Μια σύντομη περιήγηση στον χώρο των φετινών αυτοεκδόσεων comic, με γνώμονα το Φανταστικό
Στον απόηχο των πρόσφατων φεστιβάλ comics σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, παρουσιάζονται στο παρόν άρθρο μερικοί από τους τίτλους των αυτοεκδόσεων που έκαναν εντύπωση στη γραφούσα για τη φετινή χρονιά. Η επιλογή είναι σαφώς προσωπική και τα κριτήρια καθαρά υποκειμενικά. Eπ’ ουδενί δεν πρόκειται για εκτενή λίστα, και όχι λόγω περιορισμένου υλικού, αλλά ακριβώς το αντίθετο! Τα τελευταία χρόνια οι τίτλοι αυτοεκδόσεων αυξάνουν και σε αριθμό, αλλά κυρίως σε ποιότητα και μεράκι, οπότε, όπως καταλαβαίνετε, είναι πολύ δύσκολο για τη γραφούσα να κάνει σωστό fangirling, μιας και φέτος οι καλλιτέχνες πάλι έδωσαν ρέστα! Οπότε, όσοι δεν αναφέρονται στο παρόν άρθρο, μην το πάρετε προσωπικά. Έπρεπε αναγκαστικά να γίνει μια κάποια διαλογή, και μάλιστα ταιριαστή στη θεματολογία του Φανταστικού, πράγμα το οποίο δεν ήταν καθόλου εύκολο!
Ο πρώτος τίτλος που παρουσιάζεται εδώ είναι το Σκιτσούχτρα Omnibus από τον Steve Stivaktis, του οποίου τη δουλειά γνώρισα για τα καλά στο περσινό Comicdom με το εκπληκτικό Εσμέ. Πρόκειται για τις περιπέτειες του «δαιμονίου» που έχουν όλοι οι σκιτσογράφοι, αλλά και γενικά οι δημιουργικοί άνθρωποι να τους ακολουθεί κατά πόδας. Το εν λόγω «δαιμόνιο» παίρνει τη μορφή μιας φανταστικής τσούχτρας που φτύνει μελάνι και τρέφεται με τα συσσωρευμένα δάκρυα σκιτσογράφων -στην προκειμένη περίπτωση του ίδιου του δημιουργού- και που είναι ο ηθικός -και πραγματικός- αυτουργός για ένα σωρό μπελάδες, ανασφάλειες, χαμένες και μη ρεαλιστικές προθεσμίες, art blocks, κακή διάθεση, κακές πληρωμές, αναβλητικότητα και όλα τα «υπέροχα» πράγματα που περνάμε οι δημιουργοί όταν είμαστε επί το έργο ή ακόμα και εκτός αυτού. Κοινώς, κλάφ’ τα. Όλα αυτά σε ένα τομάκι δοσμένο με τεράστια δόση μαύρου χιούμορ, αυτοσαρκασμού, αλαφρότητας αλλά και κοινωνικού σχολιασμού για το πώς βιώνουν οι καλλιτέχνες το λειτούργημά τους, και πώς τους αντιμετωπίζει όλος ο υπόλοιπος κόσμος. Σας προειδοποιώ ότι τα επίπεδα ταύτισης είναι τεράστια. Και αν νομίζετε ότι ο καθένας μας δεν έχει τη δική του Σκιτσούχτρα να του κάνει τη ζωή δύσκολη, φοβάμαι πως γελιέστε. Διαβάζεται υπεύθυνα, και προς Θεού, μακριά από παιδιά!
Ο δεύτερος τίτλος που θα ήθελα να εκθειάσω είναι κάτι αρκετά πρωτότυπο για την εποχή μας. Πρόκειται για το συνοδευτικό fanzine-booklet-comic-book του ελληνικού μουσικού σχήματος SuperPuma, για το ουσιώδες προϊόν που είναι το δισκάκι τους με τον τίτλο Of Animals and Relatives, μια συλλογή ψυχεδελικών blues συνθέσεων με δόσεις stoner rock και πολύ μεράκι στη φωνή, στις συνθέσεις, αλλά και στην όλη παρουσίαση του οπτικού υλικού του δίσκου. Το κομιξάκι που συνοδεύει τον δίσκο είναι δια χειρός Δανιήλ Γουδέλη, που πέρα από το πενάκι, ξέρει να χειρίζεται πολύ επιδέξια τις κιθάρες, το μαντολίνο και το πιάνο. Όσο για τον δίσκο, παρουσιάζει μια συμβολική και εξελισσόμενη από δίσκο σε δίσκο, αν θέλετε, περιπέτεια (μιας και το σχήμα πορεύεται εδώ και 10 χρόνια και έχει στο δυναμικό του ήδη άλλες πέντε κυκλοφορίες). Κατά τη φανταστική αυτή περιπέτεια, «στους μαύρους ξερότοπους του πλανήτη Γύαψ, ένα τσούρμο που έγινε πλήθος, με πυξίδα την εκλεκτή Ιέρεια του Μεγαλοδύναμου Υπερπούμα συνεχίζει να πατάει στα χνάρια που άφησαν οι «μάρτυρες» ή «συγγενείς», όπως τους ονομάζουν οι ντόπιοι, πριν από εκατοντάδες χρόνια. Ακόμα δουλεύουν, τραγουδούν, ξεμπουκώνουν, κοιμούνται και πεθαίνουν χωρίς να σταματούν να περπατούν, κουβαλώντας το βάρος αυτού που χτίζουν κι ενός μυστικού σκοπού».
Τόσο η μουσική, όσο και το οπτικό υλικό πλαισιώνουν το ένα το άλλο, χτίζουν μια «ταυτότητα», αν θέλετε, και μια ατμόσφαιρα που δικαιολογεί απολύτως το μουσικό ιδίωμα, αλλά και που υπαινίσσεται μια εσωτερική αναζήτηση, μια διαμάχη με τον ίδιο τον εαυτό και έναν γλυκόπικρο ρομαντισμό, που κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν καταλήγουν τελικά σε ενός είδους κάθαρση ή σε μια ακόμα μεγαλύτερη και πιθανός πιο ζοφερή περιπέτεια. Όπως και να ’χει, αξίζει να τους ρίξετε μια ματιά, εφ’ όλης της ύλης.
Ο τρίτος τίτλος έχει όνομα Στα Βαθιά Ρέματα, της Δήμητρας Νικολαΐδη, της οποίας την εκπληκτική δουλειά πέτυχα επίσης για πρώτη φορά στο περσινό Comicdom, με τον τίτλο Guess. Πρόκειται για τη γλυκόπικρη, αλλά και ρομαντικά ονειροπόλα ιστορία μιας χορεύτριας, η οποία χάνει ξαφνικά τον λόγο για τον οποίο χορεύει, ακριβώς πριν τη μεγάλη της πρεμιέρα… Με αποτέλεσμα να ξεκινήσει ένα ταξίδι εσωτερικής αμφιβολίας, αναζήτησης χαράς, νοήματος και σκοπού, το οποίο τη φέρνει σε ένα μαγικό μέρος της νιότης της, και στο οποίο έχει εναποθέσει όλες της τις ελπίδες για ένα «θαύμα» που θα έρθει από τα αστέρια. Και φυσικά, το θαύμα έρχεται με τον πιο αναπάντεχο τρόπο, μόνο όταν η ηρωίδα αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της…
Έπειτα, έχουμε το πολυαναμενόμενο Bloodfest, της Έλενας Γώγου. Και λέω «πολυαναμενόμενο», διότι οι 96 του σελίδες έγιναν πραγματικότητα χάρη σε μια επιτυχημένη Indiegogo καμπάνια πριν λίγους μήνες, της οποίας ήμουν υποστηρίκτρια από την αρχή, μιας και θαυμάζω τη δουλειά της δημιουργού ήδη από την τριλογία της με τίτλο Undead.
Πρόκειται για την περιπέτεια μιας ομάδας κυνηγών βαμπίρ, που καταλήγουν κατά λάθος να σώζουν ένα βαμπίρ-κατά-το-ήμισυ από ένα άντρο βαμπίρ που ήταν φυλακισμένος, όταν κάνουν ντου στο μέρος, και από το οποίο προσπαθούν όλοι μαζί να ξεφύγουν μετά τη διάσωση. Υπάρχει, φυσικά, μια υπερ-κακιά βαμπίρισσα που είχε, κατ’ αρχάς, σχεδιάσει την απαγωγή του βαμπίρ-κατά-το-ήμισυ για λόγους που μόνο αυτή ξέρει -και που υποψιάζομαι πως θα αποκαλυφθούν πλήρως σε μετέπειτα τόμο-, καθώς και ένα αναπάντεχο φλερτ μεταξύ αναπάντεχων χαρακτήρων, πολλή δράση, πολλές αποκαλύψεις και πολλά νέα ερωτήματα! Πραγματικά, άξιζε η αναμονή, και φυσικά το προτείνω ανεπιφύλακτα!
Τέλος, θα ήθελα να παρουσιάσω έστω και ονομαστικά μερικούς ακόμα τίτλους στο πλαίσιο του Φανταστικού που μου έκαναν εντύπωση φέτος, γιατί αλλιώς θα σκάσω!
Έχουμε τους Χάρτινους Κύκνους (μέρος Α') της εκπληκτικής Σιαδώρας Παπαθεοδώρου (επίσης δημιουργού των Πυρ, Νυξ, Αλώπηξ και Η Δανάη στο στόμα του Λύκου) και του Σωτήρη Φράγκου, που είναι το ξεκίνημα της περιπέτειας του εσωστρεφούς πρωταγωνιστή Ισαάκ, που ψάχνει πώς να ελευθερωθεί από ένα «καταραμένο σημάδι», σε έναν fantasy κόσμο με νότες μυθολογίας Κθούλου.
Έχουμε τις Ιστορίες από το Τέλος του Κόσμου της σούπερ ταλαντούχας Ευαγγελίας Παπαδάκη, μια σύντομη σκηνή από την περιπετειώδη ζωή ενός πολυγυρισμένου και πιθανώς πολλάκις γκαντεμόζαρου DnD party, με πρωταγωνιστές την άπληστη γατο-μάγισσα Φιτζ, τον Μπέησαλτ τον Δράκο, και ένα ξόρκι που κάποιος botch-αρε πολύ άσχημα…
Έχουμε επίσης το Fallen Light (prt 3) της Arinela Kociko, που έχει να κάνει με τις περιπέτειες της ηρωίδας Lyria και της Roxy, της μαγικής της γατο-βοηθού στην Astrelion City, στον πλανήτη Marier της μακρινής Ανδρομέδας. Μια πόλη που ευδοκιμεί χάρη στις πνευματικές ιδιότητες των κατοίκων της και των λαμπερών Φρουρών της, των θρυλικών Ecamors, που μάχονται ενάντια στο Σκότος.
Έπειτα, είναι και το Τραγούδι του Λύκου της πρωτοεμφανιζόμενης Πηνελόπης Μητσοπούλου, ένα comic σε μορφή παραμυθιού που διηγείται την ιστορία ενός αγοριού, του Ίγκορ, της αδελφής του της Λουντμίλλα, και ενός φασματικού λύκου που τραγουδάει μες στο χιόνι. Τέλος τέλος, έχουμε το Demon Dream της επίσης πρωτοεμφανιζόμενης Μίριαμ Μεταξά, τη σκοτεινά, όσο και αριστοτεχνικά δοσμένη ιστορία μιας κοπέλας που σταδιακά μετατρέπεται σε δαίμονα μέσω του Ονειρόκοσμου.
Για μία ακόμα φορά θέλω να πω πόσο πολύ χαίρομαι που η ποιότητα των Ελλήνων καλλιτεχνών ανεβαίνει σταθερά τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα να κυκλοφορούν πλέον τόσες υπέροχες δουλειές. Φυσικά, αυτές είναι ελάχιστες μόνο από τις πολύ όμορφες δουλειές που έχω πετύχει για φέτος στον χώρο των αυτοεκδόσεων, και πραγματικά ελπίζω να συνεχίσουν έτσι και τις επόμενες χρονιές!
Δουλειά και επικοινωνιακά στοιχεία των αναφερόμενων δημιουργών μπορείτε να βρείτε στους παρακάτω συνδέσμους:
https://www.facebook.com/dolphinoverlords/
https://www.facebook.com/SuperPuma-150117291690212/
https://superpuma1.bandcamp.com/
https://www.instagram.com/dimignkd/
https://www.facebook.com/EGartsandstuff/
https://www.facebook.com/vageliokal
https://www.facebook.com/ArinelaKociko/
https://www.facebook.com/penelope.mitsubishi
https://www.facebook.com/miriam.metaxa
https://www.instagram.com/nyyx_/
Η Γιώτα Τσιμπαλίδη σπούδασε Εφαρμοσμένες Τέχνες στο ΤΕΙ Αθηνών και Κόμιξ στη σχολή Ορνεράκη. Ασχολείται με την γραφιστική και το design, την εικονογράφηση, τα κόμικς, τη φωτογραφία, τα παιχνίδια ρόλων και την οπτική τέχνη γενικά όπου τη βρίσκει εύκαιρη. 'Εχει συνεργαστεί με διάφορους εκδοτικούς οίκους όσον αφορά την εικονογράφηση και σχεδιασμό βιβλίων και μικρά κομιξάκια της θα βρείτε στα fanzines “Zine of Synergy 1-3”, και στην συλλογή “Εν Αιθρία,” 2016.
Τελευταία, το έχει ρίξει στην μελέτη και πρακτική εφαρμογή της φιλοσοφίας του ευ ζην, στις εναλλακτικές θεραπείες κ στην διεύρυνση του νου και κυρίως της καρδιάς. Αρέσκεται στο να διαβάζει πολύ, να χαϊδεύει (και να σχεδιάζει) γατιά, να geek-ιάζει με Netflix και RPGs και να σκέφτεται συχνά-πυκνά ότι «και πολύ το άργησαν το VR, ρε παιδιά”.
Ευελπιστεί να αλλάξει τον κόσμο με την δύναμη της αγάπης, του κάλλους και της επικοινωνίας σε ό,τι επίπεδο αυτό είναι εφικτό.
Δουλειά της θα βρείτε στους παρακάτω συνδέσμους:
Website: animafelis.deviantart.com
Website: www.facebook.com/ANIMAfelis