιοι μύθοι μάλιστα παρουσιάζονται και σε φολκλορικά τραγούδια, όπως το Ser Mannelig, όπου μια γυναίκα Τρολ παρακαλάει έναν χριστιανό να την παντρευτεί με ένα σωρό ανταλλάγματα. Εκείνος, όμως, αρνείται.
Μια άλλη μορφή μικρόσωμου Τρολ είναι τα Trow, που θυμίζουν τους ιδιαίτερους φίλους μας και στην ονομασία. Ο συγκεκριμένος μύθος προέρχεται από τα νησιά Orkney και Shetland της Σκωτίας. Τα Trow είναι κοντά και άσχημα πλάσματα, κυρίως νυκτόβια. Όπως οι Σκανδιναβοί συγγενείς τους, έτσι κι αυτά προκαλούν αναστάτωση με το συνήθειό τους να εισβάλουν σε ανθρώπινα σπίτια ή να κλέβουν ζωντανά που αντικαθιστούσαν με ασθενικές απομιμήσεις. Για να τα κρατήσει κανείς μακριά, μπορούσε να προσφύγει σε κάθε αντικείμενο φτιαγμένο από σίδερο, στο οποίο φαίνεται να είναι ευαίσθητα. Πάντως, ήταν πιο ανεκτικά από τα αδέξια Τρολ, καθώς λάτρευαν τη μουσική και τον χορό, ενώ το νησί Shetland προσπαθούσε να δει τη θετική πλευρά της εισβολής τους στα σπίτια των θνητών. Λεγόταν, δηλαδή, πως αν το Trow άφηνε κάτι φεύγοντας, οι νοικοκυραίοι θα είχαν καλή τύχη.
Αυτά τα κάθε άλλο παρά φιλικά όντα, συνηθίζουν να ζουν σε κοινωνίες, αλλά χωρίς ιεραρχία. Η βίαιη φύση τους δεν τους επιτρέπει τη δημιουργία θεσμών, οπότε κυριαρχεί ο νόμος περί ανωτερότητας του δυνατότερου. Μπροστά σε καθετί θρησκευτικό, όμως, δεν παρουσιάζουν την ίδια πυγμή, γεγονός που προϋπήρχε του χριστιανισμού. Ήδη από τα χρόνια που κυριαρχούσε στη Σκανδιναβία ο παγανισμός, ο κυριότερος εχθρός των Τρολ ήταν το σφυρί του Θορ, Mjölnir, όπως μας πληροφορεί η Prose Edda. Κατά γενική ομολογία, οι περισσότερες αρχαίες αναφορές των Τρολ τα παρουσιάζουν ευάλωτα στο Mjölnir, που πιθανόν να σημαίνει κεραυνός, κι άρα η ευαισθησία τους σχετίζεται με το φως, η οποία κάνει σποραδικά την εμφάνισή της στην παγκόσμια λογοτεχνία κάθε εποχής.
Όταν εξαπλώθηκε ο χριστιανισμός, τα Τρολ δαιμονοποιήθηκαν περισσότερο και παρουσιάζονταν ως απαγωγείς ή δολοφόνοι χριστιανών, ανδρών και γυναικών. Πολλές φορές συσπειρώνονταν σε καταστροφικές ομάδες και λεηλατούσαν χωριά ανθρώπων και φυσικά, εκκλησίες. Ωστόσο, το κουδούνισμα μιας καμπάνας ήταν αρκετό για να τα σκοτώσει ή ακόμα και η προφορά του ονόματός τους από έναν χριστιανό. Και για τα Trow ο κρυπτονίτης τους ήταν μία ανοιχτή Βίβλο ή έναν απλωμένο σταυρό.
Art by Brian Broud
Τα πιο ευάλωτα θύματα των Τρολ ήταν τα βρέφη, και κυρίως τα αβάφτιστα. Στα μεσαιωνικά χρόνια, οι γονείς απέφευγαν να αφήσουν τα νεογνά τους μοναχά, γιατί φοβόντουσαν ότι θα έπεφταν θύματα απαγωγής. Τα Τρολ, όμως, πάντα άφηναν δικά τους μωρά στη θέση αυτών που άρπαζαν. Όταν οι γονείς συνειδητοποιούσαν αυτή την αλλαγή, συνήθως κακομεταχειρίζονταν τα μωρά Τρολ, ώστε το κλάμα τους να προσελκύσει τους γονείς τους. Διαφορετικά, έπρεπε να ακολουθήσουν το μονοπάτι του ρίσκου και να αναζητήσουν οι ίδιοι τα παιδιά τους, πολλές φορές χωρίς θετικό αποτέλεσμα. Όσον αφορά τον σκωτσέζικο μύθο, η ελπίδα χανόταν μαζί με το κλεμμένο μωρό. Τα Trow δεν είχαν σκοπό να πάρουν πίσω ό,τι άφηναν, διότι ήταν ασθενικής κράσης και σύντομα πέθαιναν. Επρόκειτο για την ίδια τακτική που ακολουθούσαν με τα ζώα, γι’ αυτό κι ήταν υψίστης σημασίας να προστατεύονται οι λεχώνες και τα κοπάδια.
Ο φόβος απέναντι στα μυθικά αυτά όντα ήταν τόσο βαθύς στη μεσαιωνική κοινωνία, που έβρισκε κανείς αναφορές τους στους σκανδιναβικούς, νομικούς κώδικες. Υπήρχαν αρκετές διατάξεις που απαγόρευαν οποιεσδήποτε συναναστροφές με Τρολ, αν και ποτέ δεν ήρθαν στο φως υποθέσεις με μαγεία τέτοιου είδους. Ο φόβος και το μίσος ήταν μεγάλα κι ακόμα και η λέξη εκλαμβανόταν ως βωμολοχία, πόσο μάλλον να θελήσει κανείς να τα προσεγγίσει.
Η νομοθεσία εντούτοις, δεν είναι η μόνη γραπτή πηγή που διαθέτουμε για τον μύθο των Τρολ. Αντίθετα, οι περισσότερες πληροφορίες προέρχονται από τη λογοτεχνία, όπου και συνεχίζουν να παίζουν σημαντικό ρόλο μέχρι σήμερα.
Μία από τις γνωστότερες αναφορές των Τρολ στην τέχνη της κειμενογραφίας είναι τα παραμύθια του Askeladden, μια σειρά από νορβηγικούς μύθους με πρωταγωνιστή τον προαναφερθέντα ήρωα. Μία από τις ιστορίες περιγράφει τη συνάντησή του με ένα Τρολ, το οποίο τρομοκρατούσε τα αδέρφια του κάθε φορά που πήγαιναν στο δάσος να κόψουν ξύλα, με σκοπό την οικονομική ανακούφιση του πατέρα τους. Ο εύστροφος Askeladden, που πάντα έβρισκε τον τρόπο να φέρει σε πέρας κάθε αποστολή, παρουσίασε τον εαυτό του στο Τρολ ως δυνατότερό του. Στύβοντας ένα κομμάτι τυρί, το οποίο το ανόητο πλάσμα πέρασε για πέτρα, κατέστησε τον εαυτό του αξιοσέβαστο και στο τέλος μπόρεσε να κόψει τα ξύλα που χρειαζόταν ο πατέρας του. Η ιστορία βέβαια συνεχίζει να εξυψώνει τον ευφυή άνθρωπο σε βάρος του άμυαλου τέρατος, με τον πρώτο να προκαλεί τον δεύτερο σε μια μονομαχία... φαγητού! Κι ενώ ο Askeladden έβαζε το γεύμα του σε έναν σάκο που είχε κρύψει κάτω από την μπλούζα του, το Τρολ καταβρόχθιζε λαίμαργα το γεύμα. Έπειτα, ο Askeladden έκοψε την υφασμάτινη κοιλιά του και υπέδειξε στο Τρολ να τον μιμηθεί. Το αποτέλεσμα ήταν να πεθάνει και ο Askeladden να κλέψει τον χρυσό του για να πληρώσει τα χρέη του πατέρα του.
Τις περισσότερες πληροφορίες, βέβαια, για το πώς οι άνθρωποι αντιμετώπιζαν τα Τρολ στη ενδιάμεση μεσαιωνική περίοδο της βόρειας Ευρώπης, τις λαμβάνουμε από την Prose Edda, μια πλούσια πηγή σε ό,τι αφορά τους σκανδιναβικούς μύθους. Ένα από τα κεφάλαιά της, με τίτλο Gylfaginning, μιλάει για την περιπλάνηση ενός βασιλιά, ο οποίος επιθυμεί να μάθει την πηγή δύναμης των θεών. Αλλάζοντας αμφίεση και όνομα, καταφέρνει να συνομιλήσει μαζί τους και στο τέλος πληροφορείται για την ύπαρξη θηλυκών Τρολ στο Σιδηρούν Δάσος. Η εμφάνιση των γυναικών αυτών ταιριάζει με τις περιγραφές ενός άλλου παραμυθιού της Prose, με τίτλο Bragi the Old. Και στις δύο περιπτώσεις, τα Τρολ παίρνουν την αποκρουστική μορφή που έχει εντυπωθεί στη συνείδηση του κάθε αναγνώστη, είναι ενωμένα με τα στοιχεία της φύσης και διαμένουν σε δύσβατα σημεία της.
Τον 19ο αιώνα, σε μία ακόμα σειρά νορβηγικών παραμυθιών που συνέλεξαν ο Peter Asbjornsen και ο Jorgen Moe, δεν απουσιάζουν τα περιβόητα Τρολ με τη λαίμαργη φύση και την τερατώδη εμφάνιση. Άλλοτε είναι οι γιγαντόσωμοι θύτες που ελλοχεύουν κάτω από τις γέφυρες και στο τέλος πέφτουν θύματα της αφέλειάς τους, κι άλλοτε επιτίθενται σε ανθρώπινες συνοικίες με σκοπό να απαγάγουν γυναίκες. Τραυματίζονται όμως από το χτύπημα μιας καμπάνας και μένουν για πάντα σημαδεμένα. Αυτές οι ιστορίες είναι η απόδειξη πως η λαογραφία γύρω από τα Τρολ έμεινε αναλλοίωτη στους αιώνες, χάρη στους ανθρώπους που κατοικούσαν εκτός πόλεων. Είναι πολύ πιθανόν να συνέχισαν να πιστεύουν στα αλλόκοτα αυτά πλάσματα μέχρι τότε.
Art by Brian Broud
Στο δεύτερο μισό του ίδιου αιώνα, ο παγκοσμίου φήμης Henrik Ibsen (Ερρίκος Ίψεν) συνθέτει ένα δραματικό έργο με τίτλο Peer Gynt. Επηρεασμένος από τη μυθολογία του τόπου του, γράφει για τη συνάντηση του ήρωά του με μια ομάδα Τρολ στις δύσβατες, ορεινές περιοχές της Νορβηγίας. Οι περιγραφές των Τρολ ποικίλουν σε σχέση με ό,τι γνώριζαν μέχρι στιγμής οι αναγνώστες δίνοντάς τους χαρακτηριστικά ζώων. Μία ακόμα βασική διαφορά, είναι η ύπαρξη ενός έξυπνου Τρολ, του βασιλιά των κτηνόμορφων πλασμάτων. Ο πρωταγωνιστής, μάλιστα, ενστερνίζεται την άποψή του που θέλει να θέτουμε ως προτεραιότητα τον εαυτό μας και όχι τη γνώμη του κόσμου.
Προχωρώντας στον χρόνο, φτάνουμε στα πιο γνωστά δημιουργήματα της λογοτεχνίας του φανταστικού, που δεν είναι άλλα από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών (The Lord of the Rings) και το Χόμπιτ (The Hobbit). Ο J. R. R. Tolkien δεν παραλείπει να προσθέσει στον φανταστικό του κόσμο και τα ταραχώδη Τρολ δίνοντας τους μία φύση, αλλά αρκετές ταυτότητες. Τα Τρολ της Μέσης Γης χωρίζονται σε Πετραία, για το οποία ο ήλιος είναι κάτι σαν το βλέμμα της Μέδουσας και τα μετατρέπει σε πέτρα (αναφορές γίνονται και στο Χόμπιτ, όπου συνδέονται με τα Τρολ των λόφων) και σε Τρολ της Σπηλιάς, τα οποία φέρουν λέπια σαν δράκοι ενώ το αίμα τους έχει μαύρο χρώμα. Ένα τέτοιο αντιμετώπισε με επιτυχία ο πρωταγωνιστής του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, Φρόντο. Περιστασιακά αναφέρονται κι άλλα Τρολ συνδεδεμένα με άλλα στοιχεία και μέρη της φύσης, ωστόσο όλα ακολουθούν το μοτίβο του γιγαντόσωμου, απεχθούς και βίαιου πλάσματος. Δεν είναι τυχαίο πως ο Sauron χρησιμοποιεί τα Τρολ σαν στρατιώτες του.
Μία ακόμα αναπαράσταση των Τρολ που φαίνεται να ακολουθεί πιστά τη σκανδιναβική λαογραφία, βρίσκεται στο πρώτο βιβλίο του Harry Potter, τη Φιλοσοφική Λίθο (The Philosopher's Stone) μέσω ενός ατυχούς συμβάντος. Τη νύχτα του Halloween κι ενώ όλοι γιόρταζαν αμέριμνοι τη γιορτή των πνευμάτων, η μικρή Ερμιόνη συνάντησε έναν γκρίζο γίγαντα με κοντά πόδια, πλατιά αυτιά και δυσάρεστη οσμή. Το φρικτό τέρας δεν ήταν παρά ένα Τρολ που κατανικήθηκε από τον Ρον, έχοντας μάθει επιτέλους να προφέρει σωστά το ξόρκι Wingardium Leviosa. Το Τρολ, φυσικά, δεν βρέθηκε τυχαία στο οικοτροφείο μάγων. Ο Voldemort εκμεταλλεύτηκε τη βίαιη φύση του με σκοπό να επιφέρει σοβαρές ζημιές. Και εδώ, όπως και στη Μέση Γη, τα Τρολ δεν δρουν απαραίτητα αυθαίρετα, αλλά στρατολογούνται από τους κακούς της ιστορίας.
Τέλος, αξίζει να αναφερθεί η τριλογία Trylle της Amanda Hocking, στην οποία τα πρωταγωνιστικά πλάσματα φέρουν μικρές ομοιότητες με τα Τρολ. Εκτός του ότι ο τίτλος μοιάζει αρκετά με τη λέξη Troll, το σύστημα της κοινωνίας των Trylle λειτουργεί με την αλλαγή παιδιών τους με βρέφη θνητών. Αυτό θυμίζει αρκετά τις φοβίες των μεσαιωνικών Σκανδιναβών. Ένα ακόμα κοινό σημείο, είναι ο δεσμός με τη φύση και η κατοίκηση σε δάση. Όταν τα άλλοτε μωρά μεγαλώνουν και επιστρέφουν στις οικογένειές τους, αυτές τους υποδέχονται σε πέτρινα οικήματα κάτω από τη χλωρή βλάστηση. Κατά τα άλλα, όμως, το μοτίβο θυμίζει περισσότερο τα νεραϊδοπαίδια, μια ιστορία για άλλον χωροχρόνο.
Στη σύγχρονη οπτικοακουστική παραγωγή, τα Τρολ δεν λείπουν και από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Θα αναφερθούν μερικά αντιπροσωπευτικά παραδείγματα, όπως το Troll & I, στο οποίο ο νεαρός Otto συναντά έναν γίγαντα στα δάση της Σκανδιναβίας στην πρώτη φάση του Ψυχρού Πολέμου. Το Τρολ δεν αναπαρίσταται δαιμόνιο και εχθρικό απέναντι στον άνθρωπο, όπως συνηθιζόταν στην προγενέστερη λογοτεχνία, καθώς εκείνο και ο Otto γίνονται αχώριστοι φίλοι και αντιμετωπίζουν παρέα κάθε περιπέτεια που μπαίνει στο διάβα τους.
Μια πιο άγρια μορφή αποτελεί ο Trundle, χαρακτήρας του γνωστού MOBA παιχνιδιού League of Legends. Ο Trundle είναι ένα σκληροπυρηνικό Τρολ με μαγικές δυνάμεις, που σχετίζονται κυρίως με τον πάγο. Θυμίζει σε πολλά σημεία τους αντιήρωες της Prose Edda, εξαιτίας της άχαρης φύσης του, της επιθετικότητάς του και των εξωτερικών χαρακτηριστικών του.
Τα Τρολ κάνουν σποραδικά την εμφάνισή τους και σε παιχνίδια που έχουν βασιστεί σε βιβλία φαντασίας, όπως το The Witcher και το Lord of the Rings. Στο ομώνυμο παιχνίδι του πρώτου βιβλίου, συναντά κανείς Τρολ στο The Witcher 2: Assassins of Kings και στο The Witcher 3: Wild Hunt. Για τη δεύτερη περίπτωση, έχουμε το παράδειγμα του Battle for Middle Earth II. Και σε αυτά τα παιχνίδια, η μυθολογία που κληροδότησαν οι βόρειες χώρες δεν απέχει πολύ από τη σύγχρονη αναπαράσταση.
Αξίζει, επιπλέον, να αναφερθεί η μαύρη κωμωδία του 1986, Troll, όπου μια οικογένεια έρχεται σε επαφή με το μαγικό ον, αφού αυτό χρησιμοποίησε σαν ξενιστή το μικρότερο μέλος της, τη Wendy. Πρόκειται για μία ακόμα ιστορία ευτράπελων που προκλήθηκε από τι άλλο; Ένα πονηρό Τρολ, καθόλου χαριτωμένο σαν αυτά που μας έδωσε η DreamWorks Animation, το 2016.
Έμπνευση για την παιδική ταινία Trolls δεν αποτέλεσε τόσο η μυθολογία, όσο οι κούκλες που δημιουργήθηκαν από τον Thomas Dam. Όλοι λίγο πολύ μεγαλώσαμε έχοντας έναν αντιπρόσωπο των Good Luck Trolls, με τα χρωματιστά, πεταχτά μαλλιά και τις ποικίλες φορεσιές, χάρις τον Δανό ξυλουργό. Κατά καιρούς, πολλά καρτούν και παιδικές ταινίες έπλασαν ήρωες με βάση τα Dam Trolls, ήδη από τη δεκαετία του 1990, και θα συνεχίσουν μέχρι και την επόμενη, αφού τα Trolls θα επιστρέψουν στη μεγάλη οθόνη το 2020.
Συνοψίζοντας, αν ποτέ βρεθείτε σε κάποιο απομονωμένο βουνό της Νορβηγίας ή σε μια γέφυρα περικυκλωμένη από ομίχλη, αν ακολουθήσετε μια γλυκιά φωνή σε ένα σκοτεινό δάσος, αν κάνετε το λάθος να εγκαταλείψετε γιορτή Halloween χωρίς συντροφιά ή αφήσετε το μωρό σας μοναχό του, θα πρέπει να είστε έτοιμοι για τη μεγαλύτερη αναμέτρηση της ζωής σας!
Πηγές:
https://www.lifeinnorway.net/norwegian-trolls/
https://www.nightbringer.se/lair_huldra.html
https://mythology.net/norse/norse-creatures/troll/
https://terry-graves.com/norse-trolls-mythology-folklore/
http://www.mythicalcreaturesguide.com/page/Huldra
http://www.medievalists.net/2015/01/trolls-middle-ages/
http://www.orkneyjar.com/folklore/trows/index.html
https://en.wikipedia.org/wiki/Troll_doll