Merfolk, οι μυθικοί λαοί του βυθού της θάλασσας
I have heard the mermaids singing, each to each.
I do not think that they will sing to me.
I have seen them riding seaward on the waves
Combing the white hair of the waves blown back
When the wind blows the water and back.
We have lingered in the chambers of the sea
By sea-girls wreathed with seaweed red and brown
Till human voices wake us, and we drown.
- T.S. Eliot,
"The Love Song of J. Alfred Prufrock"
Art by Iain McCaig
Συχνά, όταν ένα καράβι είναι χαμένο μέσα στη θάλασσα και τα κύματα, οι ναυτικοί αρχίζουν και παραλογίζονται και φτιάχνουν ιστορίες για μυθικά πλάσματα. Ο C.J.S. Thompson αναφέρει στο βιβλίο του The Mystery and Lore of Monsters ότι «οι παραδόσεις που αφορούν πλάσματα που είναι μισά άνθρωποι και μισά ψάρια, υπάρχουν εδώ και χιλιάδες χρόνια». Οι Merfolk εμφανίζονται σε μια πληθώρα παραδόσεων παγκοσμίως. Το γεγονός ότι μπορείς να τους βρεις σε πάρα πολλούς πολιτισμούς, ενισχύει την ιδέα ότι μπορεί να ήταν ή και να είναι αληθινοί. Μάλιστα, αρκετοί είναι εκείνοι που αφιέρωσαν κόπο και χρόνο για την αναζήτησή τους.
Η λέξη Merfolk προέρχεται από το Old English mere-, που σημαίνει θάλασσα, ωκεανός κλπ. Κοινώς, το mere- είναι ένα πρόθεμα που δηλώνει το μισό θαλασσινό πλάσμα, όπως είναι η mercow, το merswine και το mersnake. Ενώ, το folk δηλώνει τον λαό. Όπως καταλάβατε, μιλάμε για τους λαούς της θάλασσας.
Αν και ζουν για πολλά χρόνια και κατέχουν εξωπραγματικές δυνάμεις, γενικά απεικονίζονται ως θνητοί. Κάποιοι τους περιγράφουν ως κακόβουλους, κάποιοι ως καλοπροαίρετους. Οι Merfolk είναι άντρες και γυναίκες, αν και οι τελευταίες είναι πιο γνωστές στις ιστορίες. Από τη μέση και πάνω έχουν ανθρώπινη μορφή, ενώ από τη μέση και κάτω δεσπόζει μια ουρά ψαριού. Βέβαια, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία Merfolk έχουν στην πλάτη τους και ένα ραχιαίο πτερύγιο, το οποίο έχει το ίδιο χρώμα με την ουρά τους. Τα λέπια της ουράς ποικίλουν όσον αφορά το χρώμα. Άλλα είναι κόκκινα, άλλα είναι γαλάζια. Όπως επίσης, κάποιες ουρές μπορούν να είναι και πολύχρωμες. Το πιο συνηθισμένο χρώμα, πάντως, είναι το πράσινο της θάλασσας.
Τα μαλλιά τους είναι συνήθως μακριά, σε χρώματα καφέ, πράσινα, μαύρα, σκουρο-πράσινα, τιρκουάζ, γαλάζια, βιολετί, άσπρα ή ασημένια. Με λίγα λόγια, ό,τι χρώματα του ωκεανού μπορεί να φανταστεί κανείς. Τα μάτια τους, επίσης, μπορούν να έχουν διάφορες αποχρώσεις.
Λέγεται ότι οι Mermaids έχουν πολύ όμορφες φωνές, ικανές να μαγέψουν τον οποιονδήποτε και ίσως να τον οδηγήσουν και στον… θάνατο. Συχνά είναι ξαπλωμένες πάνω στα βράχια, χτενίζοντας τα μαλλιά τους με ένα καθρεφτάκι στο χέρι και τραγουδάνε για να μαγέψουν τα πλοία που περνάνε. Κανένας δεν μπορεί να αντισταθεί στον ήχο της φωνής τους και έτσι οι ναυτικοί καταλήγουν να οδηγούν τα καράβια προς το μέρος τους, πέφτοντας πάνω στα βράχια και τσακίζοντάς τα. Οι Mermaids θεωρούνταν από παλιά η κύρια αιτία των θαλάσσιων ναυαγίων.
Κατοικούν σε ωκεανούς, υφάλους, νησιά και συμπλέγματα νησιών, όπως είναι η Καραϊβική. Ζουν σε ένα βασίλειο στον βυθό της θάλασσας, κι εκεί πηγαίνουν και τους φυλακισμένους τους. Από αυτό το γεγονός, πολλοί ναύτες άρχισαν να πιστεύουν ότι το να δεις μια Mermaid ήταν κακό σημάδι.
Οι Merfolk μπορούν να φάνε πράγματα που οι άνθρωποι δεν μπορούν: κοράλλια, ωμά ψάρια, ωμά οστρακόδερμα, θαλάσσιες ανεμώνες, πλαγκτόν, ωμά κεφαλόποδα και υποθαλάσσια μαλάκια, καθώς και ωμά υποθαλάσσια φυτά.
Ένας θρύλος λέει ότι το φιλί της Mermaid μπορούσε να σώσει έναν άνθρωπο από μοιραίο πνίξιμο και αρκετοί είχαν επιχειρήσει να κλέψουν ένα. Το φιλί αυτό μπορούσε να δώσει την ικανότητα της αναπνοής μέσα στο νερό. Φυσικά, είχαν απώτερο σκοπό: να ψάξουν χαμένους θησαυρούς στον βυθό, για όση ώρα ήθελαν.
Gaston Hoffmann Sirene 1926
Η αλήθεια είναι ότι δεν θα αναφερθούμε εκτεταμένα στους Mermen, επειδή δεν είναι διάσημοι στις θαλασσινές ιστορίες. Έχουν χαρακτηριστικά μαλλιά που μοιάζουν με φύκια, μούσια και τρίαινες. Ανάλογα με την κουλτούρα που τους βλέπουμε, οι Mermen μπορούν να απεικονίζονται ως πλάσματα που μοιάζουν με χοίρους (Ιρλανδική μυθολογία) ή ως όμορφοι, γενειοφόροι χρήστες μαγικών φίλτρων, ικανών να θεραπεύσουν ή και να καταραστούν τους άλλους (φινλανδική μυθολογία). Οι αρσενικοί Merfolk έχουν τη συνήθεια να κάθονται πάνω σε έναν βράχο και να αναζητούν με το μάτι ναυαγισμένα πλοία που κουβαλούν brandy.
Οι Merfolk είναι γνωστοί με πολλά ονόματα ανά γεωγραφική περιοχή: Ben-Varry (Isle of Man, Mermaid), Ceasg (Scottish Highland), Dinny-Mara (Isle of Man, Merman), Liban (σε σκαλίσματα εκκλησιών), Rhine Mermaid (Γερμανία), Merrow (Ιρλανδία), Tritons (Μεσόγειος, Mermen). Για τη Μεσαιωνική Εκκλησία, οι Mermaids αναπαριστούσαν τη ματαιοδοξία και τη λαγνεία. Κάποιοι πίστευαν ότι οι Σειρήνες ήταν Merfolk, είχαν ουρά ερπετού (Δυτικό ευρωπαϊκό φολκλόρ) ή ότι τα δάκρυα τους μετατρέπονταν σε μαργαριτάρια (Κινεζικό φολκλόρ). Κάποια άλλα πλάσματα του νερού που φέρουν ομοιότητες είναι οι Νύμφες της θάλασσας, όπως οι Oceanids (Ωκεανίδες) και οι Nereids (Νηρηίδες).
Όπως προαναφέραμε, υπάρχουν πολλές εκδοχές Mermaids ή Mermen στην παγκόσμια παράδοση. Ας τις δούμε αναλυτικά:
Βαβυλώνιοι:
Οι κάτοικοι της Μεσοποταμίας λάτρευαν επτά θαλασσινούς, ημίθεους, ιχθυόμορφους σοφούς, ονόματι Apkalla είναι η πρώτη πηγή που έχουμε. Λέγεται πως στάλθηκαν από τον Ea ή Enki στους ανθρώπους, για να τους διδάξουν τις τέχνες, τις επιστήμες και όλες τις άλλες όψεις του πολιτισμού. Σήμερα, μπορεί κανείς να δει στο μουσείο του Λούβρου μία τοιχογραφία που απεικονίζει έναν από τους σοφούς, τον Oannes (ή Uanna, ή Adapa) ως Merman, με ουρά ψαριού.
Art by Virginia Lee
Σύριοι και Φιλισταίοι:
Από την άλλη, οι Σύριοι λάτρευαν μια σημιτική Mermaid που ήταν θεά του φεγγαριού. Την ονόμαζαν Atargatis, ενώ οι Φιλισταίοι τη γνώριζαν ως Derceto. Δεν θεωρείται παράλογο ότι μια θεά του φεγγαριού απεικονιζόταν ως γοργόνα, καθώς είναι γνωστό ότι το φεγγάρι επηρεάζει την κίνηση των νερών. Η Atargatis ή Derceto είναι μία από τις πρώτες καταγεγραμμένες Mermaids. Ο θρύλος λέει ότι η κόρη της, Semiramis, γεννήθηκε με ανθρώπινη μορφή, καθώς ο πατέρας της ήταν άνθρωπος, και εξαιτίας αυτού του γεγονότος η θεότητα ντράπηκε και εγκατέλειψε το παιδί, βουτώντας σε μια λίμνη και αποκτώντας σώμα ψαριού με ανθρώπινο κεφάλι.
Ασιατικές χώρες:
Επίσης, στην Ταϋλάνδη και στην Καμπότζη υπάρχει η Suvannamaccha, η χρυσή γοργόνα. Ενώ, στο Βιετνάμ, στην Ινδία, στην Καμπότζη, στην Ινδονησία, στο Λάος, στη Σιγκαπούρη και στη Μπούρμα, έχουμε τη Matsyāṅganā.
Ιαπωνική μυθολογία:
Οι θρύλοι λένε ότι δεν υπήρχαν μόνο γοργόνες, αλλά και θαλάσσιοι δράκοι. Η ιαπωνική Mermaid ήταν γνωστή ως Ningyo και είχε σώμα ψαριού με ανθρώπινο κεφάλι. Στα αρχαία χρόνια, είχε στόμα μαϊμούς και μικρά δόντια ψαριού, χρυσά λέπια και μια ήρεμη φωνή που θύμιζε αυλό ή κορυδαλλό. Όποιος έτρωγε αυτό το… ψάρι, θα αποκτούσε τρομερή μακροζωία. Αντικείμενο αυτού του μύθου έχει αποτελέσει η σειρά manga και anime, Mermaid Saga της Rumiko Takahashi Μια άλλη μορφή στην Ιαπωνία είναι η Jinja Hime (shrine princess) που είναι το «ανάποδο» της Mermaid: έχει σώμα θαλάσσιου ερπετού, κεφάλι γυναίκας και κέρατα. Είναι υπηρέτης και αγγελιοφόρος στο παλάτι του Βασιλιά Δράκου της Θάλασσας.
Πολυνησία:
Στην Πολυνησία βλέπουμε τον θεό-δημιουργό Vatea, που απεικονίζεται ως μισός άνθρωπος και μισός porpoise (είδος δελφινιού).
Φιλιππίνες:
Οι Mermaids και οι Mermen αποτελούν μέρος της κουλτούρας και είναι γνωστοί ως Sirena, Sireno και Siyokoy αντίστοιχα. Σε αντίθεση με τη Sirena και τον Sireno που έχουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά, οι Siyokoy είναι πρασινωποί, έχουν φολιδωτό δέρμα, πτερύγια σε διάφορα μέρη του σώματος και ενωμένα με μεμβράνη χέρια και πόδια. Οι Siyokoy θεωρούνται ως κακόβουλα θαλάσσια όντα που πνίγουν ανθρώπους και τους καταβροχθίζουν. Συχνά, τους βλέπουμε παρέα με καλαμάρια, χταπόδια και χέλια. Επίσης, στις Φιλιππίνες έχουμε και τους Kataws που κυβερνούν το θαλάσσιο βασίλειο Bantay Tubig και έχουν τη δύναμη να ελέγχουν τα στοιχεία του νερού. Οι Kataws έχουν πόδια αντί για ουρά, βράγχια στο σώμα και πτερύγια στα χέρια τους. Αυτά τα πλάσματα μεταμφιέζονται ως ψαράδες που ζητούν βοήθεια, και όταν έρχονται σε επαφή με ανθρώπους, έχουν τη συνήθεια να τους πνίγουν στην άβυσσο.
Νότια Κορέα και Κίνα:
Στο νησί Geomundo της Νότιας Κορέας, ένας τοπικός μύθος μιλάει για τη γοργόνα Sinjiki που είχε λευκό δέρμα και μαύρα, μακριά μαλλιά. Παρουσιάζεται κυρίως στο φεγγαρόφωτο ή νωρίς το πρωί για να προειδοποιήσει τους ψαράδες για τον καιρό. Επίσης η Κίνα έχει ιστορίες για γοργόνες που έχουν ενωμένα πόδια και δάχτυλα χεριών.
Ελληνική και ρωμαϊκή μυθολογία:
Ο Όμηρος αναφέρει τις Σειρήνες κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του Οδυσσέα, αλλά δεν μας δίνει κάποια ακριβή περιγραφή, παρόλο που στα αγγεία εμφανίζονται ως πουλιά με κεφάλι γυναίκας και όχι ιχθυόμορφες. Ο ποιητής Οβίδιος, από την άλλη, γράφει ότι, με παρέμβαση της θεάς Κυβέλης, τα φλεγόμενα πλοία του Αινεία πήραν τη μορφή των πράσινων θυγατέρων της θάλασσας [Μεταμορφώσεις, Βιβλίο 14ο, στ. 527-565] και έγιναν Ναϊάδες. Επίσης, ο ελληνικός Ποσειδώνας και ο ρωμαϊκός Neptune απεικονίζονταν συχνά ως μισοί άνθρωποι και μισά ψάρια. Το πιο γνωστό, αρχαίο μοτίβο των Mermen είναι ο Τρίτων, ο γιος του Ποσειδώνα. Το μοτίβο εμφανίζεται ακόμα πιο έντονα σε πιο αρχέγονους θεούς, όπως ο Φόρκυς, η Κητώ, ο Θαύμας κ.α. Οι Νηρηίδες, όμως, απεικονίζονταν ως άνθρωποι και όχι ως (ευρωπαϊκές) γοργόνες.
Βρετανικές Νήσοι:
Οι κάτοικοι της Κορνουάλης ήξεραν τις Mermaids ως Merrymaids. Οι Ιρλανδοί ήξεραν τους Merfolk ως Merrows ή Muirruhgach, και κάποιες πηγές λένε ότι κατοικούσαν στο Tir fo Thoinn, τη «Γη Κάτω από τη Θάλασσα» και φορούσαν μαγικούς σκούφους που τους επέτρεπαν να κινούνται στο νερό χωρίς να πνίγονται (κάτι ανάλογο με το μαντήλι της νεράιδας). Ενώ οι γυναίκες ήταν όμορφες, οι άντρες είχαν κόκκινες μύτες, μάτια χοίρου και πράσινα μαλλιά. Ορισμένες πηγές αναφέρουν ότι οι Merrows προήγγειλαν τις καταιγίδες. Στη Σκωτία, οι γοργόνες λέγονται Muir-òigh, Maighdeann-mhara ή Selkies, αλλά θα μάθουμε περισσότερα για αυτά τα πλάσματα σε επόμενο άρθρο.
Σκανδιναβική μυθολογία:
Οι Neck βρίσκονται στη Scandanavia, μαζί με τη δανική Havfrue (mermaid) και τον Havmand (merman). Οι Neck όμως μπορούν να ζουν και σε θαλασσινό και σε γλυκό νερό. Η νορβηγική Havfine είχε απρόβλεπτες εκρήξεις θυμού. Πιθανότατα θυμίζει τη Havsrå, μία υδάτινη, αντίστοιχη Huldra, μια σαγηνευτική παρουσία που μένει στα δάση.
Art by Julius Hubner
Ηπειρωτική Ευρώπη:
Σε κάποιες χώρες της Ευρώπης, όπως τη Γαλλία, υπάρχει η Melusine, μια γοργόνα του γλυκού νερού που καμιά φορά εμφανίζεται με φτερά, ουρά φιδιού ή και δύο ουρές ψαριού. Παντρεύτηκε έναν άντρα, μένοντας στη στεριά, αλλά μια φορά την εβδομάδα μεταμορφώνεται σε γοργόνα την ώρα που κάνει μπάνιο. Όταν μια μέρα ο άντρας της μπήκε στην κάμαρα όπου λουζόταν και την είδε με την υδάτινη μορφή της, έφυγε και τον άφησε για πάντα. Η ιστορία της Melusine υπάρχει σε πολλές παραδόσεις και τόπους, ειδικά στην πόλη του Λουξεμβούργου. Ο ιδρυτής του Λουξεμβούργου, Count Siegfried of the Ardennes, λένε ότι παντρεύτηκε Melusine. Ένας άλλος μύθος λέει ότι η Melusine παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Raymondin του Poitou (Πουατού) και δημιούργησε μαζί του τον βασιλικό οίκο των Lusignan. Γι’ αυτό και υπάρχουν εικονογραφήσεις που δείχνουν γοργόνες με στέμματα, και από εκεί μάλλον εμπνεύστηκε και ο δημιουργός των Starbucks το λογότυπό του.
Γερμανική μυθολογία:
Στη Γερμανία βλέπουμε τη Meerfrau, την κυρά της θάλασσας, τον Nix, ο οποίος μπορούσε να έχει τη μορφή ενός γέρου dwarf ή ενός χρυσομάλλικου αγοριού, και τη Nixe που έπνιγε άντρες. Ο Nix στην Ισλανδία και στη Σουηδία εμφανίζεται ως κένταυρος και μπορεί να μοιάζει με τα Kelpies. Στον ποταμό Ρήνο, βρίσκουμε τη Lorelei, ένα πνεύμα της θάλασσας που μοιάζει με σειρήνα ή γοργόνα.
Σλαβική μυθολογία:
Στις σλαβικές χώρες έχουμε την ήδη γνωστή μας Rusalka και το υδάτινο πνεύμα Vodyanoy που κυνηγάει ψαράδες.
Ωκεανία:
Ένας τοπικός μύθος στη Νέα Ζηλανδία μιλάει για την Pania of the Reef που είναι μια sea-maiden, η οποία παντρεύεται τον γιο του αρχηγού της φυλής και κάνει παιδί μαζί του. Συνήθως, περνάει τα βράδια της στη γη με τον σύζυγό της και τα πρωινά της στη θάλασσα μαζί με τους γοργονανθρώπους. Αν ο σύζυγός της επιχειρήσει να την κάνει μόνιμα άνθρωπο, κρατώντας την στη γη, εκείνη τρέχει πάλι πίσω στον ωκεανό.
Αφρικανική μυθολογία:
Art by Magdalena Radziej
Στην Αφρική πιστεύουν στις ιστορίες γυναικών-ψαριών και μαγισσών-ποταμιών. Μία παραδοσιακή ιστορία στη Λιβύη λέει ότι είναι τα πνιγμένα παιδιά ενός άγνωστου Φαραώ. Η αφρικανική Mami Wata είναι ένα πνεύμα του νερού που συχνά εμφανίζεται σαν γοργόνα. Στο Καμερούν, έχουμε τις Miengu που είναι όμορφες γοργόνες με μακριά, πυκνά μαλλιά και όταν χαμογελάνε έχουν κενά στα δόντια. Ζουν στα ποτάμια και τις θάλασσες και φέρνουν καλή τύχη σε όποιον τις λατρεύει.
Γροιλανδία:
Οι Inuit στη Γροιλανδία και στον Καναδά έχουν τον θρύλο μιας νέας γυναίκας που έγινε η πρώτη γοργόνα. Όταν αρνήθηκε να παντρευτεί, ο πατέρας της την πέταξε στο νερό, και αφού επιβίωσε έγινε η μητέρα όλων των θαλάσσιων θηλαστικών που οι Inuit χρησιμοποιούν ως τροφή.
Βραζιλία:
Στη Βραζιλία, οι θρύλοι μιλάνε για την Iara, που είναι γοργόνα, νύμφη του νερού και σειρήνα, ανάλογα με την ιστορία και το σκηνικό. Η Iara είναι κάτι σαν τη Water Queen. Σύμφωνα με έναν θρύλο, η Iara είναι μια αθάνατη νύμφη του νερού, η οποία έχει τη μορφή μιας πανέμορφης κοπέλας με πράσινα μαλλιά και ανοιχτό δέρμα που λιάζεται πάνω σε έναν βράχο. Αν δει κάποιον άντρα τριγύρω, αρχίζει να του τραγουδάει για να τον πάρει μαζί της στον βυθό.
Καραϊβική:
Στην Αϊτή οι Mermaids είναι τρεις αδερφές-πνεύματα (loa) του νερού που ονομάζονται Ezili και σχετίζονται με τη θρησκεία του βουντού, καθώς και με ιστορικές μορφές της περιοχής. Η Ezili-Danto αποκαλείται «η μητέρα» και είναι οργισμένη, άγρια και ηρωική. Η Ezli-Freda είναι πιο γλυκιά στον χαρακτήρα αλλά εύθικτη, ενώ η τρίτη, η Lasyrenn είναι η πιο ξεκάθαρα γοργονοειδής, αν και κατά περίπτωση απεικονίζεται ως φάλαινα και παραμένει η πιο μυστηριώδης και ανεξιχνίαστη, όπως τα βάθη της θάλασσας.
Στη σύγχρονη εποχή, μπορούμε να δούμε τα Merfolk στο παιχνίδι Witcher, ως Naiads, στο 2D sidescrolling action-adventure video game, Aquaria, ή στο 2D action-adventure, open-world sandbox/platformer game, Terraria, και στα RPG games, Santharia και Pathfinder. Merfolk υπάρχουν και στα computer games The Sims 3, και στο Spectromancer, ως water cards, και φυσικά στο Magic: The Gathering, με πάρα πολλές κάρτες για να αναλύσουμε σε ένα και μόνο άρθρο. Παρ’ όλα αυτά, αξίζει να αναφερθούμε στο Duel Deck, Merfolk vs Goblins. Επίσης, τους βλέπουμε στο trading card game, Dragoborne και στο Stormwrack source-book του Dungeons & Dragons (έκδοση 3.5). Για την ακρίβεια, τα πιο πολλά games που περιλαμβάνουν Merfolk βρίσκονται στα νεανικά μας Playstation 1 & 2.
Art by Steve Prescott
Merfolk θα δούμε σε anime και manga, όπως το One Piece και το Berserk, σε comics της DC (π.χ. Aquaman, Superman) και της Marvel (π.χ. Namor the Sub-Mariner) και σε πολλές ταινίες ή cartoons με γοργονάνθρωπους –συνήθως της Disney. Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα σε σειρές βιβλίων ή ταινιών είναι τα Merlings του Game of Thrones και τα Merfolk της Atlanta στο Futurama. Γνωστή απεικόνιση τους αποτελούν οι “Merpeople” της σειράς βιβλίων Harry Potter, που εμφανίζονται στο τέταρτο βιβλίο της σειράς Harry Potter and the Goblet of Fire. Αναφορές έχουμε στο νεανικό μυθιστόρημα της Eva Ibbotson, The Secret of Platform 13, στη σειρά βιβλίων Underneath-A Merfolk Tale της M. N. Arzu, στην τριλογία του Peter Watts, Rifters και στη διλογία Antara της Μαριλένας Μέξη (#1 Antara, #2 Ninemia).
Κατά καιρούς, πολλοί ισχυρίζονται ότι έχουν δει κάποιον ή κάποια Merfolk στις ακτές και τους έχουν ψαρέψει με τα δίχτυα τους. Ή ακόμα ότι έχουν ακούσει το τραγούδι τους. Οι σύγχρονες θεωρίες πιστεύουν ότι οι ναυτικοί και οι νησιώτες έβλεπαν κάποιο θαλάσσιο ζώο, όπως είναι οι θαλάσσιες αγελάδες, τα Manatees ή ακόμα και τα δελφίνια, αντί για γοργονανθρώπους. Κάποιες άλλες υποστηρίζουν ότι αυτό που κάνει ορισμένους ανθρώπους να θεωρούν αληθοφανείς αυτές τις ιστορίες είναι η σπάνια γενετική πάθηση Σειρηνομελία ή το σύνδρομο της γοργόνας, όπου συμβαίνει να έχεις ενωμένα πόδια, έτσι, ώστε να θυμίζουν ουρά. Επίσης, οι Mermaids, πέρα από πανέμορφες, ονειρικές μυθικές παρουσίες είναι σύμβολο δημιουργίας και καταστροφής. Ένα σύμβολο βίαιων καταιγίδων για τους ναυτικούς και συνάμα γυναικείας δύναμης ή δύναμης του υγρού στοιχείου.
Τελικά, υπάρχουν ή δεν υπάρχουν; Δεν μπορώ να σας πω με σιγουριά. Μα, όπως είχε γράψει και ο Charles Kingsley στο βιβλίο του The Water Babies:
«Όπως σας είπα και στην αρχή, αυτό είναι μόνο ένα παραμύθι, διασκεδαστικό και προσποιητό. Γι’ αυτό, δεν πρέπει να πιστέψετε ούτε μια λέξη από αυτό, ακόμα κι αν είναι αλήθεια…»
Πηγές:
http://pages.suddenlink.net/mermaids_realm/about.html
https://mppmf.weebly.com/mermaid-myths.html
http://creaturesofmyth.blogspot.gr/2013/04/merfolk-mermaids-and-mermen.html
https://www.enclavepublishing.com/mythological-creatures-merfolk-sirens/
http://mermaidsofearth.com/on-the-origin-of-mermaids/
http://cryptidz.wikia.com/wiki/Asian_Mermaids_(Matsy%C4%81%E1%B9%85gan%C4%81_and_Ningyo)
http://shop.shimmertail.com/blog/mermaid-folklore-from-around-the-world/
Guest Post
Η Μυρτώ Μαραγκού γεννήθηκε στην Αθήνα το 1993. Σπούδασε Γλωσσολογία στο τµήµα Μεσογειακών Σπουδών, στην πόλη της Ρόδου. Η επιλογή των σπουδών, εν µέρει καρµική, οφείλεται στο µεγάλο της ενδιαφέρον για τις γλώσσες. Κληρονόµησε από την οικογένειά της το µικρόβιο της αγάπης για τα βιβλία και έκτοτε δεν µπορεί να τα αποχωριστεί. Η συγγραφή βιβλίων ξεκίνησε κατά τα φοιτητικά της χρόνια και όχι από τότε που θυµάται τον εαυτό της. Όµως, κατέληξε να γίνει ανάγκη και τρόπος έκφρασης. Έχει παρακολουθήσει σεµινάρια γραφολογίας, επικοινωνίας και αυτογνωσίας. Όταν δεν γράφει, της αρέσει να µελετά αρχαία κείµενα και ψυχολογία, να ζωγραφίζει Pop Art, να κάνει χειροτεχνίες, καθώς και να χάνεται µε τις ώρες σε ατελείωτο gaming και διάβασµα.