ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Συνέντευξη με τον Evan Spiliotopoulos: Ο σεναριογράφος του «Beauty and the Beast» και άλλων μεγάλων επιτυχιών του Hollywood

Evan Spiliotopoulos

Tο όνομά του φιγουράρει στους τίτλους τέλους των ταινιών «The Lion King», «Tarzan 2», «Tinker Bell and the Lost Treasure», «Hercules», «The Huntsman: Winter's War» και πιο πρόσφατα, στο διάσημο ριμέικ της ταινίας της Disney «Beauty and the Beast». Ο Evan Spiliotopoulos (Ευάγγελος Σπηλιωτόπουλος), γεννήθηκε και ολοκλήρωσε τη σχολική του σταδιοδρομία στην Ελλάδα. Συνέχισε τις σπουδές του στην Αμερική και είναι Έλληνας σεναριογράφος που κάνει καριέρα στο Χόλιγουντ, από το 1995, με πολλά blockbuster στο ενεργητικό του.

Τον ευχαριστούμε θερμά για τη συνέντευξη που παραχώρησε στο Will o' Wisps.

Η θεματική της φιλμογραφίας σας προσανατολίζεται κυρίως στο φανταστικό. Αυτό οφείλεται σε συγκυρίες ή είναι θέμα επιλογών; 

E.S. Είναι καθαρά θέμα τύχης. Όπως και η ενασχόληση μου από το 2000 έως το 2008 με τον χώρο του animation οφειλόταν σε έναν συνδυασμό συγκυριών. Αγαπώ το φανταστικό, αλλά δεν μπορώ να πω ότι ξεκίνησα με σκοπό να γράφω αποκλειστικά αυτό το είδος. Οι συγγραφείς, όπως οι ηθοποιοί και οι σκηνοθέτες, μερικές φορές τυποποιούνται. Αν επιτύχουν ιδιαίτερα σε έναν τύπο ταινιών, το Hollywood θεωρεί ότι αυτό κάνουν καλά ή ότι μόνο αυτό μπορούν να κάνουν, τους ταυτίζει με το είδος. Εγώ βασικά αγαπώ να ασχολούμαι με διαφορετικά είδη. Ο «Ηρακλής» είναι ξίφος και σανδάλια. Ο «Κυνηγός» είναι παραμύθι. «Η Πεντάμορφη και το Τέρας» είναι μιούζικαλ. Η επόμενη ταινία μου ελπίζω, αν όλα πάνε καλά, θα είναι ένα θρίλερ επιστημονικής φαντασίας. Και ούτω καθεξής.

Πίσω στο 2000, ξεκινήσατε να εργάζεστε για την Disney. Ήταν οι ταινίες κινουμένων σχεδίων κάτι με το οποίο θέλατε να ασχοληθείτε και ποια τα συναισθήματα σας σχετικά με τη συνεργασία σας;

E.S. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν σκέφτηκα να ασχοληθώ με animation ταινίες. Αλλά το 1999 έγραψα μια πρωτότυπη κωμωδία σούπερ ηρώων και ο τότε ατζέντης μου την υπέβαλλε στο Disney TV. Βρήκαν ότι ήταν γραμμένο με ιδιαίτερα οπτικό τρόπο και αυτό το ήταν το στοιχείο που η βιομηχανία του animation έψαχνε στους σεναριογράφους. Έτσι, κανόνισαν μια συνάντηση για εμένα και την DisneyToons. Συνάντησα μια ένθερμη ομάδα συντελεστών, οι οποίοι ευτυχώς με ενέκριναν και με προσέλαβαν ως εσωτερικό συγγραφέα. Η εμπειρία ήταν εκπληκτική –για πρώτη φορά στη ζωή μου είχα σταθερό εισόδημα, έβλεπα τα σενάρια μου να γίνονται ταινίες, συνεργαζόμουν με κορυφαία ταλέντα και κάθε μέρα έγραφα και είχα ιδέες για ανάπτυξη, κάτι που με βοήθησε να βελτιωθώ και να επεκτείνω την τέχνη μου. Επίσης, ήμουν πλέον ένας αναγνωρισμένος συγγραφέας στον χώρο, οπότε άρχισαν να ανοίγουν και οι πόρτες άλλων στούντιο παραγωγής.

Πώς θα περιγράφατε την εμπειρία σας ως Αμερικάνος σεναριογράφος ελληνικής καταγωγής; Υπήρχε κάποιου είδους προκατάληψη ή άλλες δυσκολίες κατά την προσαρμογή σας  στο Χόλιγουντ;

E.S. Δεν υπήρξε καμία απολύτως προκατάληψη. Οι Αμερικάνοι βασικά έχουν πολύ καλή εντύπωση για τους Έλληνες. Μας βλέπουν σαν μεγαλόκαρδους, φιλόξενους ανθρώπους με χιούμορ. Η αντίληψη των Αμερικάνων για τους Έλληνες έχει διαμορφωθεί από τις ταινίες και την τηλεόραση, συν το γεγονός ότι υπάρχουν παντού ελληνικά εστιατόρια και Έλληνες γιατροί, δικηγόροι και άλλες ειδικότητες που διαπρέπουν στην αμερικανική κοινωνία. Η μόνη ίσως έγνοια για μένα ως Έλληνας, είναι ότι γράφω σε μια γλώσσα που δεν είναι η μητρική μου. Έπρεπε να διαβάσω όσο περισσότερα σενάρια και βιβλία μπορούσα, για να καταφέρω να χειριστώ άψογα την αγγλική γλώσσα και να χρησιμοποιώ τους ιδιωματισμούς και τις χαρακτηριστικές εκφράσεις των Αμερικάνων, προτού τα καταφέρω. Πιστεύω πως η παγίδα στην οποία πέφτουν αρκετοί Έλληνες, είναι η μετάφραση ελληνικών εκφράσεων την ώρα που γράφουν στα αγγλικά. Οι παραγωγοί μπορούν να καταλάβουν πότε κάτι πάει λάθος στο κείμενο, κι αυτό μπορεί να είναι η αιτία να απορριφθεί ένα σενάριο.  

«Η Πεντάμορφη και το Τέρας» ήταν μια από τις πολυαναμενόμενες ταινίες της χρονιάς. Νιώσατε κάποια πίεση όσο γράφατε εκ νέου το σενάριο για μια ταινία με τόσους αφοσιωμένους αναγνώστες και εξαιρετικά υψηλές προσδοκίες;

E.S. Φυσικά. Είναι μια πολυαγαπημένη δημιουργία της Disney και έπρεπε τόσο να δείξουμε τον απαραίτητο σεβασμό στο πρωτότυπο υλικό, όσο και να διασφαλίσουμε ότι οι προσθήκες και οι αλλαγές εκ μέρους μας θα ήταν σύμφωνες με τους χαρακτήρες, και ότι θα είχαν την ποιότητα που οι θαυμαστές του πρωτότυπου animation περίμεναν να δουν.

Αν ο εαυτός σας, ως παιδί, μπορούσε να κρυφοκοιτάξει την τωρινή ζωή σας, πώς θα ένιωθε; Ποια ήταν τα παιδικά σας όνειρα;

E.S. Πιστεύω ότι θα ήμουν ενθουσιασμένος. Και αν γνώριζα ως παιδί το πού θα κατέληγα, θα μπορούσα να χαλαρώσω. Πέρασα αρκετά δύσκολα, τρομακτικά χρόνια όσο έχτιζα την καριέρα μου –άνεργος, χωρίς λεφτά, με λίγες προοπτικές. Εκ τω υστέρων, σίγουρα άξιζε τον κόπο. Όταν όμως το ζεις, τα πράγματα μπορεί να είναι θολά και αποθαρρυντικά. Ήθελα από πολύ μικρή ηλικία να γίνω συγγραφέας, οπότε τώρα ζω το όνειρο.

Έχετε ποτέ σκεφτεί να γράψετε βιβλίο; Αν ναι, τι είδος θα ήταν;

E.S. Όχι, δεν το έχω σκεφτεί. Η σεναριογραφία είναι η τέχνη που μου ταιριάζει. Αλλά έχω στο μυαλό μου την ιδέα για μια κατασκοπική ιστορία που πάντα σκεφτόμουν ότι θα γινόταν συναρπαστικό βιβλίο. Οπότε, ποτέ δεν ξέρεις...  

Εκτός από τη συγγραφή, τι άλλο σας δίνει ευχαρίστηση; Ποια είναι τα χόμπι σας;

E.S. Σίγουρα λατρεύω τα ταξίδια. Η αίσθηση της περιπέτειας –του να βλέπεις νέα μέρη, ιστορικά αξιοθέατα, να δοκιμάζεις άγνωστα φαγητά και να γνωρίζεις νέους ανθρώπους- αυτό πάντα με έλκυε. Έχω διασχίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες με αμάξι και τρένο περισσότερες φορές από όσες μπορείτε να φανταστείτε. Έχω επισκεφτεί το μεγαλύτερο κομμάτι της Ευρώπης. Αλλά σίγουρα έχω δει ένα ψήγμα του πλανήτη μας. Αυτό είναι κάτι που ελπίζω να διορθώσω στο μέλλον.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που θα μπορούσατε να δώσετε σε νέους, επίδοξους σεναριογράφους;

E.S. Να βλέπετε παλιές ταινίες. Να διαβάζετε όσα περισσότερα σενάρια μπορείτε. Να γράφετε, να γράφετε, να γράφετε. Μάθετε την ιστορία του κινηματογράφου, του κόσμου στον οποίο ελπίζετε να εισέλθετε. Μάθετε το στυλ των μεγάλων συγγραφέων και δημιουργήστε το δικό σας. Και να βελτιώνετε διαρκώς την τέχνη σας.

Κλείστε με μια ευχή για το Will o’ Wisps.

E.S. Από τη στιγμή που το όνομα σας αφορά ένα παραμυθιακό φως, θα πω «Πάντα να διατηρείτε τη μαγεία ζωντανή».

•  English Version • 

His name is featured in the ending credits of movies such as “The Lion King”, “Tarzan 2”, “Tinker Bell and the Lost Treasure”, “Hercules”, “The Huntsman: Winter's War” and just recently, the remake of Disney’s “Beauty and the Beast”. Evan Spiliotopoulos (Ευάγγελος Σπηλιωτόπουλος), was born and went to school in Greece. He continued his studies in the US and he is a Greek scriptwriter making a careen in Hollywood, since 1995, with several blockbusters under his belt.

We thank him deeply for his interview to Will o’ Wisps.

Your filmography is mainly fantasy-oriented. Is this a matter of chance or choice?

E.S. Purely chance.  The same way my involvement with animation from 2000 to 2008 was a twist of circumstance.  I love fantasy but I cannot say I set out to specifically write in that genre.  Writers, like actors and directors, sometimes get typecast.  If they find particular success in one type of film, Hollywood assumes that’s what they do best or even that is all they can do.  I actually love working in varied genres.  And even my three higher profile live action films actually belong in different genres.  Hercules is sword & sandal.  Huntsman is fairy tale.  Beauty and the Beast is musical.  My next film, I hope if all goes well, will be a science fiction thriller.  And so on.

Back in 2000, you start working for Disney. Were animated movies something you wanted to work on and what were your feelings about your cooperation?

E.S. I had never really given any thought to animation.  But in in 1999, I wrote an original superhero comedy and my then representative submitted it to Disney TV.  They felt it was written in a very visual style and was what the animation side looks for in screenwriters.  So they arranged a meeting with me and DisneyToons.  I met a firing squad of executives who fortunately liked me and hired me as a staff writer.  The experience was amazing — for the first time in my life I had a steady paycheck, I was getting movies made, I was working with major talents and I was writing and pitching ideas every single day so it helped me develop my craftAlso, I was now a studio-approved writer so the doors to other studios began to open.

How would you describe your experience as an American screenwriter of Greek descent? Was there any kind of bias or other difficulties while adapting in Hollywood?

E.S. No bias whatsoever.  Americans have a very warm impression of Greeks to begin with.  We are seen as big-hearted, fun, hospitable people.  Perceptions of Americans towards Greeks have been molded by motion pictures and TV, plus the fact that Greek restaurants are everywhere and Greek doctors, lawyers and other professionals excel in US society.  The only concern for a Greek is that I write in a language that is not my native tongue.  I had to read as many scripts and books I could get my hands on to completely master the English language and use idioms and turns of phrase that were distinctively American before I succeeded.  I find that the trap many Greeks fall into is translating Greek expressions in their head when writing in English.  Producers can tell something is wrong on the page and it could kill a script.

“Beauty and the Beast” was one of the most anticipated movies of the year. Did you feel any pressure while re-writing the script for a movie with so many devoted fans and extremely high expectations?

E.S. Certainly.  It is a beloved Disney property and we had to be bot very respectful of the original material and ensure that our additions and alterations were in line with the established characters and of a quality expected by the fans of the animated original.

If you as a kid could peek into your present life, how would you feel? What were your childhood dreams?

E.S. I think I would be delighted by where I am.  And if I knew as a kid where I would end up, I could relax.  I had a number of hard, scary years while building my career — no wok, no money, few prospects.  In retrospect, it was all worth it.  But hen you are living it, things can be bleak and disheartening.  Since a very young age, I wanted to be a writer so I am living the dream.

Have you ever considered writing a book? If so, what genre would it be?

E.S. Not really.  My art form is screenwriting.  But I do have an original spy story that I always thought would make an exciting book.  So you never know.

Apart from writing, what pleases you the most? Do you have any hobbies?

E.S. I absolutely love traveling.  The sense of adventure — of seeing new places, historic sites, trying new foods, meeting new people — always appealed to me.  I have criss-crossed the United States by car and train more times than you would imagine.  I’ve taken in most of Europe.  But I’ve barely scratched the surface of our planet.  That is something I hope to do more of in the future.

What’s the best advice you would give to young aspiring scriptwriters?

E.S. Watch old movies.  Read as many scripts as you can.  Write, write, write.  Learn the history of film, the world you have decided to enter.  Learn the styles of great writers and develop your own.  And hone your craft.

Make a wish for Will o’ Wisps.

E.S. Since a will o’ wisp is a fairy light, I will say — “Always keep the magic alive.”

Συνέντευξη: Μαριλένα Μέξη - Άρτεμις Βελούδου

Μετάφραση: 'Αρτεμις Βελούδου

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση της συνέντευξης, για οποιαδήποτε κοινοποίηση ή χρήση του περιεχομένου, παρακαλούμε επικοινωνήστε με τη συγγραφική ομάδα του Will o' Wisps.gr.