«Ο Παραμυθένιος Κήπος» και οι υποστηρικτές του: η 'Βάρδισσα' Δήμητρα Μπενίση

Την Κυριακή 3 Ιουνίου 2018, ο Πύργος Βασιλίσσης στο Ίλιον θα φιλοξενήσει το πρώτο φεστιβάλ του Will o’ Wisps, «Ο Παραμυθένιος Κήπος»!

Μία ημερίδα αφιερωμένη στα παραμύθια και τα παιδιά (μικρά, μεγάλα και… πιο μεγάλα) που αγαπούν τις ιστορίες, τη μαγεία και το φανταστικό, με σκοπό την ενίσχυση του μη κερδοσκοπικού οργανισμού Make-A-Wish Greece (Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος), βάζοντας έτσι ένα λιθαράκι στη στήριξη του δύσκολου και ευγενούς έργου του να εκπληρώνει ευχές που έχουν τη δύναμη να μεταμορφώσουν τις ζωές παιδιών 3 – 18 ετών με πολύ σοβαρές ασθένειες. Όλοι μαζί θα γράψουμε το δικό μας παραμύθι, περνώντας μια όμορφη μέρα με σκηνικές εκδηλώσεις, ευφάνταστες δημιουργικές δραστηριότητες για παιδιά, παρέα με ήρωες αγαπημένων μας ιστοριών και απολαμβάνοντας μια μαγική εξόρμηση, μόλις λίγο πιο έξω από την καρδιά της Αθήνας!

Η υποστήριξη του καλλιτεχνικού κόσμου που εκδηλώθηκε από την πρώτη στιγμή είναι συγκινητική και μας δίνει δύναμη για το νέο αυτό και συγκλονιστικό ταξίδι έως την υλοποίηση της ημερίδας…

Γι’ αυτόν τον λόγο ευχαριστούμε θερμά τη συγγραφέα και performer Δήμητρα Μπενίση για τη συμμετοχή της στη μαγική σκηνή με την ξεχωριστή της αφήγηση παραμυθιών!

Λίγα λόγια για τη Δήμητρα Μπενίση:

Μου είπαν πως γεννήθηκα με μια κραυγή στην πρώτη μου ανάσα, που μου άνοιξε τα πνευμόνια και ξεκούφανε όσους είχαν την ευκαιρία να με δούνε για πρώτη φορά. Μια κραυγή που-δεν ξέρω για τα άλλα μωρά, αλλά-για μένα ήταν σίγουρα ένα «φτου, ξελευτερία». Και ήμουν στην Ελλάδα. Μα τι πιο ταιριαστό; Τριών χρονών σηκωνόμουν όρθια στην αυλή ενός παιδικού σταθμού και έλεγα τη Σταχτοπούτα στα άλλα πιτσιρίκια, ενώ παράλληλα έκανα και την έξυπνη πετώντας λεξούλες στα αγγλικά για τον ουρανό με τα άστρα, τη θάλασσα με τα ψάρια και τη γη με τα λουλούδια στο φόρεμά της. Στα πέντε μου με ανέβασαν σε ένα βάθρο για να πω το ποιηματάκι μου στα αγγλικά, εν μέσω του άκρατου γέλιου των θεατών. Θύμωσα τόσο πολύ που γελούσαν με όσα έλεγα για τη γατούλα και τη γιαγιά που της πάτησε την ουρά, που αποφάσισα, για να τους εκδικηθώ, να γράψω κι άλλο. Κι άλλο… Κι άλλο… Στη Δευτέρα Δημοτικού είχα γεμίσει ήδη ένα τετράδιο με ποιήματα. Και στην Τρίτη κόντεψα να πάρω αποβολή από το αυστηρό θρησκευτικό σχολείο, που η μανούλα μου είχε την έμπνευση να με στείλει, όταν παρέδωσα στη δασκάλα το πρώτο μου αστυνομικό διήγημα. Την ίδια χρονιά που ανακάλυψα τη μυθολογία. Μάλλον αυτή ήταν η αρχή τελικά. Γιατί μπορεί στο αστυνομικό μυθιστόρημα να μην υπήρξε συνέχεια, αλλά… Λίγα χρόνια μετά άρχισα να γράφω μικρές ιστορίες του είδους που αργότερα θα μάθαινα ότι λέγεται ηρωική φαντασία. Βέβαια μόνη μου τις έγραφα και μόνη μου τις διάβαζα, αλλά απολάμβανα κάθε στιγμή που άνοιγα το τετράδιο κι έγραφα μέχρι που πιανόταν το χέρι μου. Στο δρόμο μου στα επόμενα χρόνια βρέθηκε το θέατρο, η λαογραφία, η συγκριτική μυθολογία και θρησκειολογία, οι παραδόσεις των αρχαίων λαών της Βόρειας Ευρώπης, και πολλά-πολλά βιβλία. Σε μια από τις περιπλανήσεις μου στην Ουαλία, ανακάλυψα πως οι κόσμοι της Φαντασίας μπορούν να πάρουν σάρκα και οστά μέσα από το re-enactment. Έκανα το παν για να συμμετέχω σε ανάλογες ομάδες κι εκδηλώσεις, γνωρίζοντας κάποιους γνωστούς συγγραφείς και ξεκίνησα να αρθρογραφώ σε ηλεκτρονικά περιοδικά του εξωτερικού πάνω στα αγαπημένα μου θέματα. Συνέλεξα πολλές εμπειρίες από θέσεις εργασίας, για να καταλήξω τα τελευταία κάμποσα χρόνια να εργάζομαι στο χώρο των τηλεπικοινωνιών, και να μου αρέσει κι από πάνω. Τι να πεις; Κανένας δεν είναι τέλειος. Αλλά το χούι του γραψίματος δεν κόβεται εύκολα. Συνέχισα να γράφω, κυρίως σε αγγλόφωνα, και πολύ λιγότερο σε ελληνικά, forums, πάνω στα θέματα που αγαπώ, ενώ παράλληλα διάβαζα, διάβαζα, διάβαζα… Μέχρι που μια μέρα, εν μέσω τραγικής βαρεμάρας στη δουλειά, έγραψα μια φανταστικοπαράγραφο και την έστειλα σε μια φίλη. Αυτή η παράγραφος έμελλε να γίνει το πρώτο Αυγό από όπου ξεπήδησε σαν Δράκος η Έρενυξ. Το προσωπικό μου σύμπαν, αυτό που κάθε συγγραφέας του φανταστικού αποφασίζει να δημιουργήσει, όταν παίρνει πλέον απόφαση να κάνει το απονενοημένο. Δηλαδή να βγει από τη ντουλάπα και να πει «Διαβάστε με, καλέ! Τι έβγαζα τα μάτια μου τόσον καιρό μπροστά στο χαρτί και στην οθόνη!» Οι πρώτες ιστορίες είδαν το φως δειλά, αλλά σιγά-σιγά το άμορφο υλικό έπαιρνε σχήμα. Και εδώ ακολουθεί η απειλή του κάθε συγγραφέα προς το ανυπόμονο κοινό «Ναι, θα γράψω κι άλλα! Μουαχαχαχα!» Στο μεταξύ με είχε κερδίσει και η αφήγηση, εξ’ ου και η γέννηση της ομάδας «Βάρδισσες», που με αγαπημένες φίλες επί κάποια χρόνια παρουσιάσαμε παραστάσεις με ιστορίες του Φανταστικού ή εμπνευσμένες από μύθους και θρύλους, γραμμένες από εμάς και μουσικές που μας χαρακτήρισαν και μας έμπασαν στο κοινό του Φανταστικού στην Ελλάδα. Ομολογώ, ωστόσο, πως αγαπώ επίσης με πάθος τα παιχνίδια ρόλων-role playing games-και προσπαθώ να δίνω μια πολύ ιδιαίτερη ζωή στους χαρακτήρες, είτε ως παίκτρια είτε ως συντονίστρια. Με το ίδιο πάθος που αγαπάω το δάσος, τη θάλασσα, τα ταξίδια, τις γάτες και-όσο κι αν φαίνεται παράξενο-τους ανθρώπους. Και για να σας το αποδείξω, σταματώ τη φλυαρία. 

Μείνετε συντονισμένοι για όλες τις πληροφορίες σχετικά με το φεστιβάλ στη σελίδα μας:

https://www.willowisps.gr/main?category=FESTIVAL

"If you can dream it, you can do it!"

-Walt Disney