Μία ημέρα στο μεσαιωνικό φεστιβάλ "Les Grandes Medievales"
Στο άκουσμα της φράσης «Μεσαιωνικό Φεστιβάλ», συνήθως μας έρχεται στον νου η εικόνα κάποιου κάστρο στην κορυφή ενός λόφου. Χρωματιστά λάβαρα οίκων να κυματίζουν στον ανοιξιάτικο άνεμο και ιππότες με αστραφτερές πανοπλίες να στέκονται στις επάλξεις. Ο ήχος του αυλού ηχεί από άκρη σε άκρη και οι μελωδίες μιας μακρινής εποχής ακούγονται ξανά. Γυναίκες, άνδρες και παιδιά περιπλανιούνται με μακριά, άνετα ρούχα και αρλεκίνοι παρασύρουν το σύγχρονο κοινό με τα αστεία και τα τερτίπια τους. Οι φωτογραφίες, οι selfies με τους διοργανωτές και τα stories των επισκεπτών δίνουν και παίρνουν. Σύντομα ο ήλιος δύει και το σύντομο φεστιβάλ έρχεται στο τέλος του με την πομπή να κλείνει τον εορτασμό της μικρής πόλης.
Κάτι τέτοιο φανταζόμουν, ώσπου πέρασα μια ολόκληρη ημέρα στο μεγαλύτερο μεσαιωνικό φεστιβάλ της Γαλλίας, "Les Grandes Medievales".
Οι στάλες της πολύωρης καταιγίδας είχαν στερέψει όταν έφθασα εκεί, στους πρόποδες του καταπράσινου βουνού λίγο πιο έξω από το ειδυλλιακό Annecy. Αφού επιβιβάστηκα στο λεωφορείο της εκδήλωσης, άφησα και πίσω μου την εποχή μας, προκειμένου να ταξιδέψω στον χρόνο και να βρεθώ στον 14ο αιώνα...
Από τα πρώτα κιόλας βήματα μου στην πύλη συνειδητοποίησα ότι σίγουρα βρισκόμουν πίσω σε αυτήν την ιστορική εποχή. Το χώμα είχε γίνει λάσπη από τη βροχή -λες και ο καιρός σηματοδοτούσε το καλοσώρισμά μου 700 χρόνια πίσω, στην Ευρώπη των μύθων και των παραμυθιών. Φυσικά, δεν ήταν το μόνο, καθώς οι διοργανωτές του φεστιβάλ δεν σε άφηναν στιγμή να πιστέψεις ότι βρισκόσουν στον σύγχρονο κόσμο, παρά μόνο όταν έπρεπε να χρησιμοποιήσεις το τηλέφωνο σου για να τραβήξεις κάποια φωτογραφία ή κάποιο video∙ ελάχιστες φορές όμως θέλησα να αποκόψω την ονειρική μου περιήγηση στο μεσαιωνικό χωριό του Andilly και να επανέλθω στην πραγματικότητα.
Το μονοπάτι ήταν κατάμεστο είτε από τους αλλόκοτους επισκέπτες του 21ου αιώνα είτε από τους χωρικούς και τους ιππότες που ίππευαν τα άλογα τους και περιδιάβαιναν ανάμεσα στους εκστασιασμένους παρευρισκόμενους. Κάπου στα μισά διακλαδώθηκε προς το πανδοχείο και προς τα μαγαζιά. Για αρχή ακολούθησα τα χειροκροτήματα και τις επευφημίες που έρχονταν από το θέατρο στα μισά του δρόμου. Εκεί, ένας γελωτοποιός έλεγε τα αστεία του και προσπαθούσα με τις λίγες και μέτριες γνώσεις των γαλλικών μου να παρακολουθήσω -όπως και να έχει, ήταν ένα μικρό δείγμα ψυχαγωγίας της εποχής.
Σύντομα κατηφόρισα τον δρόμο της αγοράς, αποφασισμένη να προσπαθήσω να αναμιχθώ με τον κόσμο. Να αποκτήσω έστω και ένα μικρό αντικείμενο που θα με μετατρέψει σε ένα παραμυθένιο πλάσμα. Σημειωτέον, αρκετοί από τους επισκέπτες, αν όχι οι περισσότεροι, είχαν εναρμονιστεί με το περιβάλλον, έχοντας τις δικές τους στολές. Εναρμονίστηκα και εγώ με τον τρόπο μου, κι αφού πρόσθεσα μια μικρή πινελιά μαγείας, συνέχισα την περιήγησή μου στη μαγική ονειροχώρα.
Παρακολούθησα με μεγάλη λαχτάρα έναν αγώνα κονταρομαχίας και μπορώ να σας πω με βεβαιότητα ότι ήταν πέρα για πέρα αληθινή, με άλογα, κοντάρια και σπαθιά. Και φυσικά, με εκδίκηση!
Αφού τελείωσε η κονταρομαχία -με την επικράτηση ενός δυνατού και τρομερού πολεμιστή, όχι τόσο τίμιου και αγαθού- συνέχισα την περιπλάνησή μου μέσα στο δάσος με τον ήχο του νερού να με οδηγεί, ώσπου βρέθηκα στο μαγεμένο ξέφωτο, όπου μάγισσες και νεράιδες κατοικούσαν. Τότε έπιασε βροχή και βρήκα καταφύγιο σε ένα μικρό πανδοχείο, όπου το ζεστό τυρί και το κρασί με ζέσταναν και μου έδωσαν δύναμη για την υπόλοιπη διαδρομή.
Η ώρα πέρασε εξαιρετικά γρήγορα, και το απόγευμα δεν άργησε να έρθει, γεγονός για το οποίο ανυπομονούσα καθώς, αφού θα έδυε ο ήλιος, θα παρακολουθούσα το μοναδικό θέαμα των Freres Lumieres, με τις φωτιές και τα πυροτεχνήματα. Μέχρι όμως να έρθει αυτή η ώρα, περιηγούμουν στο δάσος και ζούσα τη μαγεία. Συνάντησα μάγους και μάγισσες, πολεμιστές και ιππότες, βασιλιάδες και βασίλισσες, ξωτικά, νάνους και φαύνους. Γεύτηκα κρεμμυδόσουπα από τα τεράστια καζάνια και άκουσα εύηχες μεσαιωνικές μελωδίες από περιπλανώμενους βάρδους.
Έγινα μάλιστα μάρτυρας μιας αληθοφανούς μάχης, με τους ήχους των σπαθιών και τις ιαχές του πολέμου να ακούγονται από άκρη σε άκρη. Και όταν πλέον το πολυπόθητο οχυρό ήταν έτοιμο να καταληφθεί, βομβαρδισμοί ακούστηκαν, ώσπου το κάστρο έπεσε στα χέρια του νικητή.
Παρακολούθησα μια επίδειξη γερακιών και αετών λίγο πριν την πολυαναμενόμενη παράσταση των Freres Lumieres και φωτογραφήθηκα με άλλους θεατές, οι οποίοι είχαν τις τελειότερες στολές από τον κόσμο της Narnia και του Lord of the Rings.
Και όταν έπεσε το σκοτάδι, το θέαμα των Freres Lumieres με άφησε άφωνη. Με την ανατολίτικη τους αμφίεση και τα πύρινα τους ραβδιά έκαναν τη νύχτα μέρα. Χόρευαν στους εξωτικούς τους ρυθμούς, τα πυροτεχνήματά τους σαν φωτιές δράκων εξακοντίζονταν και το υπερθέαμα διήρκησε για μια ώρα περίπου –άλλωστε, οι Freres Lumieres ήταν και οι πρωταγωνιστές της βραδιάς.
Αργά τη νύχτα, πήρα το μονοπάτι της επιστροφής μέσα στα δέντρα. Τα κεριά στους φανοστάτες έλαμπαν ισχνά, φωτίζοντας ελαφρώς τον δρόμο μου μέσα στο πυκνό σκοτάδι. Φωτιές έκαιγαν στις ξύλινες καλύβες και οι διοργανωτές και οι συμμετέχοντες του φεστιβαλ ξεκουράζονταν από την ένταση της ημέρας και μάζευαν δύναμη για την τελευταία ημέρα εκδηλώσεων του φεστιβάλ.
Επέστρεψα στον σύγχρονο κόσμο με ιδιαίτερη χαρά, εντυπωσιασμένη από την εμπειρία μου σε ένα ταξίδι ιστορίας και παραμυθιού και έδωσα υπόσχεση στον εαυτό μου να επιστρέψω κάποια στιγμή, σε ένα από τα μελλοντικά φεστιβάλ του Andilly, προκειμένου να γευτώ για μία ακόμα φορά την εμπειρία και τη μαγεία του, καθώς μία ημέρα μόνο δεν ήταν αρκετή για όλες αυτές τις θαυμάσιες εκδηλώσεις που το φεστιβάλ προσέφερε.
Αυτόν τον Μάιο, το φεστιβάλ "Les Grandes Medievales" θα επιστρέψει και πάλι για ένα μαγικό ταξίδι πίσω στο παρελθόν προσφέροντας πέντε ημέρες (19, 20, 21 και 26, 27 Μαΐου) ιστορίας και θρύλων.
Πληροφορίες: http://www.lepetitpays.com/en/les-grandes-medievales
Φωτογραφικό υλικό: Μαρία Βούλγαρη
H Μαίρη Βούλγαρη γεννήθηκε το 1989 στην Αθήνα και μεγάλωσε στην επαρχία έως και τα σχολικά της χρόνια. Σπούδασε Πολιτική Επιστήμη και Ιστορία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και εδώ και δύο χρόνια βρίσκεται στις μεταπτυχιακές της σπουδές στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιά.
Η αγάπη της για τη λογοτεχνία και τη συγγραφή οδήγησαν στην ενεργό συμμετοχή για ένα χρόνο περίπου στην συγγραφή άρθρων στο διάσημο Blog “The Daily Owl” καθώς και στη συγγραφή μικρών διηγημάτων και ιστοριών που ανέκαθεν βρίσκονταν στο επίκεντρο των ενδιαφερόντων. Η συγγραφή ιστοριών ήταν και είναι μια από τις αγαπημένες της ασχολίες καθώς καταπιάστηκε από πολύ μικρή με εκείνες περισσότερο βέβαια για προσωπική ευχαρίστηση . Το 2016 πήρε μέρος στον διαγωνισμό του I write –Ζόμπι στην Ελλάδα όπου και διακρίθηκε με το διήγημα το «Μαύρο Αίμα».
Αγαπημένα είδη λογοτεχνίας: Φαντασία, Τρόμος, Αστυνομική Λογοτεχνία
Αγαπημένοι συγγραφείς και εμπνευστές μεταξύ άλλων : H.P. Lovecraft, Edgar Allan Poe, J. K. Rowling, J.R.R Tolkien, Gillian Flynn, Marisha PessΙ, Isabel Allende, George R. R. Martin.