Dragon Slayers — Will o'Wisps

Dragon slayer. “Δρακοφονιάς” στα Ελληνικά, αν και δεν έχει την ίδια απήχηση καθώς η λέξη “φόνος” συνήθως αφορά ανθρώπους και έχει σαφώς αρνητική έννοια. “Εξολοθρευτής Δράκων”; Όχι, ακούγεται περίεργο, σαν επάγγελμα ίσως οπού ψεκάζουν φωλιές δράκων με φτηνά χημικά. “Σφαγέας δράκων”; Ίσως πλησιάζει, αλλά ακούγεται κάπως υπερβολικό και σαδιστικό. Όπως και να έχει, είναι ένα θέμα που συναντάται σε μυθολογίες απ'όλο τον κόσμο, και φυσικά πολύ συχνά σε ιστορίες fantasy, ταινίες, θέατρο, παιχνίδια και τέχνη: Ένας απλός αλλά ηρωικός θνητός, στέκεται αντιμέτωπος με ένα πανίσχυρο ερπετοειδές πλάσμα και παρά τις πιθανότητες βγαίνει νικητής.

Ας ξεκινήσουμε ρίχνοντας μια ματιά σε μερικά από τα πρώτα παραδείγματα dragon slayer στην ιστορία (βέβαια όσο πιο πίσω πάμε στην ιστορία τόσο πιο πολύ ξεφεύγουμε στις περιγραφές από την μοντέρνα, “κανονική” εικόνα του Δυτικού δράκου, αλλά η ουσία παραμένει). Ίσως η πρώτη μονομαχία ήταν αυτή του Gligamesh με το τέρας-φύλακα του δάσους Humbaba στην Μεσοποταμιακή μυθολογία του 5000πΧ. Στην ίδια μυθολογία έχουμε το mushussu, δρακο-ειδές σύντροφο του Marduk και την δράκαινα του νερού Tiamat. Οι Χετταίοι έχουν στην δική τους μυθολογία τον Yam. Στην δικιά μας ελληνική μυθολογία έχουμε τον Τυφώνα. Μετά έχουμε και τους πολυκέφαλους “δράκους” που συχνά υπερνικούνται από ημίθεους ή θεούς: o Baal νικάει τον Lotan, ο Ηρακλής την Ύδρα – τέκνο του Τυφώνα, ο Susano-o το Yamata-no-orochi της Ιαπωνίας. Ακόμα και στην Χριστιανική πίστη ο συνονόματος Άγιος Γεώργιος συχνά απεικονίζεται να σκοτώνει ένα δράκο.

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η εικόνα του dragon slayer είναι ίσως η πιο κλασσική και αρχαία μορφή του “καλού” (ήρωα) ενάντια στο “κακό” (δράκο). Μια ενδιαφέρουσα διαφορά μεταξύ των dragonslayers της Ευρώπης και αυτών της Ασίας είναι ότι συχνά στην Ασία ο δράκος είναι απλά ένας ισχυρός και συχνά σοφός αντίπαλος - ένα εμπόδιο στην ιστορία του πρωταγωνιστή. Αντίθετα, στην Δύση συνήθως συναντάμε συμβολισμούς στην εμφάνιση του δράκου που δίνουν μια “σατανική” εικόνα: Κέρατα σαν δαίμονα. Φτερά σαν νυχτερίδας – πλάσματος του σκότους. Σώμα σαν ερπετού – όπως το φίδι του Προπατορικού αμαρτήματος. Φτύνει φλόγες σαν αυτές της κόλασης. Εδώ ο δράκος είναι συχνά η προσωποποίηση του κακού, που “πρέπει” να σκοτωθεί στο όνομα του καλού – και αυτός που καταφέρνει να σκοτώσει τον δράκο είναι ήρωας, υπερασπιστής του καλού ή ακόμα και Άγιος.

Πολλές από τις μοντέρνες ιστορίες είναι βασισμένες στον θρύλο του Beowulf, ένα μεσαιωνικό έργο αγνώστου συγγραφέα. Ο δράκος αυτής της ιστορίας είναι ο τρίτος και τελικός αντίπαλος, και είναι ίσως αυτό που οι περισσότεροι από εμάς φανταζόμαστε σαν τον “κλασσικό” δράκο, με φολίδες σαν ατσάλι, που φυλάει σωρούς από θησαυρούς. Αντίστοιχα, ο Beowulf και ο Wiglaf είναι οι “κλασσικοί” dragonslayers. Μπορείτε να διαβάσετε μια καλή σύγχρονη μετάφραση από τον Seamus Heaney (Beowulf, 2001). Στην μοντέρνα λογοτεχνία ένα κλασσικό ανάγνωσμα είναι το The Hobbit του J.R.R. Tolkien, με τον δράκο Smaug. Αν δεν το έχετε ήδη διαβάσει, το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Στον τομέα των παιχνιδιών, από τις αρχές της δεκαετίας του '70 έως σήμερα, dragon slaying είναι ένα σημαντικό κομμάτι επιτραπέζιων παιχνιδιών ρόλων (π.χ. Dugneons and Dragons). Τέλος στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, ανάμεσα σε αμέτρητους τίτλους, υπάρχει ένα οπού ο κεντρικός χαρακτήρας είναι καθαρά, σχεδόν επαγγελματικά dragon slayer. Πρόκειται για το Skyrim, το 5ο παιχνίδι της σειράς Elder Scrolls που κυκλοφόρησε το 2011. Δοκιμάστε το... και καλό dragon slaying!

Guest Post

Ο Γιώργος Shoji Μαρούδης γεννήθηκε στην Σαλαμίνα Αττικής το 1981. Από μικρός ήταν λάτρης του φανταστικού, του sci-fi και της καλής κουζίνας. Γενικά κλασσικός geek, του άρεσαν οι υπολογιστές, η ζωγραφική, τα RPG, τα manga, τα games και οι ξένες γλώσσες, κυρίως τα Αγγλικά και τα Ιαπωνικά.

Δούλεψε αρχικά ως γραφίστας για δύο χρόνια, αλλά σύντομα άλλαξε κατεύθυνση προς την διδασκαλία ξένων γλωσσών. Μετά από άλλα δύο χρόνια ως δάσκαλος Ιαπωνικών, αποφάσισε το 2011 να πάει για έναν χρόνο σπουδών και δουλειά στο Κυότο της Ιαπωνίας. Εκεί γνώρισε και την σύζυγό του και παραμένει κάτοικος Κυότο έως τώρα.

Δουλεύει ως δάσκαλος Αγγλικών, καθηγητής Νέων Ελληνικών στο Kyoto Universitiy of Foreign Studies, και επίσης ασχολείται με την μετάφραση. Τα τωρινά του χόμπυ είναι η μαγειρική, η τυροκομεία στο σπίτι, η τέχνη και περιστασιακά τα παιχνίδια.